Leszek Adam Giec, urodzony 18 maja 1928 roku w Sanoku, a zmarły 30 października 2007 w Katowicach, był wybitnym polskim kardiologiem. Jego wkład w rozwój medycyny jest nieoceniony, a jego osiągnięcia są doceniane zarówno w kraju, jak i za granicą.
Jako pedagog i profesor, Giec znacząco wpłynął na kształcenie wielu pokoleń lekarzy. Napisał liczne prace naukowe, które wzbogaciły wiedzę z zakresu kardiologii.
W historii medycyny Giec zapisał się jako ojciec śląskiej kardiologii, zdobywając uznanie dzięki swoim innowacyjnym badaniom oraz zaangażowaniu w rozwój tej dziedziny.
Życiorys
Leszek Giec był synem Janiny Dyba i Tadeusza, żołnierza zawodowego Wojska Polskiego. Miał siostrę Danutę, która zmarła w 1930 roku. W 1935 roku, po przeprowadzce rodziny do Przemyśla, rozpoczął on swą edukację w szkole podstawowej. Wraz z wybuchem II wojny światowej w 1939 roku wrócił do Sanoka, gdzie uczęszczał do Polnische Öffentliche Handelsschule aż do 1944 roku, a maturę zdał w 1947 roku w Państwowym Gimnazjum w Sanoku, w klasie, w której uczył się również Zdzisław Beksiński.
W październiku 1947 roku podjął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu i Politechniki Wrocławskiej (obecnie znanym jako Uniwersytet Medyczny im. Piastów Śląskich we Wrocławiu). Jako student piątego roku w III Klinice Chorób Wewnętrznych odbywał wolontariat, a od stycznia 1952 roku był młodszym asystentem, rozwijając swoje umiejętności w medycynie. Po ukończeniu studiów 8 października 1952 roku kontynuował pracę w tej klinice oraz w Ośrodku Badań Lotniczo-Lekarskich.
W październiku 1953 roku, na prośbę prof. Kornela Gibińskiego, przeniósł się do Bytomia, gdzie rozpoczął pracę w III Klinice Chorób Wewnętrznych Śląskiej Akademii Medycznej. Równolegle angażował się w Ośrodku Badań Lekarskich dla Ratowników Górniczych. W 1954 roku uzyskał I stopień specjalizacji, a w 1957 roku II stopień z zakresu chorób wewnętrznych. 4 maja 1960 roku, z rąk Rady Wydziału Lekarskiego, otrzymał stopień doktora medycyny na podstawie dysertacji dotyczącej zmian w przestrzeni pozakomórkowej.
W późniejszych latach Giec był stypendystą MZiOS w Moskwie oraz Londynie, gdzie badał wpływ wysokich temperatur na ludzki organizm. Wyniki swoich badań prezentował na kongresach oraz publikował w renomowanych czasopismach, takich jak „Journal of Physiology”. W 1968 roku, uzyskując habilitację, obrał kierunek badań nad gospodarką wodno-elektrolitową człowieka, a w 1979 roku został profesorem nadzwyczajnym, by w 1989 roku awansować na profesora zwyczajnego.
W latach 1993-1996 Giec zasiadał w Senacie Śląskiej Akademii Medycznej. W 1975 roku objął stanowisko kierownika I Kliniki Kardiologii, która w 1977 roku przeniosła się do Centralnego Szpitala Górniczego w Katowicach-Ochojcu. Dzięki jego staraniom, w 1978 roku rozpoczęto budowę Górnośląskiego Ośrodka Kardiologii, a w 1986 roku obiekt ten został oddany do użytku, stając się istotnym punktem medycznym w regionie. Został przekształcony w Górnośląskie Centrum Medyczne, a w 2008 roku nadano mu imię Leszka Gieca.
Profesor Giec był nie tylko utalentowanym organizatorem, lecz także lekarzem głęboko zaangażowanym w sprawy pacjentów. Jego badania koncentrowały się na kwestiach diagnostyki chorób serca, terapiach farmakologicznych, prewencji zgonów sercowych oraz opracowaniach dotyczących kardiochirurgii. Publikował liczne prace naukowe i pełnił funkcję promotora w pracach doktorskich swoich studentów.
Oprócz kariery zawodowej, Giec był ojcem dwóch córek, każda z nich podążyła jego śladami i została lekarką. Wszyscy, którzy mieli z nim do czynienia, podkreślali jego oddanie i profesjonalizm w opiece nad pacjentami.
Odznaczenia i wyróżnienia
Leszek Giec zdobył liczne odznaczenia i wyróżnienia, które potwierdzają jego zasługi i osiągnięcia w różnych dziedzinach. Oto lista honorowych nagród:
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, 1998,
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, 1988,
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, 1980,
- Złoty Krzyż Zasługi, 1975,
- Medal Komisji Edukacji Narodowej, 1983,
- Medal Polskiego Towarzystwa Lekarskiego „Gloria Medicinae”, 1992,
- Śląska Nagroda Imienia Ligonia, 1996,
- „Platynowe Laury Kompetencji i Umiejętności”, 1997, wyróżnienie Regionalnej Izby Gospodarczej w Katowicach.
Przypisy
- Leszek Giec, Maria Trusz-Gluza: Choroba niedokrwienna serca. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2000 r., s. 444, ISBN 83-200-2262-2.
- Giec Leszek: Leczenie choroby niedokrwiennej serca. Via Medica, 2000 r., s. 250, ISBN 83-725-8021-9.
- Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925-1995. Sanok: 1995, s. 317, ISBN 83-903469-0-7.
- Collins, K. J., Few, J. D., Forward, T.J. & Giec, L.A.. Stimulation of Adrenal Glucocorticoid Secretion in Man by Raising the Body Temperature. „The Journal of Physiology”. 202, s. 645-661, 06.1969 r.
- red. Giec L., Herman Z.S.: Farmakoterapia chorób układu sercowo-naczyniowego. PZWL, 1987 r., s. 328, ISBN 83-200-1196-5.
- SPSK Nr 7 SUM Górnośląskie Centrum Medyczne im. prof. L. Gieca. [dostęp 11.10.2013 r.]
- Dr n. med. Bogusław M. Grzegorzewski: Warto było kiedyś wejść do gabinetu Profesora.... [dostęp 11.10.2013 r.]
- Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 350.
- Absolwenci. [dostęp 07.10.2013 r.]
- Historia GOBL-L. [dostęp 07.10.2013 r.]
- Kawalerowie Medalu Gloria Medicinae. [dostęp 07.10.2013 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Wiesław Chorąży | Danuta Kaczorowska | Stefan Mozołowski | Zenon Różewicz (lekarz) | Salomon Ramer | Elżbieta Cipora | Marian Musiał (lekarz) | Samuel Herzig | Aleksander Ślączka | Włodzimierz Mozołowski | Izydor Stangenhaus | Zvi Spirer | Lidia Uszkiewicz | Bronisław Kocyłowski | Zdzisława Gołko | Stanisław Michalski (weterynarz) | Bronisława Prašek-Całczyńska | Kazimierz Smorągiewicz | Maurycy DrewińskiOceń: Leszek Giec