W mieście Sanok, przy ulicy Teofila Lenartowicza 2, znajduje się interesujący budynek, który znany jest również jako kamienica Szomka bądź Szomkówka. Jest to obiekt o cieszącej się sporą popularnością lokalizacji w tym malowniczym mieście,
który zasługuje na szczegółową uwagę zarówno ze względu na swoją architekturę, jak i historyczne znaczenie.
Historia
Obiekt usytuowany jest przy ulicy Teofila Lenartowicza, na rogu z ulicą Jana III Sobieskiego. W 1985 roku budynek został włączony do wojewódzkiego oraz gminnego rejestru zabytków miasta Sanoka. Działania Komisji Opieki nad Zabytkami, funkcjonującej przy oddziale PTTK w Sanoku, doprowadziły do umieszczenia na fasadzie obiektu tablicy informacyjnej, która podkreśla jego zabytkowy charakter w 1978 roku.
To neorenesansowa willa zaprojektowana przez sanockiego architekta, inż. Wilhelma Szomka, który był jej właścicielem. Budowę zakończono w 1892 roku. W okresie, gdy budynek należał do rodziny Szomków, gościł w nim bp Józef Sebastian Pelczar, który później został ogłoszony świętym.
Właścicielką nieruchomości w 1931 roku została Maria Wielhorska, córka Wilhelma Szomka. Po 1945 roku dom został objęty kwaterunkiem. W 1971 roku Maria Wielhorska zdecydowała się sprzedać willę miastu, które postanowiło przekształcić budynek na siedzibę biblioteki. W latach 1975-1982 przeprowadzono przebudowę oraz renowację budynku, aby dostosować go do nowych funkcji. W ramach prac usunięto pierwotne schody kręcone, które zastąpiono nowymi, powrotnymi. Miedziany dach, który składa się z około 1300 łusek miedzianych, został wykonany przez Jakuba Kolano. Prace nadzorował od 1977 roku dyrektor biblioteki, Władysław Harajda.
Po zakończeniu remontu i adaptacji, w 1981 roku dokonano przeniesienia biblioteki z jej dotychczasowej siedziby przy ulicy Tadeusza Kościuszki do budynku przy ulicy Teofila Lenartowicza 2, podczas gdy wypożyczalnia dla dzieci oraz czytelnia funkcjonowały w budynku Sanockiego Domu Kultury. 3 maja 1982 roku Miejska Biblioteka Publiczna została uroczyście otwarta, a od 1985 roku nosi imię Grzegorza z Sanoka. Cztery lata później, 3 maja 1986, zorganizowano ceremoniał odsłonięcia tablicy upamiętniającej patrona, z inskrypcją: „Losy dały mi za ojczyznę Sanok”. Inskrypcja ta jest umiejscowiona wewnątrz, obok głównego wejścia na ścianie. W tym samym roku został także postawiony pomnik Grzegorza z Sanoka.
Budynek uzyskał wpis do rejestru dóbr kultury w 1985 roku. W następstwie tego, instytucja ta została uhonorowana nagrodą II stopnia od Ministra Kultury i Sztuki w konkursie „Na najlepszego użytkownika obiektu zabytkowego”. W przeszłości posesja była otoczona murowanym ogrodzeniem. Na północ od budynku znajduje się ogród, który w przeszłości rozciągał się w stronę zachodnią aż do ulicy Adama Mickiewicza; obecnie w tym miejscu przybłaga blok mieszkalny. W ogrodzie znajdziemy kamień z tablicą poświęconą pierwszej wzmiance o Sanoku z 1150 oraz informację o nadaniu praw miejskich w 1339 roku. W średniowieczu w bezpośrednim sąsiedztwie, usytuowana była Cerkiew Narodzenia Najświętszej Maryi Panny oraz cmentarz.
W piwnicach obecnie mieści się sklep komputerowy, jednak w latach 90. do początków XXI wieku znajdowała się tu księgarnia wydawnictwa BOSZ. Dnia 18 czerwca 2017 roku, na fasadzie budynku przy głównym wejściu do biblioteki, odsłonięto tablicę upamiętniającą Mariana Pankowskiego, z inskrypcją, która brzmi: „Marian Pankowski. Sanok – Bruksela. 9 XI 1919 – 3 IV 2011. Przypatrywałem się temu wszystkiemu w imię Mowy.” Fundatorami tablicy byli Janusz Szuber oraz Janina Lewandowska.
Przypisy
- a b Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30.09.2024 r. [dostęp 19.10.2016 r.]
- Krzysztof Prajzner. Pamiątkowa tablica znów na fasadzie budynku. „Tygodnik Sanocki”, 24.03.2017 r., nr 12 (1315), s. 4.
- Marian Pankowski w Bibliotece. Uroczystość odsłonięcia pamiątkowej tablicy. „Tygodnik Sanocki”, 23.06.2017 r., nr 25 (1328), s. 8.
- Edyta Wilk: Pamięci Mariana Pankowskiego, 16.06.2017 r. [dostęp 25.11.2017 r.]
- Marian Pankowski w bibliotece. Pamięci Mariana Pankowskiego, 19.06.2017 r. [dostęp 25.11.2017 r.]
- Anna Strzelecka. Bibliotekarki sprzed ery Google’a. „Tygodnik Sanocki”, 19.07.2013 r., nr 28 (1127), s. 6.
- Zarządzenie Burmistrza Miasta Sanoka nr 42/2015 z 09.03.2015 r., bip.um.sanok.pl, s. 2. [dostęp 19.10.2016 r.]
- Janusz Szuber: Mojość. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Grzegorza z Sanoka, 2005 r., s. 56.
- Franciszek Oberc, Sanok. Instytucje kultury, Sanok 1999, s. 40-41.
- Franciszek Oberc: Kalendarium sanockie 1974-1994, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995 r., s. 955.
- Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995 r., s. 908.
- Marian Struś. Przed nadaniem imienia. „Gazeta Sanocka – Autosan”, 20-31.01.1985 r., nr 3 (330), s. 5.
- Będzie znowu most na Białą Górę. „Gazeta Sanocka – Autosan”, 20-30.04.1981 r., nr 12 (211), s. 1.
- Mieczysława Teodorczyk. Róże dla Harajdy. „Nowiny”, 05.05.1982 r., nr 91, s. 5.
- Edmund Gajewski. Jak świecy gasnący blask. „Nowiny”, 14-16.05.1982 r., nr 95, s. 4.
- Artur Bata. Ćwierć wieku w służbie czytelników. „Podkarpacie”, 11.05.1972 r., nr 19, s. 5.
- Andrzej Romaniak, Maria Wielhorska z Szomków, Tygodnik Sanocki, 18.03.2005 r., nr 11 (697), s. 6.
- Akta miasta Sanoka. Wykaz ulic i mieszkań w mieście Sanoku 1931 r. AP Rzeszów – O/Sanok, s. 41.
Pozostałe obiekty w kategorii "Wille i dwory":
Dom Harcerza w Sanoku | Dom przy ul. Niecałej 2 w Sanoku | Dwór w Olchowcach (Sanok) | Willa Zaleskich w Sanoku | Dworek Stupnickich w Sanoku | Dom Julii w Sanoku | Budynek przy ul. Ignacego Daszyńskiego 17 w SanokuOceń: Budynek przy ul. Teofila Lenartowicza 2 w Sanoku