Zygmunt Łempicki (profesor)

Nauka i edukacja

Zygmunt Łempicki to postać, która na trwałe zapisała się w historii polskiej literatury. Urodził się 11 maja 1886 roku w Sanoku, a jego życie zakończyło się tragicznie w niemieckim obozie koncentracyjnym KL Auschwitz 21 czerwca 1943 roku.

Był profesorem literatury niemieckiej i uznawanym teoretykiem literatury, co czyni go jednym z wpływowych umysłów swojego czasu.

Życiorys

Zygmunt Łempicki urodził się 11 maja 1886 roku w Sanoku. W latach 1904–1908 studiował filologię germańską oraz klasyczną na Uniwersytecie Lwowskim, uzupełniając swoją edukację o filozofię, której nauczał Kazimierz Ajdukiewicz. Udoskonalał swoją wiedzę w Berlinie oraz Getyndze.

Po ukończeniu studiów, podjął pracę jako nauczyciel gimnazjalny we Lwowie. W 1916 roku habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1 maja 1919 roku piastował stanowisko profesora nadzwyczajnego, a od 1 października 1920 roku profesora zwyczajnego na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie kierował katedrą literatury i języka niemieckiego.

Zygmunt Łempicki był członkiem wielu stowarzyszeń naukowych, m.in. Polskiej Akademii Umiejętności (PAU), Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Towarzystwa Naukowego we Lwowie, Polskiego Towarzystwa Filozoficznego oraz Polskiego Towarzystwa Neofilologicznego. 20 stycznia 1938 roku został wybrany do rady głównej Towarzystwa Pracy Społeczno-Gospodarczej.

Pisał recenzje teatralne, muzyczne i literackie, a także tworzył artykuły poświęcone polityce oraz życiu społecznemu i gospodarczemu. Jego prace były publikowane w takich czasopismach jak „Pamiętnik Literacki”, „Ruch Literacki”, „Kurier Polski” oraz „Kurier Warszawski”. Warto również zaznaczyć, że redagował pięciotomową, ilustrowaną encyklopedię młodzieżową zatytułowaną „Świat i życie. Zarys encyklopedyczny współczesnej wiedzy i kultury”, wydaną w latach 1933–1936 zarówno we Lwowie, jak i w Warszawie.

11 listopada 1937 roku Zygmunt Łempicki został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Niestety, podczas drugiej wojny światowej został osadzony na Pawiaku, a 28 kwietnia 1943 roku wywieziono go do obozu koncentracyjnego Auschwitz.

Ożenił się z Marią Wandą z Rehmanów (1888–1967), która była córką geografa, profesora Uniwersytetu Lwowskiego Antoniego Rehmana.

Niektóre prace

Profesor Zygmunt Łempicki był autorem wielu znaczących prac naukowych, które zyskały uznanie w literaturoznawstwie.

  • w sprawie uzasadnienia poetyki czystej (1921),
  • idea a osobowość w historii literatury (1920),
  • literatura, poezja, życie (1936),
  • pozytywizm, neoidealizm i neopozytywizm w historii literatury (1939),
  • twórca i dzieło w poezji (1948),
  • osnowa, wątek, motyw (1926),
  • geschichte der deutschen Literaturwissenschaft (1920),
  • renesans, oświecenie, romantyzm (1923).

Przypisy

  1. Leon Wanat, Za murami Pawiaka, Warszawa 1985 r., s. 420.
  2. Zygmunt Łempicki, Idea a osobowość w historji literatury: wykład wstępny przy objęciu katedry filologii germańskiej w Uniwersytecie Warszawskim dnia 15.10.1919 r., Lwów: Książnica Polska Towarzystwa Nauczycieli Szkół Wyższych, 1920 r.
  3. Zygmunt Łempicki, Renesans, oświecenie, romantyzm, Warszawa; Lwów: Książnica Polska - Tow. Nauczycieli Szkół Wyższych, 1923 r.
  4. Zygmunt Łempicki, Geschichte der deutschen Literaturwissenschaft bis zum Ende des 18. Jahrhunderts, Göttingen: Vandenhoeck, 1920 r.
  5. Zygmunt Łempicki, Literatura, poezja, życia, Warszawa: Instytut Literacki, 1936 r.
  6. M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi na polu pracy naukowej”.
  7. Komunikat Towarzystwa Pracy Społeczno-Gospodarczej. „Drogi Polski”. Nr 2, s. 136, 1938 r.
  8. Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938 r., s. 441.
  9. Łempicki 1933 r.

Oceń: Zygmunt Łempicki (profesor)

★★★★★
Średnia ocena:4.83 Liczba ocen:23