Wiesław Skałkowski

---

Życiorys

Wiesław Władysław Skałkowski przyszedł na świat 18 maja 1930 roku w Sanoku, jako syn Władysława, który w II Rzeczypospolitej pełnił funkcję funkcjonariusza Policji Państwowej, a podczas najciemniejszych czasów okupacji niemieckiej był członkiem Policji Polskiej Generalnego Gubernatorstwa. Jego matka, Anna z domu Kornecka, zmarła w 1982 roku. W rodzinie Skałkowskich doszło do urodzenia trzech dzieci: Wiesława oraz dwóch braci, Tadeusza, który poległ w bitwie o Kołobrzeg w 1945 roku i Zygmunta, który żył w latach 1928-2012, jako żołnierz AK oraz długoletni nauczyciel i inspektor szkolny. Szczególnie istotnym miejscem dla rodziny był ich dom nad Sanem w Sanoku.

Po ukończeniu szkoły powszechnej w Sanoku, Wiesław kontynuował naukę w Technikum Administracyjno-Gospodarczym, gdzie zdobył dyplom technika administracji gospodarczej. W 1973 roku, po odbyciu studiów w zakresie administracji na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, otrzymał tytuł magistra. Ideą funkcjonowania jego życia zawodowego była praca w Spółdzielni Wielobranżowej „Pokój” w Sanoku, gdzie od 1952 do listopada 1953 pełnił rolę prezesa. Po odbyciu zasadniczej służby wojskowej przeniósł się do Okręgowego Przedsiębiorstwa Mięsnego w Rzeszowie, gdzie pracował od 1955 do 1957 roku.

Od 1957 roku rozpoczął nową karierę w Sanockiej Fabryce Autobusów, na stanowisku planisty w dziale ekonomicznym. Ostatecznie pozostał tam przez osiemnaście lat, piastując różne stanowiska, w tym w roku 1965 objął funkcję prezesa lokalnej Spółdzielni Domków Jednorodzinnych, która przyczyniła się do budowy około pięćdziesięciu domów w sanockich dzielnicach Błonie oraz Posada.

W latach 1950-1955 był aktywnym członkiem Związku Młodzieży Polskiej, aby następnie stać się częścią Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Po wyborach, które przyniosły mu wiele zaszczytów, został przewodniczącym Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Sanoku w 1972 roku. Również pełnił rolę I sekretarza Oddziałowej Organizacji Partyjnej (OOP) w Autosanie.

W 1975 roku, miasto Sanok zostało przyporządkowane administracyjnie do województwa krośnieńskiego, a Wiesław Skałkowski wkrótce potem został członkiem egzekutywy Komitetu Miejskiego PZPR, co miało istotne znaczenie do końca jego kariery politycznej, która trwała przez lata 80.

Jego dojście do roku 1990 przyniosło znaczące zmiany, kiedy przeszedł na emeryturę. Wspierał rozwój miasta jako prezes Towarzystwa Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka oraz kierownik Rejonowego Ośrodka Pracy Partyjnej. W 1983 roku został członkiem Zarządu Wojewódzkiego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, a później także przewodniczącym rady programowej pisma „Gazeta Sanocka – Autosan”.

Wiesław Skałkowski zakończył swoje życie 24 czerwca 2005 roku, a jego ciało spoczęło w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Centralnym w Sanoku. Pozostawił po sobie żonę Cecylię, która żyła w latach 1932-2009.

Odznaczenia

W dorobku Wiesława Skałkowskiego znajduje się wiele zaszczytnych odznaczeń, które świadczą o jego zaangażowaniu i wkładzie w różnorodne dziedziny życia społecznego oraz zawodowego. Poniżej przedstawiamy najważniejsze z nich:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1978),
• Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” (1989),
• Odznaka „Zasłużony dla Sanockiej Fabryki Autobusów” (1974),
• Złota Odznaka „Za zasługi dla rozwoju przemysłu maszynowego” (1976),
• Srebrna odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1976),
• Złota Odznaka Honorowa Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (1977),
• Złota odznaka za pracę społeczną dla miasta Krakowa (1977),
• Złoty medal „Za zasługi dla ziemi krakowskiej” (1978),
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1979),
• Wpis do „Księgi zasłużonych dla województwa krośnieńskiego” (1983),
• Wpis do „Księgi Honorowej Zasłużonych dla Ligi Obrony Kraju” (1988),
• Odznaka „Zasłużony dla Sanoka”.

Te odznaczenia są wyrazem uznania dla jego wkładu i aktywności w różnych obszarach życia lokalnego oraz ogólnokrajowego.

---

Oceń: Wiesław Skałkowski

---