Lubomira Domka

---

Życiorys

W 1968 roku uzyskała stopień magistra dzięki obronie pracy na temat oznaczania monosacharydów oraz oligosacharydów, które przechodziły do wody podczas pęcznienia nasion bobiku (Vicia faba L.) z wykorzystaniem chromatography cienkowarstwowej. Po zakończeniu studiów rozpoczęła pracę w Zakładzie Fizjologii Roślin na Uniwersytecie Poznańskim, gdzie prowadziła badania dotyczące metabolizmu roślin bobowatych oraz procesów cukrowych w organach siewek oraz izolowanych liścieniach łubinu żółtego.

W latach 1970-1973 uczestniczyła w studiach doktoranckich na Wydziale Filozoficzno-Historycznym UAM, gdzie szczególnie interesowała się dydaktyką biologii. W 1974 roku obroniła swoją pracę doktorską napisaną pod kierunkiem prof. Leona Lei, która dotyczyła możliwości zastosowania holografii w nauczaniu biologii. Była pionierką tego zagadnienia w Polsce, a jej prace dotyczyły innowacyjnego wykorzystania obrazów holograficznych w procesie dydaktycznym.

Habilitację uzyskała w 1986 roku, przedstawiając pracę na temat zastosowania obrazów trójwymiarowych w nauczaniu biologii oraz w procesach uczenia się. W latach 1987-1989 pełniła funkcję prodziekana Wydziału Nauk Społecznych UAM, koncentrując się na doskonaleniu metod nauczania w oparciu o nowoczesne technologie. Przyczyniła się do opracowania podstaw stosowania obrazów trójwymiarowych w polskim systemie edukacyjnym.

Od 1990 roku kierowała Pracownią Edukacji Ekologicznej na Wydziale Studiów Edukacyjnych UAM, prowadząc seminaria magisterskie i doktorskie, a także uczestnicząc w wykładach organizowanych przez Polski Klub Ekologiczny. W jej działalności ważne miejsce zajmowała organizacja Studenckiego Koła Ekopedagogów, promującego postawy ekologiczne. Wygłaszała również wykłady na temat proekologicznego stylu życia, które przedstawiła na licznych konferencjach naukowych i wystąpieniach publicznych.

W uznaniu osiągnięć naukowych oraz dydaktycznych, otrzymała m.in. nagrodę Ministra Edukacji Narodowej oraz nagrody rektora UAM, które były przyznawane za różnorodne osiągnięcia w obszarze nauki, dydaktyki i organizacji.

Najważniejsze publikacje

Lubomira Domka jest uznawanym specjalistą w swojej dziedzinie, opublikowała ponad 100 prac naukowych, w tym monografie, które znacznie przyczyniły się do rozwoju wiedzy o biologii i edukacji ekologicznej. Warto zaznaczyć, że była współautorką podręcznika do ćwiczeń z fizjologii roślin, skierowanego do studentów biologii. Oto niektóre z jej ważniejszych publikacji:

• możliwości wykorzystania obrazu holograficznego w nauczaniu biologii (1981),
• zastosowanie obrazów trójwymiarowych w nauczaniu – uczeniu się biologii (1986),
• gry dydaktyczne w edukacji ekologicznej (1995),
• kryzys środowiska a edukacja dla ekorozwoju (1996),
• kryzys środowiska a edukacja dla ekorozwoju (1998, wyd. II zm.),
• dialog z przyrodą w edukacji dla ekorozwoju (2001).

Rodzina

Lubomira Domka miała wyjątkową rodzinę. Jej małżonek, Ludwik, był profesorem na Wydziale Chemii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Wspierali się nawzajem w życiu zawodowym oraz prywatnym.

W rodzinie Domków dorastały dwie córki: pierwsza to Anna, która uzyskała tytuł doktora biologii jako absolwentka UAM. Druga z córek, Joanna, ukończyła Uniwersytet Ekonomiczny w Poznaniu, co również świadczy o edukacyjnym dziedzictwie rodziny.

---

Oceń: Lubomira Domka

---