Budynek szpitalny przy ul. Stanisława Konarskiego w Sanoku

Obiekty edukacyjne i naukowe

Budynek szpitalny, usytuowany przy ulicy Stanisława Konarskiego w Sanoku, stanowi niezwykle istotny element lokalnego systemu opieki zdrowotnej.

Obiekt ten pełni kluczową rolę w zapewnianiu mieszkańcom odpowiedniej opieki medycznej i wsparcia w sytuacjach kryzysowych.

Historia

W Sanoku, w czasach zaboru austriackiego, konkretnie 1 sierpnia 1857 roku, otwarto szpital dla chorych, znany wówczas jako Krankenanstalt in Sanok. Inicjatorem powstania tej placówki był zwierzchnik obwodowego cyrkułu sanockiego Apolinary Mauthner, który pełnił swoją funkcję od początku tegoż roku.

Na przestrzeni lat zmieniali się zarządcy szpitala. Filip Kahane zarządzał jako pierwszy, po czym pałeczkę przejęli m.in. Maurycy Kahane, Michał Terlecki oraz Ottoman Zwierzyna. Franciszek Kuszczak kierował od 1888 do 1898. Kolejnymi zarządcami zostali Ignacy Terlecki, Wincenty Konieczko oraz wielu innych. W placówce pracowało wielu lekarzy, w tym Kazimierz Smorągiewicz i prymariusz od 1886 roku, Maurycy Drewiński, oraz Salomon Ramer.

Ważnym wydarzeniem w historii sanockiego szpitala było podpisanie aktu erekcyjnego 28 maja 1878 roku, który zapoczątkował budowę nowego Szpitala Powiatowego. Inicjatywę wspierał m.in. burmistrz Cyryl Jaksa Ładyżyński. Budowa, zakończona w 1879 roku, powstała dzięki funduszom i wsparciu władz lokalnych, w tym starostw w Sanoku, Brzozowie i Lesku. Potok Płowiecki stanowił wyzwanie logistyczne ze względu na konieczność budowy mostu.

W latach międzywojennych dyrektorami szpitala byli m.in. Jan Porajewski i Stanisław Domański, a także Kazimierz Niedzielski. Szpital przeszedł wiele zmian podczas II wojny światowej, kiedy to działał pod niemiecką administracją jako Kreiskrankenhaus, z dyrektorem Parfianowyczem. Okres ten był trudny ze względu na niemiecką okupację, jednak po przybyciu Armii Czerwonej w 1944 roku szpital pełnił rolę placówki medycznej dla wojsk radzieckich, przy jednoczesnym wsparciu polskiego personelu.

Po drugiej wojnie światowej dyrekcję szpitala przejęli m.in. Roman Wolański oraz Jan Maria Suchomel. Dyrektor Stanisław Domański pełnił swoją funkcję także w okresie PRL i jego córka, dr Danuta Kaczorowska, przez wiele lat zajmowała stanowisko ordynatorki oddziału dziecięcego.

W czasach powojennych doszło do licznych modernizacji budynku, w tym dobudowania drugiego piętra. W trakcie lat 50. i 60. powstał nowy Szpital Specjalistyczny w Sanoku, zlokalizowany blisko starego obiektu. W latach późniejszych szpital przechodził restrukturyzacje, zmieniając funkcje oddziałów oraz ich lokalizację wewnątrz budynku, a także podejmując decyzję o przeniesieniu ich do nowego gmachu do 2019 roku.

Kaplica przy szpitalu powstała dzięki staraniom księży z pobliskiej parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sanoku. W stanie wojennym szpital był jedną z miejsc, gdzie przebywał internowany Antoni Macierewicz, skąd uciekł w 1982 roku dzięki pomocy księdza Adama Sudoła.

Współcześnie w zachodniej części budynku działają pracownie RTG i mammografii. Od 2017 roku, na parterze budynku otwarto Oddział Terapii Uzależnienia od Alkoholu typu stacjonarnego. Tym samym sanocki szpital wciąż pozostaje kluczową instytucją zdrowia w regionie, adaptując się do zmieniających się potrzeb medycznych społeczności lokalnej.

Przypisy

  1. Zakład Diagnostyki Obrazowej. zozsanok.pl. [dostęp 14.06.2020 r.]
  2. Laryngologia już w nowym szpitalu. esanok.pl, 19.01.2019 r. [dostęp 14.06.2020 r.]
  3. Fatalne warunki sanockiej laryngologii. nowiny24.pl, 27.04.2014 r. [dostęp 14.05.2014 r.]
  4. Neurologia w Sanoku doczekała się przeprowadzki. nowiny24.pl, 16.03.2014 r. [dostęp 14.05.2014 r.]
  5. Europejskie standardy w sanockim szpitalu. Ruszyła nowa neurologia. isanok.pl, 14.03.2014 r. [dostęp 14.05.2014 r.]
  6. W szpitalu w Sanoku ruszył nowy oddział kardiologiczny. nowiny24.pl, 11.08.2011 r. [dostęp 14.05.2014 r.]
  7. Uroczyste otwarcie Oddziału Kardiologii w Sanoku. esanok.pl, 02.08.2011 r. [dostęp 14.05.2014 r.]
  8. Henryk Czerwiński. Zmarł Edward Czech. „Gazeta Sanocka – Autosan”, 20-31.12.1984 r.
  9. Józef Ząbkiewicz. Drogi zwycięstwa. „Gazeta Sanocka – Autosan”, 10-20.04.1985 r.
  10. Bogumiła Koszela. Wierna rodzinnej tradycji i własnemu powołaniu. „Gazeta Sanocka – Autosan”, 01-10.09.1984 r.
  11. Leszek Puchała. Złote czasy sanockiego „starego szpitala” (2). „Tygodnik Sanocki”, 34 (1183), 22.08.2014 r.
  12. Wiadomości bieżące. Nekrologia. „Przegląd Lekarski”, 16.11.1901 r.
  13. Wiadomości bieżące. „Przegląd Lekarski”, 14.12.1901 r.
  14. Wiadomości bieżące. „Przegląd Lekarski”, 21.12.1901 r.
  15. Maria Łapiszczak: Sanok na dawnej pocztówce i fotografii. Cz. II. Sanok: 2001, s. 50. ISBN 83-915388-1-8.
  16. Edward Zając: Sanockie biografie. Sanok: 2009, s. 30. ISBN 978-83-61043-09-6.
  17. Arnold Andrunik (red. Krystyna Chowaniec): Zapiski z osobistych przeżyć w czasie II wojny światowej i okupacji. Sanok: 2018, s. 151-.
  18. Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 6, 15.04.1932 r. s. 102.
  19. Spis Abonentów sieci telefonicznych Państwowych i Koncesjonowanych w Polsce (1938 r.). Warszawa: 1938, s. 623.
  20. Akta miasta Sanoka. Wykaz ulic i mieszkań w mieście Sanoku 1931 r. AP Rzeszów – O/Sanok, s. 62.
  21. Stefan Stefański: Cmentarze sanockie. Sanok: Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze. Oddział w Sanoku, 1991, s. 16.
  22. Ab Dokumenty sanockie w latach 1880-1939 [online].
  23. Alojzy Zielecki, Opieka społeczna i zdrowotna. W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Kraków 1995, s. 468.

Oceń: Budynek szpitalny przy ul. Stanisława Konarskiego w Sanoku

★★★★★
Średnia ocena:4.73 Liczba ocen:14