Zofia Bandurka

---

Życiorys

Zofia Bandurka urodziła się 19 lipca 1913 roku, jako córka Andrzeja (1870–1942) oraz Czesławy z domu Milczanowskiej (1888–1960). W 1932 roku zakończyła edukację w Gimnazjum Żeńskim im. Emilii Plater w Sanoku, a następnie uzyskała tytuł magistra historii na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie. Po zakończeniu II wojny światowej podjęła pracę w szkolnictwie, które stało się jej pasją.

Już w 1945 roku rozpoczęła swoją karierę pedagogiczną, zyskując uznanie jako nauczycielka w Gimnazjum i Liceum im. Królowej Zofii w Sanoku, a także w I Liceum Ogólnokształcącym im. Komisji Edukacji Narodowej w Sanoku. Tam nauczała historii, języka niemieckiego, geografii oraz geologii. Z powodzeniem pracowała także w Liceum Pedagogicznym i Liceum dla Pracujących w Sanoku, gdzie mogła wdrażać swoje metody dydaktyczne.

W latach 1967–1972 pełniła zaszczytną funkcję dyrektora Liceum Medycznego w Sanoku, równocześnie prowadząc zajęcia w tej szkole. Po przejściu na emeryturę kontynuowała pracę w szkolnictwie, udzielając się w I Liceum i Liceum Medycznym aż do 1991 roku, ucząc historii oraz języka niemieckiego, a także pełniąc rolę bibliotekarki w I LO. Łącznie jej kariera trwała 46 lat, co czyni ją niezwykle ważną postacią w lokalnej edukacji.

W 1953 roku została powołana do Komisji Oświaty i Kultury przy Miejskiej Radzie Narodowej w Sanoku. W kolejnych latach, przede wszystkim w latach 60. i 70., aktywnie brała udział w życiu publicznym jako radna Powiatowej Rady Narodowej w Sanoku, zdobywając m.in. mandat w 1965 roku. Ponadto była sekretarzem sanockiego oddziału Związku Nauczycielstwa Polskiego, co podkreśla jej zaangażowanie w sprawy oświatowe regionu.

Była również członkiem komitetu redakcyjnego publikacji zatytułowanej „Dwa dni w mieście naszej młodości”, będącej sprawozdaniem ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku z okazji 70-lecia pierwszej matury, która miała miejsce w 1958 roku. W 1960 roku wydała książkę podsumowującą to wydarzenie, w której przygotowała m.in. wykaz zaproszonych uczestników zjazdu.

Ważnym zadaniem, któremu podjęła się w 1980 roku, było bycie sekretarzem Komitetu Zjazdu absolwentów Gimnazjum i I Liceum z okazji stulecia szkoły (1880–1980). Została również członkiem komitetu redakcyjnego publikacji „Księga pamiątkowa” z tej okazji, dokumentującej działalność obu placówek edukacyjnych w tym czasie.

Zofia Bandurka zmarła 1 grudnia 1993 roku, pozostawiając po sobie dziedzictwo edukacyjne i społeczne, które miało istotny wpływ na lokalną społeczność. Swój ostatni spoczynek znalazła w grobowcu rodzinnym na cmentarzu przy ul. Jana Matejki w Sanoku, gdzie uczczono jej pamięć oraz wkład w rozwój oświaty w regionie.

Publikacje

Wśród publikacji Zofii Bandurki można znaleźć znaczące prace dotyczące zjawisk oświatowo-kulturalnych. Jednym z jej istotnych dzieł jest artykuł, który podejmuje temat osiągnięć w dziedzinie edukacji na terenie Sanoczyzny, szczególnie w kontekście rozwoju kulturalnego w czasach rozbiorów oraz w okresie międzywojennym.

Praca ta ukazała się w „Roczniku Sanockim” w pierwszym tomie wydanym w 1963 roku. W artykule autorka analizuje nie tylko lokalne osiągnięcia, ale także szeroki kontekst stosunków oświatowych, co czyni ją cennym wkładem w dziedzinę historii regionu.

Odznaczenia

Zofia Bandurka została uhonorowana wieloma odznaczeniami, które świadczą o jej znaczącym wkładzie w różne dziedziny życia oraz działalność społeczną.

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1983 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi,
• Medal Komisji Edukacji Narodowej, otrzymany w 1980 roku,
• Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego,
• Złota Odznaka Związku Nauczycielstwa Polskiego,
• Odznaka „Zasłużony dla Sanoka”, przyznana w 1980 roku,
• Odznaka „Za zasługi dla województwa krośnieńskiego”, nadana w 1984 roku,
• „Jubileuszowy Adres”, przyznany w 1984 roku.

---

Oceń: Zofia Bandurka

---