Franciszek Słuszkiewicz

---

Życiorys

Franciszek Słuszkiewicz, urodzony 10 października 1875 roku w Sanoku, wywodził się z rodziny mieszczańskiej, która działalność swoją związała z rzeźnictwem oraz masarstwem. Jego rodzice, Michał (1848-1936, który kontynuował tradycje rodzinne jako właściciel zakładu masarskiego oraz pełnił funkcję burmistrza Sanoka) i Paulina z domu Dziura (zmarła w 1926 roku w wieku 68 lat), wychowali dużą rodzinę, mając 12 dzieci. Z tej liczby troje zmarło w dzieciństwie, a dziewięcioro przeżyło na przełomie lat: Franciszek, Józef (1880–1914), Teofila (1882–1951, żona Franciszka Martynowskiego), Maksymilian (1884–1940, były urzędnik oraz ostatni burmistrz Sanoka w II Rzeczypospolitej), Władysława (1886–1971, z domu Nowotarska, matka Wiesława i Witolda Nowotarskiego – stroiciela instrumentów muzycznych), Emilia (1888–1982), Witold (1890–1914, pisarz, który zginął pod Kraśnikiem), Roman (1892–1975) oraz Edmund (1895–1980). Wszyscy z tej licznych rodziny zdobyli wykształcenie, a troje z nich ukończyło studia wyższe.

Rodzina Słuszkiewiczów przez wiele lat mieszkała w Sanoku, przy ulicy Tadeusza Kościuszki 60, gdzie prowadzili także sklep wędliniarski. Franciszek, po ukończeniu szkoły, w 1894 roku z odznaczeniem zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum w Sanoku, w klasie której uczyli się m.in. Emil Gaweł oraz Władysław Kucharski.

Franciszek planował rozpocząć studia teologiczne, jednakże od 1 września 1898 roku do 8 września 1899 roku był asystentem na Uniwersytecie Lwowskim, współpracując z profesorem Józefem Puzyną. Rozpoczął karierę naukową jako nauczyciel 8 września 1898, a egzamin zawodowy złożył 30 maja 1899. Po etapie jako kandydat nauczycielski, w połowie 1900 roku uzyskał stanowisko nauczyciela rzeczywistego w C. K. Gimnazjum w Jarosławiu, gdzie uczył matematyki oraz fizyki. Zgodnie z dekretem z 19 czerwca 1906 roku został przeniesiony do C. K. Gimnazjum w Bochni, gdzie pozostał aż do 1918 roku. W tym czasie odznaczono go austro-węgierskim Krzyżem Jubileuszowym dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych.

Angażował się w działalność Towarzystwa Szkoły Ludowej, a w 1906 roku został członkiem zarządu koła TSL im. Marii Konopnickiej w Bochni. W 1909 roku uczył w Krakowie-Podgórzu. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w okresie II Rzeczypospolitej objął stanowisko dyrektora Gimnazjum im. Króla Kazimierza Wielkiego w Bochni, a w czasie pracy w tej szkole nauczycielką została także jego siostra Emilia.

Kiedy przeszedł na emeryturę, pełnił rolę przewodniczącego komitetu organizacyjnego I Zjazdu Absolwentów z okazji jubileuszu 50-lecia sanockiego Gimnazjum im. Królowej Zofii w 1938 roku. Po wybuchu II wojny światowej w 1939 roku, w czasie okupacji niemieckiej, aktywnie brał udział w tajnym nauczaniu w Sanoku.

Zmarł 28 lutego 1944 roku w Sanoku, a jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się w grobowcu rodzinnym na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku. Jego pierwsza żona, Seweryna z domu Solon, z którą wziął ślub w 1901 roku, zmarła w 1904 roku w wieku 23 lat. Ich dzieci to: Eugeniusz (1901-1981, absolwent gimnazjum w Bochni, indolog) oraz Janina (1903-1998, zamężna z Czesławem Rytarowskim). Po jej śmierci Franciszek ponownie się ożenił.

---

Oceń: Franciszek Słuszkiewicz

---