Feliks Stramik

---

Życiorys

Feliks Stramik był synem Józefa i Marii. Uczył się w lwowskim gimnazjum aż do wybuchu II wojny światowej w 1939 roku. W trakcie obrony Lwowa, w pełni zaangażowany jako harcerz, uczestniczył w walkach o miasto. Po kilku latach, w czasie okupacji niemieckiej, od 1942 roku kontynuował naukę w Polnische Öffentliche Handelsschule, dzisiejszym Zespole Szkół nr 1 im. Karola Adamieckiego w Sanoku.

W sierpniu 1944 roku zainicjował organizację milicji w Sanoku, a we wrześniu wstąpił do Wojska Polskiego. Po ukończeniu Oficerskiej Szkoły Piechoty nr 2 w Lublinie, 31 stycznia 1945 roku, otrzymał awans na podporucznika. Przydzielono go do 9 zapasowego pułku piechoty 2 Armii WP, stacjonującego w Rzeszowie, gdzie dowodził plutonem moździerzy i brał udział w starciach z Ukraińską Powstańczą Armią w regionie Rzeszowa.

W maju tego samego roku, Feliks objął dowództwo nad pododdziałami szkolnymi w 12 szkolnym pułku piechoty w Skierniewicach, a następnie dowodził 62 pułkiem piechoty w Ełku. W marcu 1947 roku wziął udział w kursie dla oficerów sztabów wielkich jednostek, który ukończył na wyróżnieniu w listopadzie tego samego roku. W tym czasie awansował na kapitana.

Od początku lat pięćdziesiątych Feliks Stramik pełnił funkcję w WOP, zaczynając jako pracownik Wydziału Operacyjnego Departamentu Wojsk Ochrony Pogranicza. W latach 1957-1960 był związany z Akademią Sztabu Generalnego. Po awansie na pułkownika w 1960 roku, stał się zastępcą Szefa Wojsk Ochrony Pogranicza. Od 1971 roku był szefem sztabu Dowództwa WOP, a od 1983 roku objął stanowisko dowódcy WOP. W 1974 roku został mianowany generałem brygady, a w 1985 generałem dywizji, obie nominacje wręczał w Belwederze przewodniczący Rady Państwa, profesor Henryk Jabłoński. Uczestniczył w reorganizacji WOP w Straż Graniczną.

Feliks służył w Wojsku Polskim formalnie od 25 stycznia 1945 roku do 31 lipca 1990 roku. Po odejściu w stan spoczynku w kwietniu 1991 roku, został pożegnany przez ministra spraw wewnętrznych Krzysztofa Kozłowskiego. Zmarł 5 kwietnia 2007 roku i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, w kwaterze FII-6-10.

W jego życiu prywatnym, żoną Feliksa była Elżbieta, z domu Zambrzycka, która znana była również jako Elżbieta Augustyn, żyjąca w latach 1938-2007. Elżbieta była pracownikiem Ministerstwa Spraw Wewnętrznych PRL.

Odznaczenia

Feliks Stramik, wybitna postać w historii Polski, został uhonorowany wieloma odznaczeniami za swoje zasługi w różnych dziedzinach. Oto lista jego nagród i wyróżnień:

• Order Sztandaru Pracy II klasy, 1985,
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, 1971,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Złoty Krzyż Zasługi,
• Medal Komisji Edukacji Narodowej, 1985,
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”,
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
• Order Wojny Ojczyźnianej I stopnia, ZSRR, 1968,
• Medal Za Umocnienie Braterstwa Broni, ZSRR, 1981,
• Odznaka Honorowy Pracownik Bezpieczeństwa Publicznego KGB, ZSRR, 1983.

---

Oceń: Feliks Stramik

---