Kornel Heinrich

Inżynieria i technologie

Kornel Karol Heinrich, urodzony 17 września 1833 roku w Sanoku, był znaczącą postacią w dziedzinie inżynierii budowlanej. Jego życie zakończyło się 3 lutego 1888 roku w tym samym mieście, w którym przyszło mu na świat.

Heinrich pełnił funkcję radcy budowlanego w Oddziale Technicznym C. K. Namiestnictwa we Lwowie, gdzie miał wpływ na rozwój infrastruktury regionu. Jego prace obejmowały budowę dróg i mostów, co miało istotne znaczenie dla transportu oraz rozwoju gospodarczego ówczesnych terenów.

Życiorys

Kornel Karol Heinrich przyszedł na świat 17 września 1833 roku w Sanoku. Był potomstwem Józefa Heinricha, który pełnił funkcję cechmistrza piekarzy oraz Julianny z domu Hubrich. Kornel miał liczne rodzeństwo: Augusta (urodzonego w 1835 roku), Juliusza Jana (1837-1884, piekarza), Józefę Mariannę Anielę Drozd (1838-1889, żonę Jerzego Drozda, sekretarza c. k. starostwa w Sanoku, a także radnego i asesora, który zmarł w 1896 roku; córka Heleny w 1888 roku poślubiła Kaspera Brzostowicza), Stanisława Kostkę (urodzonego w 1842 roku), Ludwika Hermana (urodzonego w 1844 roku) oraz Ferdynanda Hermana (urodzonego w 1848 roku).

Ukończył gimnazjum we Lwowie, a następnie w latach 1850-1854 studiował na Akademii Technicznej, która później przekształciła się w Politechnikę Lwowską. Po zakończeniu nauki rozpoczął karierę w służbie państwowej Cesarstwa Austrii, a od 1867 roku działającego jako Austro-Węgierskie. Jako praktykant budowniczy, Kornel wstąpił do Krajowej Dyrekcji Budowniczej we Lwowie, gdzie pracował od około 1854 roku. Następnie od około 1855 roku pełnił funkcje przydzielone inżynierowi w Sanoku.

W ciągu swojej kariery zawodowej, Kornel Heinrich wykazywał się wyjątkowymi umiejętnościami, które prowadziły go do coraz wyższych stanowisk. Od około 1856 roku pełnił rolę elewa budowniczego w c. k. cyrkule sanockim pod kierownictwem inżyniera Mathiasa Rissa. Około 1863 roku przeszedł do urzędowania w powiecie lwowskim pod okiem inżyniera Antoniego Mösera, a od około 1866 roku pracował w urzędzie powiatu przemyślańskiego. Po wprowadzeniu nowej organizacji w państwowej służbie budownictwa, od 1 kwietnia 1868 roku został mianowany adjunktem budowniczym II klasy w Departamencie Budownictwa C. K. Namiestnictwa we Lwowie.

W wyniku utworzenia autonomii galicyjskiej oraz wprowadzenia polskiego nazewnictwa w 1869 roku, Heinrich kontynuował swoją karierę w Oddziale Technicznym C. K. Namiestnictwa. Około 1870 roku został awansowany do rangi adjunkta budowniczego I klasy, a jego obowiązki obejmowały m.in. pracę w oddziale budowniczym starostwa c. k. powiatu sanockiego. W 1871 roku, po otrzymaniu mianowania na inżyniera, zajmował się m.in. nadzorowaniem budowy ważnych obiektów budowlanych.

Kornel specjalizował się w budowie dróg i mostów, które miały kluczowe znaczenie militarnie w Galicji. Do jego osiągnięć należy budowa tras takich jak Żmigród-Grab, Dolina-Wyszkowo, oraz mostu na rzece Wisłoce pod Pustynią. Miał też znaczący wkład w budowę mostu na Sanie pod Sanokiem i Leżachowem koło Sieniawy, a także mostów na Dniestrze pod Żydaczowem, oraz innych kluczowych konstrukcji na obszarze regionu.

Za swoje zasługi w dziedzinie budownictwa, w 1887 roku został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Franciszka Józefa. Nie był żonaty i zmarł 3 lutego 1888 roku na skutek apopleksji, podczas wizyty u rodziny w Sanoku. Jego pogrzeb, odbywający się 6 lutego 1888 roku, został przeprowadzony z udziałem lokalnego proboszcza ks. Franciszka Salezego Czaszyńskiego na cmentarzu przy ul. Jana Matejki w Sanoku. Kornel został pochowany w rodzinnym grobowcu, a w tym samym miejscu spoczywają także jego siostra Józefa Drozd oraz brat Juliusz. Nagrobek rodziny Heinrich, datowany na 1889 rok, został wpisany do rejestru obiektów zabytkowych i cieszy się ochroną prawną. W 2012 roku, dzięki staraniom Stowarzyszenia Opieki nad Starymi Cmentarzami w Sanoku, nagrobek przeszedł renowację.

Przypisy

  1. Jolanta Ziobro. Odnawiają czwarty nagrobek. „Tygodnik Sanocki”. Nr 26 (1075), s. 6, 06.07.2012 r.
  2. Kolejny zabytkowy nagrobek do remontu!. esanok.pl, 27.06.2012 r. [dostęp 09.03.2019 r.]
  3. Józefa z Heinrichów Drozdowa i jej bracia – Kornel i Juliusz – uratowani. esanok.pl, 19.11.2012 r. [dostęp 09.03.2019 r.]
  4. Ewa Filip: Józefa z Heinrichów Drozdowa. starecmentarze.sanok.pl. [dostęp 09.03.2019 r.]
  5. Księga aktów zejść rzym.-kat. Sanok 1878–1904. T. H. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 255.
  6. Księga aktów zejść rzym.-kat. Sanok 1878–1904. T. H. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 141.
  7. Księga małżeństw 1888–1905 Sanok. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 5.
  8. Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 99.
  9. Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 135.
  10. Księga chrztów 1816–1836. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 389.
  11. Kronika. Zmarli. „Gazeta Sanocka”. Nr 91, s. 3, 25.12.1896 r.
  12. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1890. Lwów: 1890, s. 32, 201.
  13. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1895. Lwów: 1895, s. 202.
  14. Handbuch des Lemberger Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1855. Lwów: 1855, s. 44.
  15. Handbuch des Statthalterei-gebietes in Galizien für das Jahr 1856. Lwów: 1856, s. 169.
  16. Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1857. Lwów: 1857, s. 35, 218.
  17. Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1858. Lwów: 1858, s. 25, 147.
  18. Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1859. Lwów: 1859, s. 30.
  19. Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1861. Lwów: 1861, s. 22, 227.
  20. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1869. Lwów: 1869, s. 7, 86.
  21. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryyi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1871. Lwów: 1871, s. 54, 78.

Oceń: Kornel Heinrich

★★★★★
Średnia ocena:4.68 Liczba ocen:20