Józef Siekierzyński

Duchowieństwo i religia

W artykule przedstawimy postać Józefa Siekierzyńskiego, który był niezwykle ważną osobą w historii Sanoka. Urodził się 13 marca 1870 roku w tym mieście, a zmarł 22 grudnia 1960 roku, również w Sanoku. Jego życie zostało wypełnione pasją do edukacji oraz działalności społecznej.

Był on duchownym greckokatolickim, co podkreśla jego znaczenie w kontekście kulturowym i religijnym lokalnej społeczności. Jako katecheta, miał ogromny wpływ na kształtowanie młodych umysłów i promowanie wartości etycznych oraz duchowych wśród swoich uczniów.

Jego zaangażowanie w sprawy społeczne i edukacyjne czyni go symbolem pozytywnych zmian, które zachodziły w jego czasie w Sanoku.

Życiorys

Józef Siekierzyński urodził się 13 marca 1870 roku w Sanoku. Jako Starorusin, wyznawał greckokatolicyzm i identyfikował się z narodowością rusińską. Jego ojciec, Bazyli, był leśniczym w tym mieście. Józef rozpoczął edukację w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku, gdzie w 1890 roku z powodzeniem zdał egzamin dojrzałości, będąc pod opieką Mikołaja Siekierzyńskiego, kominiarza z Sanoka.

Po ukończeniu studiów wyższych, w 1894 roku został wyświęcony na kapłana. Od 1 marca 1895 roku rozpoczął pracę w szkolnictwie jako katecheta. Współpracował z Leopoldem Biegą w pięcioklasowej szkole męskiej, a także Teodozją Drewińską w sześcioklasowej szkole żeńskiej. Z czasem, po przekształceniach, uczył w pozostałych placówkach, w tym od około 1901 roku w trzyklasowej szkole wydziałowej męskiej w Sanoku, która była połączona z czteroklasową szkołą pospolitą. W zakresie swojej działalności pełnił także funkcję kapłana w greckokatolickiej Parafii Zesłania Ducha Świętego w Sanoku, przy cerkwi pod tym wezwaniem.

W marcu 1902 roku Józef został nauczycielem religii greckokatolickiej w żeńskiej szkole wydziałowej, a przed 1914 rokiem nauczał w męskiej oraz w żeńskiej etatowej szkole wydziałowej, która była kierowana przez Teodozję Drewińską. W okresie II Rzeczypospolitej nadal pełnił rolę katechety szkolnego, zdobywając ogólny szacunek mieszkańców Sanoka. W pierwszej połowie 1926 roku przeszedł na emeryturę.

Na początku XX wieku Józef był aktywnym członkiem dyrekcji Towarzystwa Wzajemnego Kredytowego „Beskid”, które działało w budynku przy ul. Tadeusza Kościuszki. W 1907 roku został wybrany radnym w sanockiej radzie miejskiej. Aktywnie udzielał się także w organizacjach o charakterze moskalofilskim, w tym Russkim Torhowym Domie. W czasie I wojny światowej prowadził prorosyjską agitację.

Był założycielem dwutygodnika „Werchowyna” oraz w latach 20. pełnił funkcję sekretarza stowarzyszenia Ruski Narodny Dom w Sanoku. Przed 1939 rokiem mieszkał przy ul. Żwirki i Wigury, a do końca życia pozostawał w domu przy ulicy Bartosza Głowackiego 8 w Sanoku. Po II wojnie światowej kontynuował działalność duszpasterską, udzielając sakramentów oraz odprawiając nabożeństwa w kaplicy szpitala w Sanoku.

Podczas zjazdu absolwentów sanockiego gimnazjum w 1958 roku, Józef był najstarszym żyjącym absolwentem, który zdał maturę w trzecim roczniku tej szkoły. Jego żona, Zofia (z domu Ławrowska), zmarła w 1911 roku w wyniku przedawkowania środków nasennych. Mieli czworo dzieci, w tym córkę Marię, oraz synów Jerzego, Jarosława i Bohdana. Po śmierci Józefa 22 grudnia 1960 roku, został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku, gdzie spoczął 24 grudnia 1960 roku.

Przypisy

  1. Marta Szramowiat. Samorząd miejski Sanoka okresu galicyjskiego. Główne zadania i działalność Rady Miejskiej w Sanoku. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990, s. 23, 2008.
  2. Stefan Stefański: Kartki z przeszłości Sanoka. Sanok: Oficyna Wydawnicza Miejskiej Biblioteki Publicznej w Sanoku, 2005, s. 25–26.
  3. WołodymyrW. Buczacki WołodymyrW., ЛЕМКІВЩИНА ІСТОРИЧНО-ПОБУТОВА РОЗВІДКА [online], lemko.org [dostęp 21.04.2016 r.]
  4. Ścieżka spacerowa „Śladami Rodu Beksińskich” w Sanoku. 6. Cmentarz, Epilog [online], zymon.com.pl [dostęp 21.04.2016 r.]
  5. Wiadomości osobiste. „Dziennik Urzędowy Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego”. Nr 5, s. 238, 10.05.1926 r.
  6. Zofia Bandurka: Wykaz imienny zaproszonych i obecnych na Zjeździe – przygotowała mgr Zofia Bandurkówna. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 144.
  7. Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 96.
  8. CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok 1913/14 (zespół 7, sygn. 61). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 32, 389.
  9. Państwowe Gimnazjum Wyższe w Sanoku. Katalog główny, Rok 1918/1919, s. 539.
  10. Wybory do Rady Miejskiej. „Gazeta Sanocka”. Nr 168, s. 1, 17.03.1907 r.
  11. Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka, s. 510 (poz. 678).
  12. Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka, s. 483 (poz. 392).
  13. Księga zgonów Parafii Greckokatolickiej w Sanoku 1855-1909, s. 79 (poz. 35).
  14. Alojzy Zielecki, Miasto w latach Wielkiej Wojny 1914-1918, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 485–486.
  15. Alojzy Zielecki, Społeczeństwo Sanoka u progu XX wieku. Życie kulturalne. W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 463.
  16. Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 387.
  17. Wojciech Sołtys, Oświata i szkolnictwo, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 429.
  18. Kronika. Otrucie się. „Tygodnik Ziemi Sanockiej”. Nr 43, s. 3, 15.10.1911 r.
  19. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 859.
  20. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1913. Lwów: 1913, s. 849.
  21. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1912. Lwów: 1912, s. 775.
  22. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: 1911, s. 780.
  23. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1911. Lwów: Prezydyum C.K. Namiestnictwa, 1911, s. 790.

Oceń: Józef Siekierzyński

★★★★★
Średnia ocena:4.59 Liczba ocen:18