Grzegorz Gajewski (reżyser)


Grzegorz Gajewski, urodzony 21 grudnia 1958 roku w Sanoku, to znana postać w polskim świecie mediów. Jego kariera obejmuje wiele ról, w tym dziennikarza oraz menedżera w telewizji, co świadczy o jego wszechstronności.

W trakcie swojej działalności artystycznej, Gajewski zdobył doświadczenie jako reżyser, a także scenarzysta oraz producent, co potwierdza jego znaczącą obecność w branży filmowej i telewizyjnej.

Życiorys

Grzegorz Gajewski, postać uznawana za znaczącą w polskiej kinematografii, przyszedł na świat 21 grudnia 1958 roku w malowniczym Sanoku. Jest on wnukiem Adama Gajewskiego, co dodaje historycznego kontekstu jego biografii. Ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Komisji Edukacji Narodowej w Sanoku w 1977 roku, gdzie między innymi zaprzyjaźnił się z Tomaszem Beksińskim. W czasie swojej edukacji licealnej aktywnie brał udział w różnorodnych konkursach recytatorskich, rozwijając swoje umiejętności artystyczne oraz zamiłowanie do literatury.

Podczas nauki, Grzegorz szczególnie interesował się językiem angielskim, co zaowocowało dalszymi studiami. Ukończył studia na kierunku filologia polska oraz filmoznawstwo na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1985 roku. Tematyka jego pracy magisterskiej, zatytułowanej „James Bond. Nowy bohater naszych czasów”, wskazuje na wczesne zainteresowanie kinem oraz jego wpływem na społeczeństwo.

Po zakończeniu edukacji, Gajewski rozpoczął pracę w Zakładzie Filmu i Telewizji UJ i był zaangażowany jako doktorant w filmoznawstwie na tej samej uczelni od 1986 do 1989 roku. Wkrótce zyskał reputację filmowca, reżysera i scenarzysty filmów dokumentalnych. Swoje talenty rozwijał współpracując z ośrodkami Telewizji Polskiej.

Od 1989 roku był zatrudniony w OTV Kraków. W latach 1994-1996 pełnił rolę zastępcy dyrektora ds. programowych. Współtworzył znane programy telewizyjne, takie jak Kronika Krakowska oraz prowadził audycję regionalną w TV Kraków. Ponadto, Gajewski był gospodarzem audycji „Skrzydła bliżej marzeń” emitowanej w TVP2, co pokazuje jego zaangażowanie w popularyzację kultury i sztuki.

W swojej karierze odbył stypendium w Wavy TV w Norfolk w USA, co poszerzyło jego horyzonty oraz doświadczenie zawodowe. Po powrocie do Polski, objął stanowisko dyrektora programowego w TV Kraków, a później, od sierpnia 1996 roku, pracował w TV Polonia, gdzie pełnił różne funkcje, w tym szefa redakcji dziedzictwa kulturowego oraz redaktora naczelnego aż do sierpnia 2002 roku.

Od 2004 roku działał jako zastępca kierownika redakcji INFOTAI w Telewizyjnej Agencji Informacyjnej. W okresie od 5 grudnia 2005 do 31 marca 2006 roku pełnił funkcję p.o. dyrektora OTV Białystok, a następnie był dyrektorem tego ośrodka do października 2006 roku. Po prawie trzech latach, od listopada 2006 do stycznia 2009 roku, zasiadał na stanowisku dyrektora TVP3 Wrocław.

Gajewski aktywnie angażował się w szereg instytucji edukacyjnych i branżowych, zasiadając w Radzie Programowej Szkoły Menedżerów Kultury na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz w zarządzie Europejskiej Unii Nadawców Etnicznych EEBU Klagenfurt. Jego wkład w rozwój kultury i mediów w Polsce jest doceniany w środowisku profesjonalnym.

Filmografia

Grzegorz Gajewski to renomowany reżyser z bogatą filmografią, która obejmuje szereg znanych produkcji. Poniżej przedstawiamy szczegółowy wykaz jego znaczących dzieł, które zyskały uznanie w polskiej kinematografii:

  • Sanocczyzna Janusza Szubera (1999),
  • Kozak brabancki (2004),
  • Ksiądz w ostrogach. Mundur i sutanna (2005),
  • Latający Holender. Tadeusz Andersz (2009),
  • Bierzcie się bracia, do broni (2010),
  • Bieszczady w siodle (2011),
  • Ostatnia szarża – Wólka Węglowa 1939 (2011),
  • Olszynka Grochowska czyli opowieść adiutanta (2011),
  • … to ułani są z Grudziądza (2011),
  • Moja Polska – rzecz o prezydencie Ryszardzie Kaczorowskim (2012),
  • Ballada o dwóch domach (2012),
  • Gdzie niedźwiedzie piwo warzą (2013; zdjęcia: Marian T. Kutiak),
  • Sanok,
  • Dzwony pojednania (2015),
  • Dary cioci UNRRY (2015),
  • Szrajberka z Auschwitz (2016),
  • Dwa życia rotmistrza Majchrowskiego (2017),
  • Wieniawa (2018),
  • Ostatni bój (2019),
  • Wojownicy czasu – Łabiszyn, czyli polska Normandia (2019),
  • Wigilie Anny Szałaśnej (2020).

Nagrody i odznaczenia

Grzegorz Gajewski, jako reżyser, zyskał uznanie w branży filmowej, co potwierdzają jego liczne osiągnięcia oraz wyróżnienia. Poniżej przedstawiamy najważniejsze z nich:

  • Nagroda na Międzynarodowym Festiwalu Filmów Turystycznych w Zagrzebiu, przyznana w 2013 roku,
  • Nominacja do finału XVII konkursu Polsko-Niemieckiej Nagrody Dziennikarskiej im. Tadeusza Mazowieckiego za film 'Ballada o dwóch domach’, zdobyta w 2014 roku,
  • Odznaka „Honoris Gratia”, która została mu nadana w 2022 roku.

Przypisy

  1. Gajewski, Grzegorz. pcbj.pl. [dostęp 21.08.2023 r.]
  2. Krystyna Chowaniec: Katyń. zhpsanok.pl, 09.03.2015 r. [dostęp 21.08.2023 r.]
  3. Zarządzenia Prezydenta Miasta Krakowa. bip.krakow.pl, 06.10.2022 r. [dostęp 05.08.2023 r.]
  4. Nowy film promocyjny o Bieszczadach [online], bieszczady.pl, 12.05.2011 r. [dostęp 19.12.2015 r.]
  5. Film o Karpatach na podium. alpykarpatom.pl, 08.07.2013 r. [dostęp 19.12.2015 r.]
  6. Dziennikarze TVP w finale Nagrody im. Tadeusza Mazowieckiego. centruminformacji.tvp.pl/, 28.02.2014 r. [dostęp 19.12.2015 r.]
  7. Nowy szef TVP w Białymstoku. Wirtualnemedia.pl, 30.10.2006 r. [dostęp 05.12.2015 r.]
  8. Magda Nogaj: Nowy szef w TVP Wrocław. wroclaw.wyborcza.pl, 06.11.2006 r. [dostęp 19.12.2015 r.]
  9. Nowy szef TVP Białystok. Wirtualnemedia.pl. [dostęp 05.12.2015 r.]
  10. Eugeniusz Bajkowski: Zagrożenie dla polskiego programu TV w Australii. wp.pl, 22.06.2002 r. [dostęp 19.12.2015 r.]
  11. Faworyci, outsiderzy, kondotierzy. tygodnikprzeglad.pl, 27.10.2003 r. [dostęp 19.12.2015 r.]
  12. Młodzi recytatorzy. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 6, Nr 1 (708) z 01-15.01.1977 r.
  13. Weiss 2016 ↓, s. 23, 25, 38, 44, 69, 71, 74, 86, 105, 112, 157.
  14. Weiss 2016 ↓, s. 66.
  15. Weiss 2016 ↓.
  16. Liceum lat siedemdziesiątych. W: Małgorzata Szybiak: Księga pamiątkowa. 125 lat Gimnazjum Męskiego im. Królowej Zofii – I Liceum Ogólnokształcącego im. Komisji Edukacji Narodowej w Sanoku (1880–2005). Sanok: 2005, s. 88. ISBN 83-922492-0-8.
  17. Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 19.12.2015 r.]
  18. Grzegorz Gajewski: Sanok – pamiętam, czas: 27,36.
  19. Grzegorz Gajewski: Sanok – pamiętam, czas: 9,14.

Oceń: Grzegorz Gajewski (reżyser)

Średnia ocena:4.66 Liczba ocen:17