Stanisław Miękisz

---

Życiorys

„Stanisław Miękisz przyszedł na świat 1 stycznia 1927 roku w Sanoku. Był potomkiem Tadeusza Miękisza (1883-1957), który pracował jako nauczyciel w lokalnym gimnazjum. Po zakończeniu II wojny światowej, w 1946 roku, ukończył maturę w szkole, która wówczas nosiła nazwę I Państwowa Szkoła Męska Stopnia Podstawowego i Licealnego, na kierunku matematyczno-fizycznym. W następnych latach zarejestrował się na studia fizyczne na Uniwersytecie Wrocławskim, organizując swoje życie akademickie, co zaowocowało zdobyciem w 1952 roku dyplomu magistra filozofii w specjalizacji fizyka.

Drugi istotny krok w jego karierze to uzyskanie stopnia doktora nauk matematyczno-fizycznych w 1960 roku na tym samym wydziale. Temat pracy doktorskiej brzmiał „Nieliniowe zagadnienia przepływu cieczy lepkiej przez naczynia o elastycznych ściankach”, a promotorem pracy był wybitny naukowiec, prof. Roman S. Ingarden. W 1966 roku, również na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii UWr, uzyskał stopień docenta na podstawie swoich osiągnięć naukowych oraz rozprawy habilitacyjnej zatytułowanej „Badanie dynamiki przepływu cieczy lepkiej w naczyniach elastycznych i zastosowanie do mechanizmu krążenia krwi”. W 1978 roku został wyróżniony tytułem profesora nadzwyczajnego, a w 1991 roku tytułem profesora zwyczajnego.

W zakresie zatrudnienia, rozpoczął swą karierę w Wyższej Szkole Rolniczej we Wrocławiu (która następnie przekształciła się w Uniwersytet Przyrodniczy), gdzie awansował z racji swojego zapału oraz doświadczenia: pełnił funkcję starszego asystenta w latach 1954-1960, a następnie adiunkta do 1967 roku, by osiągnąć status docenta w 1967 roku. Po pewnym czasie dołączył do Akademii Medycznej we Wrocławiu (która później zmieniła nazwę na Uniwersytet Medyczny), gdzie do 1981 roku kierował Zakładem Biofizyki, a następnie Katedrą Biofizyki do 1997 roku. Stowarzyszał się z wieloma instytucjami, takimi jak Komitet Fizyki Medycznej PAN, redakcja czasopisma General Physiology and Biophysics, a także przynależność do Polskiego Towarzystwa Fizycznego, Biofizycznego oraz Fizyki Medycznej, a nawet Biophysical Society w Stanach Zjednoczonych.

Jego zainteresowania naukowe obejmowały fizykę krążenia krwi oraz termodynamikę procesów nieodwracalnych, zwłaszcza w zakresie transportu substancji przez błony biologiczne. Wyniki jego badań były publikowane w takich czasopismach jak Bulletin of Mathematical Biology, Biophysik, Journal of Non-Equilibrium Thermodynamics oraz General Physiology and Biophysics, a także w Journal of Chemical Physics. Stanisław Miękisz był redaktorem oraz współautorem podręcznika pt. „Wybrane zagadnienia z biofizyki”. Dodatkowo, był organizatorem międzynarodowych zimowych szkół dotyczących Biofizyki Transportu Błonowego.

Zaangażował się również w działalność społeczną, będąc jednym z sygnatariuszy deklaracji Ruchu „Bez Przemocy” i zasiadając w Społecznym Komitecie Nauki. W 1990 roku został powołany do Rady Miejskiej Wrocławia, gdzie pełnił funkcję przewodniczącego od 4 maja 1990 do 27 maja 1994 roku.

Stanisław Miękisz zmarł 15 sierpnia 2017 roku w Warszawie, a jego ostatnie pożegnanie miało miejsce 24 sierpnia na cmentarzu św. Wawrzyńca w Wrocławiu, przy ulicy Bujwida.

Odznaczenia i nagrody

W ciągu swojej kariery Stanisław Miękisz zdobył wiele odznaczeń oraz nagród, które potwierdzają jego znaczący wkład w życie społeczności lokalnych oraz w dziedzinie nauki i edukacji. Poniżej znajdują się szczegóły dotyczące jego osiągnięć:

• Złota Odznaka Honorowa Zasłużony dla Województwa Dolnośląskiego, przyznana w 2014 roku,
• Nagroda Ministra Szkolnictwa Wyższego i Nauki, zdobyta w 1966 roku,
• Nagroda Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej, otrzymana w 1999 roku,
• Nagroda Wrocławia, przyznana w 1996 roku,
• Złota Odznaka Honorowa Wrocławia, przyznana pośmiertnie w 2017 roku.

Życie prywatne

Stanisław Miękisz jest postacią, która ma również swoje życie prywatne. Warto zauważyć, że jego syn to Jacek Miękisz, który przyszedł na świat w 1956 roku. Jacek Miękisz jest matematykiem oraz pracownikiem naukowym, co jest godne podkreślenia i świadczy o kontynuacji akademickiej rodziny.

---

Oceń: Stanisław Miękisz

---