Jerzy Rapf (inżynier)

Inżynieria i technologie

Jerzy Rapf, którego pełne imię brzmi Jan Jerzy Rapf, urodził się 25 lutego 1846 roku w malowniczym Sanoku. Był polskim inżynierem, który pozostawił po sobie znaczący ślad w historii inżynierii w Polsce.

Swój żywot zakończył w 1904 roku w Czerniowcach, gdzie z pewnością przyczynił się do rozwoju techniki i inżynierii w regionie.

Życiorys

Jan Jerzy Rapf przyszedł na świat 25 lutego 1846 roku. Był synem Jerzego, który zmarł w 1874 roku, pełniąc zawód lekarza, oraz Józefy, nauczycielki, która odeszła w 1909 roku. Jego rodzice wywodzili się z rejonu Wiednia, a w 1832 roku zostali na polecenie cesarza Franciszka I przesiedleni do Sanoka, wspólnie z dziesięcioma innymi niemieckimi rodzinami. Celem tego kroku była germanizacja, która miała miejsce aż do 1848 roku. Rodzina Rapfów osiedliła się w domu przy sanockim rynku. Został ochrzczony w Sanoku 5 marca 1846, a jego rodzicami chrzestnymi zostali Michał Fiałkiewicz, ówczesny burmistrz miasta, oraz jego żona Julia.

Jan Jerzy miał kilku braci i sióstr: Natalię Franciszkę Julię (ur. 1833), Karolinę Georgię, która zmarła w 1837 roku, oraz Henrykę Mariannę Annę (1838-1839). Miał także brata, Karola Telesfora Gaspara (1840-1866), który był oficerem armii austriackiej i poległ w bitwie pod Sadową. Jego siostry to Józefa (ur. 1841, żona Kostiantyna Tomaszczuka), August Erazm (ur. 1842), Leontyna Anna Julia (ur. 1844, żona urzędnika skarbowego Konratowicza, matka c.k. nadporucznika Alfreda Konratowicza) oraz Julia Anna Marianna (1845-1919). Julia była żoną Joachima, działacza polskiej konspiracji niepodległościowej oraz burmistrza Jarosławia i matką Wołodymyra Starosolskiego, ukraińskiego działacza społecznego i politycznego. Kolejną siostrą była Jadwiga, która została żoną Witolda Litwiniszyna. Jan Jerzy miał jeszcze dwóch braci: Marię Alojzę (1847-1852) oraz Edmunda Piotra (ur. 1849), który pracował jako zarządca pocztowy. Edmund zmarł w 1902 roku, a jego żoną była sopranistka Wilhelmina Veith. Miał również dwóch synów: Wilhelma oraz Stefana, porucznika inżyniera geodety, oraz córkę Janinę, która wyszła za mąż za Józefa Tomasika. Ostatnią dwójką dzieci Rapfów byli Franciszek Józef (1851-1855) oraz Kornel Rajmund (1854-1857). Dzieciństwo rodziny Rapfów miało miejsce w posiadłości Wełdyczów w Bełchówce.

Jan Jerzy ukończył szkołę realną, zdobywając maturę, a następnie od 1862 do 1867 roku studiował na Akademii Technicznej we Lwowie, która później stała się Politechniką Lwowską. Ukończył także studia na politechnice w Pradze. Po zakończeniu edukacji rozpoczął pracę w ramach służby państwowej Austro-Węgier podczas zaboru austriackiego. Był zaangażowany przy budowie kolei galicyjskiej aż do 1873 roku. W latach 1873-1875 pracował przy generalnym inspektorze kolei państwowej w Wiedniu, a po 1875 roku został inżynierem rządu krajowego oraz dyrektorem urzędu budownictwa miejskiego w Czerniowcach.

W swojej karierze Jan Jerzy opublikował szereg rozpraw technicznych. W końcu lat 90. XIX wieku piastował stanowisko dyrektora urzędu budownictwa w Czerniowcach i uzyskał tytuł starszego radcy budownictwa. Był również członkiem i aktywnym działaczem Towarzystwa Polskiego Bratniej Pomocy oraz Czytelni Polskiego w Czerniowcach. Zmarł na początku sierpnia 1904 roku i został pochowany na starym cmentarzu w Czerniowcach.

Jego żona wywodziła się z rodziny Baranowskich, a razem mieli dwóch synów, którzy również zdobyli wykształcenie prawnicze: Tadeusza oraz Jana, znanego również jako Izydor (ur. 1885), który pracował jako dyplomata.

Przypisy

  1. Jerzy Rapf. tarnow.artlookgallery.com. [dostęp 07.12.2017 r.]
  2. Jerzy Rapf. nieobecni.com.pl. [dostęp 30.04.2016 r.]
  3. Osoby o nazwisku „Kulczycki” w Genealogii Potomków Sejmu Wielkiego. sejm-wielki.pl. [dostęp 06.06.2015 r.]
  4. Andrzej Romaniak. Koło historii zamknęło. „Góra Przemienienia”. Nr 29 (153), s. 11-12, 16.07.2006 r.
  5. Edward Zając. Germanizacja Sanoka w latach 1834–1867. „Tygodnik Sanocki”. Nr 29 (401), s. 8, 16.07.1999 r.
  6. Księga zmarłych 1831–1855 Sanok. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 210.
  7. Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 283.
  8. Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 10.
  9. Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 30.
  10. Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 77.
  11. Księga zmarłych 1831–1855 Sanok. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 42.
  12. Księga zmarłych 1831–1855 Sanok. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 51.
  13. Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 148.
  14. Księga chrztów 1836–1857. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 189.
  15. Księga zmarłych 1855–1878 Sanok. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 25.
  16. Nekrologja. „Głos Narodu”. Nr 246, s. 4, 21.10.1902 r.
  17. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1902. Lwów: 1902, s. 271.
  18. Księga małżeństw rz. kat. Sanok (1905–1912). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 28.
  19. Księga zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 231.
  20. Księga pamiątkowa Towarzystwa „Bratniej Pomocy” Słuchaczów Politechniki we Lwowie. Lwów: 1897, s. 257.
  21. Rozmaitości. „Gwiazda. Czasopismo dla płci niewieściej”. Nr 10, s. 75, 15.05.1870 r.
  22. Monarchya Austryacka. Rzecz urzędowa. „Gazeta Lwowska”. Nr 106, s. 1, 08.09.1848 r.
  23. Kronika. „Gazeta Lwowska”. Nr 84, s. 2, 13.04.1892 r.
  24. Kronika. Zmarli. „Gazeta Lwowska”. Nr 181, s. 4, 09.08.1904 r.

Oceń: Jerzy Rapf (inżynier)

★★★★★
Średnia ocena:4.88 Liczba ocen:5