Bronisław Żołnierczyk


Bronisław Franciszek Żołnierczyk, który przyszedł na świat 21 marca 1940 roku w Sanoku, był postacią znaną w Polsce jako ksiądz rzymskokatolicki oraz wybitny działacz społeczny. Jego życie zakończyło się 24 października 2020 roku w Przemyślu, gdzie pozostawił po sobie znaczący ślad.

W ciągu swojej kariery duchownej, Żołnierczyk pełnił istotną rolę jako członek Kapituły Metropolitalnej w Przemyślu. Swoje umiejętności oraz talent do pomagania innym wykorzystywał również w Zarządzie Głównym Towarzystwa Pomocy św. Brata Alberta, organizacji, która koncentruje się na wsparciu osób potrzebujących. Jako krajowy duszpasterz bezdomnych, Żołnierczyk także angażował się w działania mające na celu poprawę sytuacji ludzi, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji życiowej.

Życiorys

Młodość i studia

Bronisław Żołnierczyk był synem Macieja i Franciszki. W 1958 roku ukończył Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku, gdzie zdobył tytuł technika mechanika, specjalizując się w budowie samochodów. Po tym etapie rozpoczął naukę w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu, które ukończył w 1964 roku, uzyskując dyplom w zakresie teologii. Po przyjęciu święceń kapłańskich kontynuował kształcenie na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie studiował na wydziale biblistyki.

Praca duszpasterska i społeczna

Rozpoczynając swoją karierę duszpasterską, pracował w Tarnowskiej Woli, a następnie w Rzeszowie, Sieniawie, Krośnie, Jaśle i Jarosławiu. W latach 1970-1986 pełnił rolę wykładowcy oraz ojca duchownego w seminarium w Przemyślu. Zainicjował założenie Caritas Kleryków i utworzył szereg organizacji społecznych mających na celu niesienie pomocy potrzebującym. W szczególności była to działalność na rzecz osób niewidomych oraz podkarpackiego Ruchu Wiara-Światło „Muminki”. Zajmował się także pomocą dzieciom z domów dziecka i rodzinom wielodzietnym, a także wspierał osoby starsze mieszkające w domach opieki.

Od 1985 roku pełnił funkcję dyrektora Caritas Archidiecezji Przemyskiej, w której ramach założył świetlice dla dzieci oraz stacje opieki pielęgnacyjnej i medycznej. Pracował również z młodzieżą uzależnioną od narkotyków w Stowarzyszeniu Pomocy Dzieciom „Familia” i wspomagał Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej oraz lokalne władze.

Dodatkowo, angażował się w doposażanie szpitali w Przemyślu oraz inne instytucje pomocowe, jak Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy dla dzieci głuchoniemych. Regularnie współpracował z Polskim Związkiem Emerytów, Rencistów i Inwalidów oraz Polskim Stowarzyszeniem Diabetyków, a także z Polskim Towarzystwem Walki z Kalectwem oraz organizacją Harcerstwa Polskiego. Z jego inicjatywy powstały szkolne koła „Caritas” i Kół Towarzystwa Pomocy im. św. Brata Alberta. Utworzył również kuchnię dla najbiedniejszych rodzin oraz schronisko dla mężczyzn i Dom Matki i Dziecka w Przemyślu. Brał udział w organizacji licznych pielgrzymek.

Swój czas jako dyrektor Caritas zakończył w 2000 roku, kontynuując jednak działalność wykładowczą w Kolegium Katechetycznym w Przemyślu. Bronisław Żołnierczyk zmarł 24 października 2020 roku i został pochowany w grobowcu kapłanów na Cmentarzu Posada w Sanoku 27 października 2020 roku.

Wyróżnienia

Bronisław Żołnierczyk, znany z licznych osiągnięć, zdobył wiele cennych wyróżnień, które podkreślają jego wkład w rozwój lokalnych społeczności oraz kultury. Jego praca i zaangażowanie zostały docenione na różne sposoby.

  • Uznanie jako zasłużony członek dla Województwa Rzeszowskiego,
  • Wyróżnienie od gminy Zagórz,
  • Otrzymanie nagrody „Józef” w roku 1999, przyznanej przez Radio Rzeszów, TV Rzeszów oraz „Super Nowości” w kategorii osobowości,
  • Przyznanie Złotego Krzyża Zasługi w 2007 roku,
  • Honorowe Obywatelstwo Przemyśla, nadane w 2006 roku.

Przypisy

  1. Pożegnanie śp. ks. prał. Bronisława Żołnierczyka. esanok.pl, 28.10.2020 r. [dostęp 28.10.2020 r.]
  2. Zmarł ks. prał. Bronisław Żołnierczyk. przemyska.pl. [dostęp 26.10.2020 r.]
  3. Joanna Kozimor. „Józef” dla Szubera. „Tygodnik Sanocki”. Nr 12 (437), s. 1, 24.03.2000 r.
  4. Absolwenci. W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 106. ISBN 83-87450-00-6.
  5. M.P. z 2008 r. nr 34, poz. 300.

Oceń: Bronisław Żołnierczyk

Średnia ocena:4.61 Liczba ocen:15