Tadeusz Adamczyk (nauczyciel)

---

Życiorys

Tadeusz Tomasz Adamczyk przyszedł na świat 6 marca 1893 roku w Sanoku. Był synem Władysława Adamczyka, inżyniera, który zmarł w 1915 roku, oraz Marii Janiszewskiej (ur. 1861), córki aptekarza Wiktora Janiszewskiego z Przeworska. W jego rodzinie były też inne znane postacie, takie jak siostra Janina (ur. 1884), która w 1900 roku poślubiła Stanisława Basińskiego, profesora C. K. Gimnazjum Męskiego w Sanoku, a także Zdzisław (1886–1940), oficer Wojska Polskiego, jeden z wielu, którzy tragicznie zginęli w czasie zbrodni katyńskiej. W Sanoku rodzina Adamczyków miała swoje korzenie na Wójtostwie.

W latach 1903–1907 Tadeusz zdobywał wykształcenie w klasach I–IV C. K. Gimnazjum w Sanoku. W 1910 roku rozpoczął naukę w C. K. Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie, gdzie z ogromnymi osiągnięciami zdał egzamin dojrzałości w 1911 roku. W okresie 1911–1914 studiował literaturę polską oraz filozofię na Uniwersytecie Lwowskim, a kolejne lata spędził, uczestnicząc w wykładach na uniwersytetach w Wiedniu. W czasie I wojny światowej przebywał w Wadowicach, gdzie pracował jako referent w starostwie. W 1919 roku powrócił do Lwowa, aby rozpocząć pracę nauczyciela w jednym z lokalnych gimnazjów. Równocześnie kształcił się, a 12 marca 1924 roku obronił pracę doktorską zatytułowaną „Wpływ teorii Kwintyliana na Kazania sejmowe Skargi”, zdobywając tytuł doktora filozofii.

W 1925 roku Tadeusz przeniósł się do Warszawy, gdzie pracował jako nauczyciel w Państwowym Gimnazjum im. Stefana Batorego. Po trzech latach zmienił miejsce pracy na Państwowe Gimnazjum Żeńskie im. Juliusza Słowackiego. Wkrótce został urlopowany do Gdańska, gdzie w latach 1928–1930 opiekował się pracownią polonistyczną i biblioteką szkolną w Gimnazjum Polskim Macierzy Szkolnej. W 1929 roku zrealizował jasełka z pomocą uczniów oraz wspierał Kółko Miłośników Książki, założone przez Michała Urbanek, który w swoich wspomnieniach wspomniał Adamczyka jako „wielkiego wychowawcę”.

W jesieni 1930 roku, na zlecenie Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego, wyjechał na studia pedagogiczne do Genewy, później do francuskiej uczelni oraz do Instytutu dla Spraw Wychowania i Nauczania w Berlinie. Po powrocie do Gdańska, jako referent wychowawczy w Gimnazjum Polskim, wprowadzał nowoczesne metody i zasady wychowawcze nabyte podczas nauki za granicą. W październiku 1933 roku objął stanowisko dyrektora Państwowego Gimnazjum im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu. W latach 1936–1937 zajmował się wizytowaniem szkół w Okręgu Szkolnym Poznańskim, a następnie pracował w Ministerstwie jako radca.

W kontekście swojej kariery w Wojsku Polskim, Tadeusz posiadał stopień podporucznika rezerwy piechoty z datą 1 lipca 1925, a w 1934 był oficerem rezerwy 83 pułku Strzelców Poleskich. W 1936 roku odznaczono go Srebrnym Krzyżem Zasługi za wkład w edukację oraz społeczeństwo. W czasie okupacji Tadeusz aktywnie uczestniczył w tajnym nauczaniu. Został zatrzymany przez Niemców i w dniu 5 sierpnia 1944 roku stracony na Szucha, a jego żona Eugenia, zmarła tragicznie w 1942 roku.

Adamczyk pozostawił po sobie kilka ważnych publikacji w obszarze pedagogiki, w tym „Z nowych zakładów kształcenia nauczycieli w Niemczech” oraz artykuły dotyczące Instytutu Pedagogicznego w Wiedniu. Wśród jego osiągnięć znalazły się również prace takie jak „Organizacja pracy wychowawczej w szkole średniej ogólnokształcącej” oraz dwujęzyczny „Podręcznik języka polskiego dla asystentów i konduktorów”, który ukazał się w Gdańsku w 1929 roku.

---

Oceń: Tadeusz Adamczyk (nauczyciel)

---