Stanisław Szuber

---

Życiorys

Stanisław Szuber przyszedł na świat 30 października lub 20 listopada 1891 roku w Sanoku, który w okresie jego dzieciństwa był powiatowym miastem w Królestwie Galicji i Lodomerii. Jego ojcem był Józef, który pełnił funkcję woźnego w C. K. Dyrekcji Skarbu w Sanoku.

Po ukończeniu c.k. Gimnazjum w Sanoku, gdzie w 1910 roku złożył maturę, rozpoczął swoją drogę wojskową. W trakcie I wojny światowej stał się żołnierzem c. i k. Pułku Piechoty Nr 84. W dniu 1 stycznia 1916 roku został mianowany porucznikiem, powołanym do korpusu oficerów rezerwy piechoty, a nieco później przekształcono go w oficera zawodowego tegoż stopnia. Od 1 listopada 1917 roku posiadał stopień nadporucznika w korpusie oficerów piechoty. Po upadku Monarchii Austro-Węgierskiej kontynuował służbę w Włoszech, gdzie przynależał do Pułku Piechoty im. Zawiszy Czarnego, a po włączeniu tego oddziału do Armii Polskiej we Włoszech, znajdował się w 19 Pułku Strzelców Polskich, który później zmienił nazwę na 4 Pułk Strzelców Podhalańskich.

Po przybyciu pułku do Skierniewic, Szuber odegrał istotną rolę w procesu szkolenia wojskowego tej jednostki. W okresie od 26 września 1919 do 9 sierpnia 1920 brał udział w wojnie z bolszewikami, dowodząc zarówno kompanią, jak i batalionem, co miało ogromne znaczenie w kontekście sukcesów pułku.

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w armii jako oficer zawodowy, kontynuując swoją służbę w 4 pułku strzelców podhalańskich, gdzie m.in. pełnił obowiązki dowódcy I batalionu. 3 maja 1922 roku zweryfikowano go w stopniu kapitana, przyznając mu starszeństwo z dnia 1 czerwca 1919 oraz 758. lokatę w korpusie oficerów piechoty. W 1923 roku, pełniąc funkcję komendanta kadry batalionu zapasowego 4 psp w Bielsku, a rok później – adiutanta pułku, awansował na majora, co miało miejsce 3 maja 1926. Uznano go wówczas za osobę z ogromnym doświadczeniem wojskowym.

W tym samym roku został mianowany kwatermistrzem, a w listopadzie 1927 roku przeniesiono go do 22 Pułku Piechoty w Siedlcach, na stanowisko dowódcy II batalionu. W marcu 1929 roku jego kariera zawodowa poprowadziła go do Powiatowej Komendy Uzupełnień w Krzemieńcu, gdzie objął stanowisko pełniącego obowiązki kierownika I referatu administracji rezerw.

Niestety, jego życie zakończyło się 8 lutego 1930 roku w Krzemieńcu, pozostawiając po sobie ślad jako odważny i oddany żołnierz.

Ordery i odznaczenia

Stanisław Szuber zdobył szereg wyróżnień i odznaczeń za swoje zasługi oraz działalność na rzecz kraju. Oto lista niektórych z nich:

• Złoty Krzyż Zasługi – przyznany 10 listopada 1928,
• Medal Niepodległości – otrzymany pośmiertnie 10 grudnia 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• austro-węgierskie Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej,
• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej,
• Złoty Krzyż Zasługi Cywilnej na wstążce Medalu Waleczności,
• Brązowy Medal Waleczności,
• Krzyż Wojskowy Karola.

Warto dodać, że był również przedstawiony do odznaczenia Orderem Virtuti Militari.

---

Oceń: Stanisław Szuber

---