UWAGA! Dołącz do nowej grupy Sanok - Ogłoszenia | Sprzedam | Kupię | Zamienię | Praca

Ulica Rymanowska w Sanoku

Ulice i place

Ulica Rymanowska w Sanoku to strategiczna arteria, która przebiega między dwoma istotnymi dzielnicami – Śródmieściem i Dąbrówką tego malowniczego miasta. Ulica ta łączy różne części Sanoka, co czyni ją kluczowym szlakiem komunikacyjnym.

Rozpoczyna swój bieg w rejonie zbiegu ulic Tadeusza Kościuszki oraz Jana Matejki. W jej trakcie znajduje się Rondo im. Zdzisława Beksińskiego, które odgrywa ważną rolę jako punkt orientacyjny, z którego odchodzi ulica Romana Dmowskiego w kierunku północnym. W chwili, gdy Rymanowska przechodzi w ulice Marii Konopnickiej (na południe) oraz Dąbrowiecka (na północ), następuje wyraźne oddzielenie dzielnicy Śródmieście i Dąbrówki.

Warto dodać, że Rymanowska kończy swój bieg, łącząc się z ulicą Krakowską w kierunku zachodnim. Historia tej ulicy sięga czasów, gdy nosiła ona nazwę Przedmiejska, a zmiana na Rymanowską miała miejsce w 1913 roku. Została określona jako przedłużenie ulicy Tadeusza Kościuszki z punktu styku ulicy Jana Matejki, aż do obszaru Dąbrówki Polskiej.

Nazwa Rymanowskiej jest hołdem dla miasta Rymanów. Interesującym faktem jest, że w 1951 roku planowano zmianę jej nazwy na Marii Konopnickiej, ale ostatecznie decyzja ta nie została zrealizowana.

O Rymanowskiej wspomina również Stefan Stefański, który w swoim przewodniku turystycznym opisał tę ulicę i jej znaczenie w kontekście zwiedzania Sanoka.

Rzymskokatoliccy mieszkańcy ulicy podlegają parafii Przemienienia Pańskiego, co również świadczy o jej lokalnej funkcji i znaczeniu w życiu społeczności.

Zabudowa ulicy

Ulica Rymanowska w Sanoku jest miejscem o bogatej historii oraz zróżnicowanej zabudowie. W jej obrębie znajduje się wiele znaczących budynków i instytucji, które przyczyniają się do charakteru tego miejsca.

Jednym z kluczowych obiektów jest Szkoła Podstawowa nr 2 im. Św. Kingi, zlokalizowana przy ulicy Rymanowskiej 17. Warto podkreślić, że na terenie tej nieruchomości w przeszłości znajdowała się synagoga, co dodaje historycznego znaczenia tej lokalizacji.

Inny istotny budynek, pod numerem 20, został wzniesiony w 1974 roku jako siedziba Sanockich Zakładów Przemysłu Terenowego Materiałów Budowlanych, znanej jako „Ceramika”. Aktualnie w tym obiekcie znajduje się Powiatowy Urząd Pracy, który początkowo otwarto jako Rejonowy Urząd Pracy 20 marca 1995 roku. W przeszłości swoją działalność prowadził tutaj także sklep PSS Sanok nr 13, znany powszechnie jako „Irys”.

Pod numerem 34 funkcjonuje Placówka Terenowa KRUS, a również mieszczący się w pobliżu popularny lokal gastronomiczny – restauracja McDonald’s.

Nieopodal znajduje się rondo im. Zdzisława Beksińskiego, które stanowi istotny punkt orientacyjny w tej okolicy. Oprócz tego, mieszczą się tutaj liczne domy mieszkalne, w tym obiekty pod numerami 40, 41, 57 oraz 68, z których ten ostatni wyróżnia się rzeźbą Matki Boskiej, postawioną w celu upamiętnienia konstytucji apostolskiej „Ineffabilis Deus” papieża Piusa IX. Rzeźba powstała w 1905 roku na jubileusz 50-lecia tego wydarzenia, a inskrypcja umieszczona na tablicy głosi: Królowo Polski módl się za nami!

Nie można zapomnieć również o nieruchomości przy nume­ra 52, w przeszłości miejscem elektrycznego młynu walcowego prowadzonego do 1939 roku przez Moses Barth i Leon Strassberg. Podczas II wojny światowej, w październiku 1942 roku, w okolicy młyna miały miejsce tragiczne wydarzenia, kiedy funkcjonariusze gestapo dokonali egzekucji 14 Żydów. Po wojnie młyn działał pod nazwą Młyn Gospodarczy w Sanoku aż do 2014 roku, a od 2015 roku funkcjonuje w tym miejscu lokal handlowy – Galeria Dąbrówka.

Na zakończenie wspomnijmy o Cmentarzu Centralnym w Sanoku, który znajduje się w południowej części ulicy, znanym również jako Cmentarz przy ul. Rymanowskiej. Jego lokalizacja dodaje dodatkowego wymiaru kulturowego i historycznego całej okolicy.

Przypisy

  1. Wojewódzki Program Opieki nad Zabytkami w Województwie Podkarpackim na lata 2018-2021. edziennik.rzeszow.uw.gov.pl, 2018. s. 77. [dostęp 26.06.2021 r.]
  2. Józef Baszak: Sanockie Zakłady Przemysłu Terenowego Materiałów Budowlanych w Sanoku. W: Budownictwo. Sanockie Przedsiębiorstwo Ceramiki Budowlanej. Sanockie Przedsiębiorstwo Budowlane. Sanok: 2014, s. 35, 43. ISBN 978-83-934513-6-4.
  3. Zbigniew Osenkowski. Kalendarium sanockie 1995-2000. „Rocznik Sanocki”. Tom VIII, s. 317, 2001.
  4. Władysław Stachowicz. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990, s. 137–138, 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
  5. Andrzej Potocki: Żydzi w Podkarpackiem. Rzeszów: Libra, 2004, s. 174. ISBN 83-89183-05-6.
  6. Franciszek Oberc: Pomniki i tablice pamiątkowe Sanoka. Sanok: 1998, s. 17-18. ISBN 83-909787-1-7.
  7. Szkoła Podstawowa nr 2 im. Św. Kingi w Sanoku. sp2.sanok.pl. [dostęp 15.08.2015 r.]
  8. Powiatowy Urząd Pracy w Sanoku. pup.sanok.pl. [dostęp 15.08.2015 r.]
  9. Sieć sklepów PSS. psssanok.pl. [dostęp 15.08.2015 r.]
  10. PT Sanok. krus.gov.pl. [dostęp 15.08.2015 r.]
  11. Ludwik Glatman. Nowe nazwy ulic Wielkiego Sanoka. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 36, s. 2, 31.08.1913.
  12. Spis Abonentów sieci telefonicznych Państwowych i Koncesjonowanych w Polsce (z wyjątkiem m. st. Warszawy) na 1938 r. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo „Polska Poczta, Telegraf i Telefon”, 1938, s. 622.
  13. Książka telefoniczna. 1939. s. 706.
  14. Stefan Stefański: Sanok i okolice. Warszawa: Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze. Oddział w Sanoku, 1958, s. 19.
  15. Stefan Stefański: Sanok i okolice. Warszawa: Oddział Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego w Sanoku / Sport i Turystyka, 1963, s. 27.
  16. Stefan Stefański: Sanok i okolice. Przewodnik turystyczny. Warszawa: Zarząd Oddziału PTTK w Sanoku, 1991, s. 47.
  17. Jerzy Kotwica. Czekanie. „Nowiny”. Nr 286, s. 3, 01-02.12.1984.
  18. Wojciech Sołtys, Zaludnienie, stosunki narodowościowe, wyznaniowe i zdrowotne, Pomiędzy wojnami światowymi 1918–1939, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 547.

Oceń: Ulica Rymanowska w Sanoku

★★★★★
Średnia ocena:4.67 Liczba ocen:22