Dworek Stupnickich w Sanoku

Wille i dwory

Dworek Stupnickich w Sanoku to zabytkowa konstrukcja, która przyciąga uwagę swoim unikalnym stylem oraz bogatą historią. Ten interesujący obiekt znajduje się w Sanoku, a jego architektura jest świadectwem lokalnej tradycji i kultury%.

Warto zwrócić uwagę na detale architektoniczne, które odzwierciedlają historyczne znaczenie tego miejsca. Dworek stanowi nie tylko atrakcyjną atrakcję turystyczną, ale także ważny element dziedzictwa kulturowego regionu.

Historia

Według szacunków Stefana Stefańskiego, w drugiej połowie XX wieku, budynek ten mógł mieć około 150 lat. Na przełomie XIX i XX wieku figurował on pod numerem konskrypcyjnym 74, a w latach 30. XX stulecia był zarejestrowany pod adresem ulicy Tadeusza Kościuszki 32, co odpowiadało numerowi konskrypcyjnemu 76.

Obiekt ten należał do rodziny Stupnickich i znajdował się naprzeciwko skrzyżowania z ulicą Henryka Sienkiewicza. Na przełomie XIX i XX wieku, w domu pod numerem 74, mieszkała znana ziemianka, Emilia Stupnicka z domu Ścibor-Rylskiej (zm. 1899) oraz Antoni Stupnicki, który był powstańcem styczniowym oraz urzędnikiem sądowym (zm. 1908). W 1931 roku, nieruchomość ta była własnością Heleny Stupnickiej.

Po roku 1945, w budynku pod tym samym adresem zamieszkiwały dzieci Stupnickich, w tym Michalina Helena (1883-1949) oraz Mieczysław Stupnicki. Budynek szybko zyskał potoczne przydomki jak „dom Stupnickich” czy też „Koci dworek”, co było związane z dużą liczbą kotów żyjących w gospodarstwie, obok rodzeństwa Stupnickich i służącej, a także z hodowlą kilku kóz.

W okresie PRL-u, dom pozostał pod adresem ul. Kościuszki 32. Na mocy decyzji Wojewódzkiej Rady Narodowej Wydziału Kultury w Rzeszowie, budynek został w 1961 roku uznany za zabytek. Na początku 1962 roku, administracja uzyskała zgodę na jego rozbiórkę i przeniesienie do nowo powstającego Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku bezpłatnie.

Na początku wiosny 1962 roku, obok dworku budowano nowy blok mieszkalny oraz przygotowywano pomnik Tadeusza Kościuszki, który został odsłonięty 15 września tego samego roku. W tym okresie modrzewiowy dworek, datowany na początek XIX wieku, był już w trakcie rozbiórki. W połowie 1962 roku przeniesiono go do Muzeum Budownictwa Ludowego, gdzie oczekiwał na konserwację.

Obecnie, budynek stanowi główny obiekt wejściowy w Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku, pełniąc funkcje administracyjne, recepcyjne oraz handlowe, w tym funkcjonuje kasa oraz sklep.

Przypisy

  1. Andrzej Romaniak: Sanok. Fotografie archiwalne – Tom I. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2009, s. 335.
  2. Sanockie dworki. W: Edward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1998, s. 215.
  3. Księga Zmarłych 1946–1958 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 295.
  4. Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 69.
  5. Księga aktów zejść rzym.-kat. Sanok 1878–1904. T. H. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 299.
  6. Akta miasta Sanoka. Wykaz ulic i mieszkań w mieście Sanoku 1931 r. (zespół 135, sygn. 503). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 54.
  7. Dworek modrzewiowy do skansenu. „Nowiny Rzeszowskie”. Nr 39, s. 4, 15.02.1962 r.
  8. Nowe obiekty w skansenie. „Nowiny Rzeszowskie”. Nr 163, s. 5, 11.07.1962 r.
  9. Skansen pod Białą Górą. „Nowiny Rzeszowskie”. Nr 200, s. 4, 23.08.1962 r.
  10. Według innego źródła przed 1960. Por. Inga Sapetowa. Ochrona zabytków budownictwa ludowego w województwie rzeszowskim w XXV-leciu PRL. „Materiały Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku”. Nr 10, s. 52, 1969.
  11. Przejmowanie ↓, s. 20.
  12. Przejmowanie ↓, s. 45.

Oceń: Dworek Stupnickich w Sanoku

★★★★★
Średnia ocena:4.6 Liczba ocen:5