Józef Baszak

---

Życiorys

Józef Jan Baszak, znany ze swojej działalności społecznej i zawodowej, przyszedł na świat 18 lutego 1932 roku w Sanoku jako najstarszy z dziewięciorga dzieci Michała (1888-1968, pochodzącego z Wojutycz) oraz Franciszki z domu Żołnierczyk (1894-1969). Już w młodym wieku rozpoczął naukę w Szkole Powszechnej im. Tadeusza Kościuszki na Posadzie, a następnie kontynuował kształcenie w sanockich szkołach ekonomicznych. Po ukończeniu czteroletniego Gimnazjum Kupieckiego w 1949 roku, przystąpił do dwuletniego Technikum Administracyjno-Gospodarczego II stopnia.

W latach 50. związał się z sekcjami tenisa stołowego oraz tenisa ziemnego w klubie ZKS Stal Sanok, co podkreśla jego zamiłowanie do sportu. Po skończeniu szkoły średniej podjął studia w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Katowicach, które ukończył w 1955 roku, zdobywając dyplom w zakresie rachunkowości przemysłu. W czasie studiów aktywnie działał w AZS oraz brał udział w budowie Stadionu Śląskiego.

Po studiach, na mocy nakazu pracy, związał się zawodowo z Sanocką Fabryką Wagonów „Sanowag”, a od 15 sierpnia 1956 roku do 1967 roku pracował w Terenowym Przedsiębiorstwie Produkcji Materiałów Budowlanych w Sanoku, gdzie awansował na dyrektora naczelnego. Po odejściu z tego przedsiębiorstwa, od 15 czerwca 1967 roku aż do 1971 roku, pełnił funkcję zastępcy dyrektora ds. zaplecza w Sanockim Przedsiębiorstwie Budowlanym. W czerwcu 1971 roku został dyrektorem tej jednostki i sprawował tę funkcję aż do 5 lipca 1978 roku, kiedy to opuścił zakład w związku z reorganizacją.

W latach 1978-1979 zasiadał w zarządzie Spółdzielni Mieszkaniowej w Sanoku, a następnie przez dwa lata pracował w ZSRR, gdzie uczestniczył w budowie gazociągu jako pełnomocnik Rzeszowskiego Zjednoczenia Budowlanego w Komarnie (Ukraińska SRR). Dnia 1 grudnia 1980 roku rozpoczął pracę w Sanockich Zakładach Przemysłu Gumowego „Stomil” w Sanoku, początkowo jako specjalista ds. ekonomicznych, a od 16 lutego 1981 roku pełnił funkcję zastępcy dyrektora ds. ekonomicznych. Po zmarłym przedwczesnej śmierci Zbigniewa Paszty w dniu 2 maja 1981 roku, Józef Baszak objął jego stanowisko, które zajmował do 1990 roku.

W 1973 roku został powołany na członka Miejskiej Rady Narodowej w Sanoku, gdzie przewodniczył Komisji Rozwoju Gospodarczego i Gospodarki Mieszkaniowej. W 1978 roku został ponownie wybrany, pełniąc rolę przewodniczącego Komisji Gospodarki Miejskiej i Rolnictwa, zasiadając także w Prezydium MRN jako przedstawiciel PZPR. W maju 1981 roku zasiadł w Egzekutywie Komitetu Miejskiego PZPR, co potwierdza jego zaangażowanie w socjalistyczne struktury władzy. Podczas swoich rządów był wielokrotnie wybierany do Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Krośnie oraz zarządu Towarzystwa Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka.

Wieloletnia działalność społeczna Józefa Baszaka obejmowała także zaangażowanie w budowę obiektów sportowych. Wspierał inicjatywy budowy sztucznego lodowiska Torsan, kortów tenisowych oraz infrastrukturę MOSiR, w tym toru lodowego Błonie, a także zespołu basenów kąpielowych. Na początku lat 70. był jednym z założycieli Sanockiego Klubu Tenisowego. W kilka lat później, bo w 1987 roku, pełnił rolę dyrektora komitetu organizacyjnego Mistrzostw Polski w Podnoszeniu Ciężarów w Sanoku, które odbyły się w dniach 27-30 marca 1987 roku.

W 1988 roku uzyskał awans na wyższy stopień oficerski kapitana rezerwy Ludowego Wojska Polskiego. Przed wyborami parlamentarnymi w 1989 roku był brany pod uwagę jako kandydat do Sejmu PRL, lecz ostatecznie zrezygnował z kandydowania. Po zmianach ustrojowych w III Rzeczypospolitej, zasiadał w Radzie Powiatu Sanockiego jako radny kadencji II (2002–2006), a także kadencji IV (2010–2014), startując z list odpowiednio Sojuszu Lewicy Demokratycznej-Unii Pracy oraz KW Stowarzyszenia „Zjednoczeni Samorządowcy Ziemi Sanockiej”.

Później, Baszak zaangażował się w działalność na rzecz budowy obiektów sportowych oraz wsparcia dla służby zdrowia. Był współzałożycielem Społecznego Komitetu Pomocy Sanockiemu Szpitalowi oraz przewodniczącym zarządu Sanockiej Fundacji Ochrony Zdrowia, którą prowadził od 2003 roku. Również zasiadał na czele Fundacji Zdrowia na Rzecz Szpitala w Sanoku przy ul. 800-lecia 26 „Szpital”.

Józef Baszak pozostawał w związku małżeńskim z Krystyną Wójcicką (1935-2019) od 1956 roku. Doczekali się dwojga dzieci: córki Grażyny i syna Bogusława. Zmarł 22 czerwca 2022 roku, a jego pogrzeb odbył się na Cmentarzu Posada w Sanoku w dniu 25 czerwca 2022 roku.

Publikacje

W dorobku Józefa Baszaka znajduje się szereg ważnych publikacji, które pokazują jego wkład w badania nad historią regionu, a także jego zaangażowanie w dokumentowanie lokalnych wydarzeń i instytucji.

• Zarys dziejów lecznictwa na terenie Ziemi Sanockiej w latach 1485–2012 (2016, autor rozdziału Fundacja. Darczyńcy i Wolontariusze),
• Historia czynów społecznych w Sanoku 1945–2000 (2016, współautor),
• Sanockie Zakłady Przemysłu Gumowego „Stomil” w Sanoku 1931–1991 (2020, współautor).

Odznaczenia

Józef Baszak, osoba o bogatej historii i znaczącym wkładzie w rozwój kultury fizycznej oraz społeczności lokalnej, został odznaczony wieloma prestiżowymi wyróżnieniami. Oto niektóre z jego osiągnięć:

• złota odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1976),
• odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1987),
• złota odznaka honorowa Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (1977),
• odznaka „Zasłużony Działacz Frontu Jedności Narodu” (1982),
• odznaka „Przyjaciel Dziecka” (1988, 2008),
• odznaka „Zasłużony dla Sanoka” (1976),
• order Świętego Stanisława II klasy (1995),
• nominacja do Nagrody Jana Rodowicza „Anody” w kategorii „Całokształt dokonań oraz godna naśladowania postawa życiowa” (2018).

Te osiągnięcia nie tylko świadczą o jego zaangażowaniu, ale również o uznaniu, jakie zdobył w różnych dziedzinach działalności społecznej i kulturalnej.

---

Oceń: Józef Baszak

---