Jan Noskiewicz

---

Życiorys

Jan Włodzimierz Noskiewicz przyszedł na świat 8 października 1890 roku w Sanoku, jako syn Augusta oraz Michaliny z domu Kopestyńskiej. Swoją edukację zakończył w 1909 roku, kiedy to zdał egzamin dojrzałości w C.K. Gimnazjum w Jarosławiu. Po tym etapie, rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, a następnie kontynuował je na Uniwersytecie Lwowskim, gdzie koncentrował się na zagadnieniach związanych z botaniką, zoologią i geologią.

Po ukończeniu studiów rozpoczął karierę zawodową jako nauczyciel gimnazjalny. W latach 1913–1918 pracował w II Szkole Realnej we Lwowie, a w latach 1918–1920 uczył w gimnazjum w Krasnystawie. W 1920 roku obronił doktorat na Katedrze Zoologii Uniwersytetu Jana Kazimierza i przez następne dwa lata zajmował stanowisko asystenta profesora Jana Hirschlera. W latach 1922–1939 skupił się na działalności naukowej w Muzeum Przyrodniczym im. Dzieduszyckich we Lwowie, gdzie pełnił również funkcję bibliotekarza, a równocześnie kontynuował pracę nauczycielską.

5 lutego 1927 roku w Sanoku wziął ślub z Janiną Amalią Serwą, córką Józefy Serwy. W tym samym roku uzyskał stopień doktora filozofii, a w 1937 roku habilitował się, co umożliwiło mu prowadzenie zajęć z zakresie entomologii oraz zoogeografii na Uniwersytecie Jana Kazimierza.

W trakcie II wojny światowej Noskiewicz pozostał w Lwowie, gdzie w czasie pierwszej okupacji sowieckiej (1939–1941) kontynuował pracę w muzeum i wykładał na uniwersytecie. Gdy nastała okupacja niemiecka (1941–1944), wraz z innymi akademikami zaangażował się w program badawczy prowadzony przez profesora Rudolfa Weigla, który zajmował się tyfusem plamistym, co pozwoliło mu na zarobienie pieniędzy na utrzymanie oraz uchroniło go przed represjami. Uczestniczył także w tajnym nauczaniu organizowanym na Uniwersytecie Jana Kazimierza.

Po przybyciu Armii Czerwonej do Lwowa w 1944 roku, zanotowano jego powrotną aktywność na uczelni. W rezultacie, 31 maja 1946 z konieczności opuścił Lwów i udał się do Wrocławia, gdzie objął stanowisko kierownika Katedry Systematyki Zwierząt i Zoogeografii na Uniwersytecie Wrocławskim. Wkrótce, w 1946 roku, uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1954 roku został profesorem zwyczajnym.

Noskiewicz był również redaktorem Polskiego Pisma Entomologicznego od 1951 roku, pełnił także funkcje prezesa Polskiego Towarzystwa Zoologicznego oraz Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika. Jego badania koncentrowały się na zoogeografii oraz faunie kserotermicznej występującej na Podolu w Ukrainie. Po przeprowadzce do Wrocławia, kontynuował swoje badania na Dolnym Śląsku, w szczególności nad błonkoskrzydłymi oraz muchówkami.

W roku 1952 był autorem polskiego wydania podręcznika „Zoologia – Bezkręgowce” w tłumaczeniu z języka rosyjskiego, a w 1956 roku, wspólnie z S. Chudobą, przełożył „Entomologię ogólną”. Jego osiągnięcia zostały uhonorowane Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski w 1954 roku oraz Medalem 10-lecia Polski Ludowej w 1955 roku.

Jan Noskiewicz zmarł w Warszawie i został pochowany na cmentarzu w Rembertowie.

---

Oceń: Jan Noskiewicz

---