Kazimierz Smorągiewicz

Medycyna i zdrowie

Kazimierz Smorągiewicz to postać, która na stałe wpisała się w historię polskiej medycyny. Urodził się 8 marca 1859 roku w Sanoku, co stanowi punkt wyjścia dla jego niezwykle bogatej kariery zawodowej. W ciągu swojego życia, stał się uznawanym lekarzem oraz doktorem wszech nauk lekarskich, co podkreśla jego wszechstronność oraz zaangażowanie w rozwój nauk medycznych.

Smorągiewicz zmarł 20 lipca 1912 roku w Krakowie, pozostawiając po sobie znaczący ślad w dziedzinie medycyny.

Życiorys

Kazimierz Smorągiewicz przyszedł na świat 8 marca 1859 roku w Sanoku jako syn Armanda. Już 15 października 1880 roku zdał egzamin dojrzałości w C. K. I Gimnazjum w Rzeszowie. Po ukończeniu studiów medycznych, w połowie 1889 roku uzyskał stopień doktora wszech nauk lekarskich na wydziale lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego. Około roku 1892/1893 rozpoczął praktykę lekarską w Krakowie.

W latach 1892-1894 Smorągiewicz pełnił funkcję sekundariusza I klasy w Szpitalu Łazarza w Krakowie. W 1893 roku został mianowany lekarzem stacji klimatycznej w Zakopanem. 10 maja 1894 roku, na decyzję Rady Miejskiej w Sanoku, został mianowany lekarzem miejskim. Zaledwie osiem dni później, 18 maja 1894 roku, przeniesiono go z zakładu klinicznego w Zakopanem na stanowisko lekarza miejskiego przy magistracie w Sanoku, a w lipcu 1895 roku ogłoszono jego mianowanie na stałego lekarza miejskiego.

Równocześnie obok pełnienia obowiązków lekarza miejskiego, prowadził prywatną praktykę w Sanoku, był także kierownikiem spraw sanitarno-policyjnych oraz pracował w Szpitalu Powszechnym w Sanoku. Dodatkowo, stał się członkiem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. W dniu 25 marca 1895 roku przyjęto go do Wydziału Towarzystwa Muzyki Ochotniczej w Sanoku.

Na koniec września 1896 roku Smorągiewicz został przeniesiony na posadę lekarza miejskiego przy magistracie w Podgórzu, gdzie pracował do końca swojego życia. W tych latach praktykował również prywatnie jako lekarz. Jego miejsce zamieszkania znajdowało się przy ul. Lwowskiej 10 (1 p.).

W marcu 1890 roku, w strukturach C. K. Obrony Krajowej, otrzymał mianowanie na asystenta lekarza „w stosunku ewidencji”, a już 6 marca 1890 roku posiadał starszeństwo w tym zakresie. W tym czasie przydzielono go do batalionu obrony krajowej nr 52 w Krakowie, a następnie z Sanoka, od około 1896 do 1901 roku, został przydzielony do okręgu obrony krajowej nr 57 w 17 pułku Piechoty. W okolicach 1901/1902 roku znalazł się w okręgu obrony krajowej nr 18 w Przemyślu w ramach tamtejszego 18 pułku Piechoty.

W lutym 1912 roku spędzał czas w sanatorium w Karsbadzie. Po długiej chorobie zmarł 20 lipca 1912 roku w Krakowie, mając 53 lata. Został pochowany 22 lipca 1912 roku w grobowcu rodziny Rudolphi na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera 7, rząd południowy, miejsce 9). Był mężem Zofii z domu Rudolphi (1880-1946), a później żoną Edmunda Makowskiego, oraz ojcem dzieci.

Odznaczenia

Wśród licznych osiągnięć Kazimierza Smorągiewicza odnajdujemy również jego znaczące odznaczenia, które są dowodem jego zasług oraz działalności na rzecz społeczeństwa. Do najbardziej wyróżniających się wyróżnień należy:

  • Złoty Krzyż Zasługi Cywilnej z koroną, nadany „w uznaniu ogólno pożytecznej i humanitarnej działalności”,
  • Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii, przyznany około roku 1899.

Przypisy

  1. a b c d Kazimierz Smorągiewicz. Nekrolog. jbc.bj.uj.edu.pl. [dostęp 23.12.2021 r.]
  2. Edward Zając: Szpital Powszechny w Sanoku. zozsanok.pl. s. 30. [dostęp 20.06.2016 r.]
  3. Anna Sebastiańska: Członkowie TG „Sokół” w Sanoku 1889–1946. sokolsanok.pl, 29.11.2009 r. [dostęp 10.01.2017 r.]
  4. Paweł Sebastiański, Bronisław Kielar: Wykazy członków Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku. W: 125 lat sanockiego „Sokoła” 1889–2014. Sanok: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, 2014, s. 144. ISBN 978-83-939031-1-5.
  5. Spis maturzystów w latach 1860–1938. W: Sprawozdanie Dyrekcji I Państwowego Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1937/38. Rzeszów: 1938, s. LV.
  6. Nadesłane. „Krakauer Tagblatt”. Nr 261, s. 7, 12.11.1896 r.
  7. Kronika. Zmarli. „Gazeta Lwowska”. Nr 167, s. 3, 24.07.1912 r.
  8. Wiadomości bieżące. „Przegląd Lekarski”. Nr 30, s. 457, 27.07.1895 r.
  9. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1895. Lwów: 1895, s. 315.
  10. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1901. Lwów: 1901, s. 628.
  11. Kronika. Mianowania i przeniesienia. „Gazeta Sanocka”. Nr 77, s. 3, 20.09.1896 r.
  12. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1903. Lwów: 1903, s. 398.
  13. Odznaczenia. „Nowa Reforma”. Nr 373, s. 1, 18.08.1910 r.
  14. Wiadomości bieżące. Wiadomości osobowe. „Przegląd Lekarski”. Nr 28, s. 358, 13.07.1889 r.
  15. Roster of individuals buried at the Rakowicki Cemetery in Kraków. sowa.website.pl. [dostęp 30.09.2015 r.]
  16. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1892. Lwów: 1892, s. 258.
  17. Z Rudolphich Zofia. Nekrolog. „Dziennik Polski”. Nr 102, s. 8, 12.04.1946 r.
  18. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1896. Lwów: 1896, s. 315.
  19. Kronika. Zakopane. „Głos Narodu”. Nr 112, s. 8, 20.05.1894 r.
  20. Protokoły posiedzeń Rady Miejskiej miasta Sanoka 17.01.1894 - 17.10.1895. szukajwarchiwach.gov.pl. s. 38. [dostęp 10.12.2021 r.]
  21. Kronika. Podziękowanie. „Gazeta Sanocka”. Nr 80, s. 3, 11.10.1896 r.
  22. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1900. Lwów: 1900, s. 389.

Oceń: Kazimierz Smorągiewicz

★★★★★
Średnia ocena:4.76 Liczba ocen:17