Andrzej Bożydar Radwański

---

Życiorys

Andrzej Bożydar Radwański przyszedł na świat w Sanoku, w rodzinie Mariana i Marii (z domu Mathiasz). Ukończył Liceum Ogólnokształcące w Nowej Soli, a następnie kontynuował naukę, zdobywając dyplom inżyniera geofizyka na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, gdzie ukończył studia w 1970 roku. Po zakończeniu edukacji przez 16 kolejnych lat pracował w Przedsiębiorstwie Geofizyki Górnictwa Naftowego w Toruniu, gdzie zajmował różne stanowiska, w tym inżyniera operatora aparatury sejsmicznej oraz kierownika profilu grupy sejsmicznej.

W 1980 roku zaangażował się w działalność NSZZ „Solidarność”, gdzie współorganizował zakładowe struktury tego ruchu, a od 1980 do 1981 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Krajowej Sekcji Górnictwa Naftowego i Gazownictwa . Po wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce, został internowany od 12 grudnia 1981 do 23 lutego 1982 roku w Zakładzie Karnym w Potulicach. Aresztowanie miało miejsce w ramach operacji „Jodła”, prowadzonej przez Komendę Wojewódzką Milicji Obywatelskiej w Toruniu, w związku z zarzutami o podburzanie do nieposzanowania prawa.

Po swoim zwolnieniu z internowania doświadczył różnych form represji, takich jak przesłuchania, przeszukiwania oraz nadzór operacyjny przez służby bezpieczeństwa PRL, co miało miejsce w czasie sprawy operacyjnej „Brodacz” między 2 marca 1982 a 28 marca 1983. Dodatkowo, w związku z działalnością „nielegalnych struktur politycznych w Geofizyce Toruń”, był zarejestrowany w tzw. Sprawie Operacyjnego Rozpracowania „Warsztat” od 22 czerwca 1984 do 19 listopada 1986. W latach 1982-1986 pełnił również rolę przewodniczącego TKZ NSZZ „Solidarność”. Obok działalności zawodowej ukończył także kurs gastronomii w Technikum Gastronomicznym w Toruniu w 1984, zdobywając tytuł gospodnika, oraz szkołę ogrodniczą w Zespole Szkół Rolniczych w Grudziądzu w 1985.

W 1986 powrócił do Sanoka, gdzie zatrudnił się w Zakładzie Wiertniczo-Geologicznego jako zastępca kierownika ds. wiertniczo-geologicznych w Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej w Łukowem. Objął wówczas nowe wyzwania związane z wierceniem studni głębinowych. Następnie związał swoją karierę z Sanockim Zakładem Górnictwa Nafty i Gazu. W 1994 roku ukończył Podyplomowe Studium Administracji na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego i rozpoczął działalność w Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku.

Uczestniczył w wyborach samorządowych w 1990 roku, startując z listy Komitetu Obywatelskiego „Solidarność” w Sanoku i zdobył mandat radnego Rady Miasta Sanoka. W kolejnych wyborach w 1994 roku, uzyskał reelekcję, działając z listy Podkarpackiego Forum Prawicy – Koalicja Dla Sanoka, gdzie w obu kadencjach sprawował stanowisko przewodniczącego Rady Miasta. W latach 90. wstąpił do Porozumienia Centrum i bez powodzenia kandydował do Sejmu RP z listy Akcji Wyborczej Solidarność w 1997 roku, uzyskując 1657 głosów. W wyborach samorządowych w 1998 roku zdobył mandat radnego Rady Powiatu Sanockiego I kadencji, a w 2001 roku ponownie próbował swoich sił zdobywając mandat z listy Akcji Wyborczej Solidarność Prawicy, lecz i tym razem bez sukcesu.

W 2002 roku, starając się o mandat radnego Rady Miasta Sanoka z listy Komitetu Wyborczego Wyborców „Sanok – Rodzina – Sprawiedliwość” nie uzyskał miejsca, a ubiegł się o fotel burmistrza Sanoka, zajmując 10. miejsce z wynikiem 471 głosów. W późniejszych latach, z listy Komitetu Prawa i Sprawiedliwości nie udało mu się uzyskać reelekcji w wyborach samorządowych w 2006, 2010 i 2014 roku. W III kadencji powiatu sanockiego w latach 2006-2010 pełnił funkcję wicestarosty. Dodatkowo, w latach 1991–1998 był delegatem do Związku Miast Polskich oraz przewodniczącym Powiatowej Rady Zatrudnienia oraz członkiem Wojewódzkiej Rady Zatrudnienia w latach 2006–2010.

Podobnie jak w sferze zawodowej, Radwański wykazywał także zainteresowanie taternictwem i speleologią. W związku z tym stał się aktywnym uczestnikiem ruchu ekologicznego oraz turystyki górskiej, zdobywając licencje przewodnika górskiego oraz pilota wycieczek, a także uzyskując uprawnienia Przodownika Turystyki Górskiej. W 1958 roku wstąpił do Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego, gdzie był instruktorem przewodnictwa PTTK. Był również wiceprzewodniczącym zarządu Koła Przewodników PTTK w Sanoku, a od 2004 do 2005 zasiadał w Oddziałowej Komisji Rewizyjnej Oddziału PTTK „Ziemia Sanocka” w Sanoku.

W latach 1993-2001 zasiadał w Zarządzie Oddziału PTTK w Sanoku, piastując stanowisko skarbnika od 1997 roku. Objął również rolę wiceprzewodniczącego oraz przewodniczącego Koła Przewodnickiego w różnych latach, a także współzakładał Towarzystwo Ochrony Bieszczadów, pełniąc funkcję prezesa w latach 1988-1992. W międzyczasie był również członkiem Wojewódzkiej Komisji Ochrony Przyrody w latach 1992-1998, a w 1999 roku wskazany na egzaminatora w Komisji Egzaminacyjnej dla kandydatów na przewodników górskich.

W kręgu działalności społecznej Radwański stał się wiceprezesem zarządu Spółdzielni Mieszkaniowej „Nasz Dom” oraz członkiem zarządu Lokalnej Organizacji Turystycznej „Bieszczady” w 2006 roku. Od 2001 roku zaangażowany był w Podkarpacką Regionalną Organizację Turystyczną w Rzeszowie, pełniąc rolę sekretarza zarządu oraz w 2003 roku współzakładając Stowarzyszenie Przewodników Turystycznych „Karpaty”. Aż do 2010 roku był także członkiem Rady Muzeum przy Muzeum Historycznym w Sanoku.

Na końcu, przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015 roku Radwański znalazł się w skład Społecznego Honorowego Komitetu Poparcia dla kandydata na Prezydenta RP Andrzeja Dudy. Życie prywatne Radwańskiego wypełnia jego żona Anna (z domu Panow) (1946-2016), z którą ma syna Mariana oraz córkę Jolantę.

Odznaczenia

Andrzej Bożydar Radwański otrzymał liczne odznaczenia, które odzwierciedlają jego znaczący wkład w różne dziedziny oraz działalność na rzecz społeczności. Poniżej przedstawiam listę jego osiągnięć:

• Krzyż Wolności i Solidarności przyznany 13 lutego 2014,
• Złota Odznaka Polskiego Związku Łyżwiarstwa Szybkiego, za wkład w remont toru łyżwiarskiego Błonie,
• Medal 25-lecia Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy Wojska Polskiego z 2007 roku,
• Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” przyznana w 1997 roku,
• Złota Odznaka Polskiego Towarzystwa Numizmatycznego, również z 1997 roku,
• Medal Grzegorza z Sanoka z 2010 roku.

Każde z tych odznaczeń jest dowodem na jego zaangażowanie i poświęcenie dla lokalnej społeczności oraz wkład w rozwój różnych dziedzin życia publicznego.

---

Oceń: Andrzej Bożydar Radwański

---