Kazimierz Stoy


Kazimierz Walenty Stoy, który przyszedł na świat 4 czerwca 1890 roku w Sanoku, jest postacią znaczącą w historii Wojska Polskiego. Uznawany za majora obserwatora lotnictwa, jego życie zawodowe i osobiste jest wypełnione ważnymi wydarzeniami z okresu przed i po II wojnie światowej.

Stoy zmarł 15 grudnia 1980 roku w Port Talbot, pozostawiając po sobie dziedzictwo związane z obronnością kraju oraz historią militarną.

Życiorys

Kazimierz Walenty Stoy przyszedł na świat 4 czerwca 1890 roku w Sanoku. Jego ojcem był inżynier Henryk Stoy, który pracował w Brzeżanach oraz Sanoku, natomiast matką Helena Józefa Leokadia, pochodząca z rodziny Lipińskich, która w 1940 roku została deportowana na Syberię wraz z synową oraz wnukiem Tadeuszem Hoffem, zmarłym 23 września 1940 roku w Minorze. Kazimierz miał rodzeństwo, w tym Emilię Stefanię Wiktorię, (ur. 1880, żonę Mariana Ludwika Hoffa, matkę Tadeusza Hoffa, zmarłą 27 maja 1944 w Ałdanie), Filipinę (jedno z bliźniąt, ur. i zm. 1 maja 1885), Henryka Tadeusza (drugie z bliźniąt, ur. 1 maja 1885) oraz Stefanię Jadwigę (ur. 1886). Na przełomie XIX wieku mieszkał w Sanoku, w domu nr 225, który należał do rodzin Lipińskich i Beksińskich.

Po zakończeniu I wojny światowej wstąpił do Wojska Polskiego. W czasie wojny polsko-bolszewickiej pełnił rolę podchorążego w korpusie oficerskim II ruchomego parku lotniczego, który został użyty na froncie i przeniesiony do Brześcia nad Bugiem. Z dniem 1 czerwca 1921 roku awansował na stopień porucznika w korpusie oficerów aeronautycznych. W latach dwudziestych oraz trzydziestych XX wieku był oficerem 2 pułku lotniczego w Krakowie, a w latach trzydziestych uzyskał stopień kapitana. Z informacji z marca 1939 roku wynika, że zajmował stanowisko kierownika referatu w Dowództwie Lotnictwa Ministerstwa Spraw Wojskowych.

W trakcie II wojny światowej służył w Polskich Siłach Powietrznych w Wielkiej Brytanii, osiągając stopień majora (S/Ldr) obserwatora.

W 1924 roku w Krakowie wziął ślub z Anną. Po wojnie postanowił pozostać na emigracji w Wielkiej Brytanii, gdzie pełnił funkcję prezesa Koła Chyrowiaków. Zmarł 15 grudnia 1980 roku w Port Talbot, gdzie również został pochowany.

Ordery i odznaczenia

Kazimierz Stoy został uhonorowany licznymi odznaczeniami, które podkreślają jego zasługi oraz wkład w obronność kraju.

  • medal Wojska, czterokrotnie,
  • srebrny Krzyż Zasługi, przyznany 25 maja 1929 roku.

Przypisy

  1. Emilia Stefania Hoff. geni.com. [dostęp 15.10.2021 r.]
  2. a b c Kazimierz Walenty Stoy. listakrzystka.pl. [dostęp 17.04.2019 r.]
  3. Archiwum: Ulepszone Dane Personalne Sił Powietrznych 1940–1947. aircrewremembered.com. [dostęp 17.04.2019 r.]
  4. Tadeusz Hoff: Wspomnienia Sybiraka. Rzeszów: Libri Ressovienses, 1999, s. 62, 64-66, 70, 73-80. ISBN 83-87799-03-3.
  5. Tadeusz Hoff: Wspomnienia Sybiraka. Rzeszów: Libri Ressovienses, 1999, s. 27, 151, 152, 154. ISBN 83-87799-03-3.
  6. Księga aktów zejść rzym.-kat. Sanok 1878–1904. T. H. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 102.
  7. Księga chrztów 1882–1892. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 244.
  8. Księga chrztów 1882–1892. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 77.
  9. Księga chrztów 1882–1892. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 124.
  10. Księga chrztów 1870–1882. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 140.
  11. Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 356.
  12. Rocznik Oficerski 1939, s. 209.
  13. Rocznik Oficerski 1932, s. 235.
  14. Rocznik Oficerski 1928, s. 556.
  15. Rocznik Oficerski 1924, s. 866.
  16. Rocznik Oficerski 1924, s. 852.
  17. Rocznik Oficerski 1923, s. 931.
  18. Rocznik Oficerski 1923, s. 947.
  19. Rocznik Oficerski 1928, s. 531.
  20. Organizacja i działalność 2. Pułku Lotniczego. W: 2. Pułk Lotniczy 1919-1929. Tarnów: Komitet Wojewódzki L.O.P.P. w Krakowie, 1929, s. 8.
  21. Z żałobnej karty. „Biuletyn”. Nr 39-40, s. 132, Grudzień 1980. Koło Lwowian w Londynie.
  22. M.P. z 1929 r. nr 123, poz. 303 „za zasługi na polu organizacji i administracji wojska”.

Oceń: Kazimierz Stoy

Średnia ocena:4.91 Liczba ocen:14