Iryna Dobrianska, znana również jako Ірина Добрянська, a w wersji polskiej jako Irena Dobrzańska, to postać, która na trwałe zapisała się w historii kultury ukraińskiej. Urodziła się 11 września 1892 roku w Sanoku, a jej życie dobiegło końca 14 marca 1980 roku we Lwowie.
Była ukraińską nauczycielką, która poświęciła swoje życie nie tylko edukacji, ale również badaniu i dokumentowaniu łemkowskiej kultury ludowej. Jej prace w dziedzinie etnografii przyniosły cenne informacje na temat tej specyficznej kultury, która wciąż jest tematem wielu badań.
Dobrianska była również aktywistką polityczną, szczególnie zaangażowaną w sprawy przedwojennego Sanoka. Jej działalność nie ograniczała się tylko do sfery edukacji, ale obejmowała również szeroką działalność społeczną i kulturalną, co czyni ją osobą zasługującą na szczególną uwagę w kontekście historii regionu.
Życiorys
Iryna Dobrianska, zasłużona postać w historii ukraińskiej kultury, była osobą o głębokich korzeniach kulturowych, wyznania greckokatolickiego. Wczesne lata jej edukacji spędziła w Sanoku, gdzie uczęszczała do szkoły podstawowej, a następnie kontynuowała naukę w C. K. Gimnazjum. W 1909 roku, jako wyjątkowo uzdolniona uczennica, ukończyła szóstą klasę, po czym zdobyła dalsze wykształcenie w Kołomyi oraz Lwowie, kończąc szkołę w 1911 roku.
W 1912 roku rozpoczęła pracę w firmie ubezpieczeniowej Dnister, a po zakończeniu I wojny światowej osiedliła się w Przemyślu. Tam zaangażowała się w badania dotyczące Łemkowszczyzny, gromadząc różnorodne przedmioty związane z jej kulturą oraz tradycją, a także kontynuując edukację w Seminarium Nauczycielskim, które ukończyła w 1921 roku.
Uzyskawszy egzamin kwalifikacyjny, od września 1921 Iryna rozpoczęła pracę jako nauczycielka w szkołach na Łemkowszczyźnie, w tym w Międzybrodziu. W swojej pracy promowała idee o ukraińskim pochodzeniu Łemków, co miało znaczący wpływ na lokalną społeczność. W 1930 roku była współzałożycielką Muzeum Łemkowszyzna w Sanoku, a także aktywnie uczestniczyła w ukraińskim życiu narodowym w Sanoku, współpracując z takimi osobistościami jak artysta Leon Getz, ks. Stepan Wenhrynowycz oraz burmistrz Wanczycki.
W latach 30. była kierowniczką szkoły w Międzybrodziu, a po 1939 roku została kierownikiem Muzeum Ukraińskiego w Sanoku, które powstało w wyniku decyzji władz niemieckich przy ukraińskiej radzie miasta. Lata 1941-1942 spędziła na prowadzeniu badań archeologicznych wraz z profesorem Wernerem Radigiem w Bachórzu.
Po wojnie, w 1945 roku, została przesiedlona do Ukraińskiej SRR i osiedliła się we Lwowie. Tam podjęła pracę w Muzeum Etnograficznym i Sztuki Przemysłowej, gdzie kontynuowała prace badawcze nad folklorem łemkowskim. Iryna była autorką wielu artykułów publikowanych w ukraińskim piśmie „Naszego Słowa”, które ukazywało się w Polsce od 1956 roku.
Warto zaznaczyć, że Iryna Dobrianska była siostrzenicą prof. Włodzimierza Kulczyckiego, odpowiedzialna za projekt krypty grobowej Kulczyckich i Dobrzańskich, która wyróżniała się piramidalnym kształtem i znajduje się na cmentarzu przy Cerkwi Świętej Trójcy w Międzybrodziu.
Publikacje
Oto wybrane publikacje autorstwa Iryny Dobrianskiej, które podkreślają jej wkład w badanie i dokumentowanie kultury ukraińskiej w zachodnich Karpatach:
- Хатні розписи українців західних Карпат (1964),
- Настінний розпис Лемківщини (1968).
Przypisy
- Osobliwość międzybrodzkiej nekropolii. esanok.pl, 04.08.2013 r. [dostęp 08.08.2013 r.]
- Parki krajobrazowe. sanok-przyroda.website.pl. [dostęp 08.08.2013 r.]
- Cerkiewnik polski - karta obiektu nr 00452. cerkiewne.tematy.net. [dostęp 08.08.2013 r.]
- Tygodnik Podhalański nr 29, 2006 r.
- Irena Dobrzańska: Archiwum miasteczek i wsi pow. sanockiego, leskiego, ustrzyckiego. Kwestionariusze z badania środowiska: Międzybródź. 1936, 1939, s. 2, 3.
- XXVIII. Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1908/9. Sanok: Fundusz Naukowy, 1909, s. 67.
- a b Seweryn Lehnert: Spis nauczycieli publicznych szkół powszechnych i państwowych seminarjów nauczycielskich oraz spis szkół w okręgu szkolnym lwowskim obejmującym województwa lwowskie, stanisławowskie i tarnopolskie. Lwów: Wydawnictwo Książek Szkolnych w Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego, 1924, s. 64.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Kazimierz Vetulani | Władysław Filar (nauczyciel) | Zyta Bętkowska | Janina Lewandowska (polonistka) | Zofia Bandurka | Zygmunt Łempicki (profesor) | Błażej Błażejowski | Stanisław Miękisz | Leopold Biega | Juliusz Zaleski | Karol Siekierzyński | Janina Szombara | Tadeusz Olbrycht | Stanisław Kasiewicz | Zdzisław Stropek | Kazimierz Piech | Kazimierz Bogacz (geolog) | Adam Vetulani | Jerzy Lisowski (nauczyciel) | Tadeusz FiedlerOceń: Iryna Dobrianska