Tadeusz Florczak

---

Życiorys

Tadeusz Florczak przyszedł na świat jako potomek Michała oraz Heleny z rodziny Korczyńskich. Swoje wykształcenie średnie zdobył we Lwowie, a w młodości aktywnie uczestniczył w działalności Drużyn Sokolich oraz Związku Strzeleckiego. Przed wybuchem I wojny światowej w 1914 roku zarejestrował się na studia filozoficzne.

Po rozpoczęciu I wojny światowej, w 1914 roku, dołączył do Legionów Polskich, gdzie służył w 1 Pułku Piechoty w ramach I Brygady, biorąc udział w starciach pod Dęblinem. Od 1915 roku, aż do tzw. kryzysu przysięgowego w 1917 roku, był częścią 6. pułku piechoty w składzie III Brygady. Uczestniczył w istotnych działaniach zbrojnych nad rzeką Stochód, gdzie prowadzone były walki od czerwca 1916 do sierpnia 1917 roku, a ich celem była linia frontu wschodniego.

Tadeusz ukończył Szkołę Oficerów Liniowych Piechoty, której zajęcia miały miejsce w Dęblinie, w 1917 roku. Wkrótce potem został internowany na Węgrzech i wcielony do cesarskiej i królewskiej armii. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w 1918 roku, został przyjęty do Wojska Polskiego. Podczas służby awansował na stopień kapitana, a jego starszeństwo miało miejsce z dniem 1 czerwca 1919 roku, w korpusie oficerów administracyjnych działu gospodarczego.

W ramach swoich obowiązków pełnił funkcje kancelaryjne. Jednocześnie kontynuował studia filozoficzne na Uniwersytecie Jana Kazimierza. W latach 1922–1925 studiował na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Lwowskiej, gdzie uzyskał dyplom inżyniera mechanika, choć formalnie tytuł został ogłoszony dopiero w 1934 roku. W tym okresie był przydzielony do Okręgowego Zakładu Gospodarczego VIII, a w 1924 roku związał się z 6. dywizjonem samochodowym w Lwowie. W tym samym roku jego stopień kapitana został potwierdzony ze starszeństwem przypisanym do 1 czerwca 1919 roku, w korpusie oficerów samochodowych.

W latach 20. oraz 30. Tadeusz kontynuował służbę w 6. dywizjonie samochodowym, gdzie pełnił rolę kierownika technicznego warsztatów oraz komendanta parku samochodowego. Od 1933 roku był zatrudniony w Instytucie Badań Inżynierii w Warszawie, gdzie funkcjonował jako teoretyk samochodowy i konstruktor broni pancernej na rzecz wojska. W 1935 roku, w nowo utworzonym 5. batalionie pancernym, objął stanowisko drugiego zastępcy dowódcy batalionu oraz kwatermistrza, a w 1936 roku został awansowany do stopnia majora.

Wybuch II wojny światowej we wrześniu 1939 roku oraz agresja ZSRR na Polskę z dnia 17 września przyniosły tragiczną zmianę w jego losach. Został aresztowany przez władze sowieckie i przetrzymywany w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 roku został przywieziony do Katynia, gdzie padł ofiarą rozstrzelania, które zostało dokonane przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz pracowników NKWD przybyłych z Moskwy, na podstawie decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z dnia 5 marca 1940 roku. Został pochowany na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu, a jego nazwisko widnieje na liście NKWD nr 015/23 z 1940 roku.

Tadeusz pozostawił po sobie rodzinę; był mężem i ojcem dwojga dzieci, Witolda oraz Anny.

Ordery i odznaczenia

Wśród zaszczytów, które otrzymał Tadeusz Florczak, można wymienić kilka znaczących odznaczeń. Oto lista wyróżnień, która odzwierciedla jego dokonania i poświęcenia:

• Krzyż Niepodległości, przyznany 2 sierpnia 1931 roku,
• Krzyż Walecznych,
• Złoty Krzyż Zasługi, który otrzymał 18 lutego 1939 roku,
• Srebrny Krzyż Zasługi, odznaczony 10 listopada 1928 roku.

Upamiętnienie

W dniu 5 października 2007 roku, Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło ogłosił pośmiertne mianowanie Tadeusza Florczaka do stopnia podpułkownika. Uroczysty awans został publicznie ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w ramach ceremonii pt. „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Natomiast 18 kwietnia 2009 roku, w ramach działań związanych z akcją „Katyń… pamiętamy” oraz „Katyń… Ocalić od zapomnienia”, w Alei Katyńskiej na Cmentarzu Centralnym w Sanoku zasadzono 21 Dębów Pamięci, wśród nich znalazł się również dąb poświęcony Tadeuszowi Florczakowi. Uroczystości związanej z sadzeniem drzew przewodniczył Michał Chodakowski, reprezentujący Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej – Koło w Sanoku.

---

Oceń: Tadeusz Florczak

---