Jan Poprawa, urodzony 22 sierpnia 1943 roku w Sanoku, to nie tylko postać znana w kręgach historii, ale także wybitny publicysta oraz krytyk muzyczny.
Jego dorobek intelektualny oraz aktywność krytyczna wpływają na polską scenę kulturalną i naukową, przyczyniając się do głębszego zrozumienia zarówno przeszłości, jak i współczesności. Poprawa stał się ważnym głosem w debatach na temat muzyki, a także jej znaczenia w historii Polski.
Życiorys
Jan Poprawa ukończył swoje studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie studiował prawo (1961, niestety bez dyplomu) oraz historię, którą ukończył z tytułem magistra w 1968 roku. Warto również dodać, że Poprawa jest absolwentem Średniej Szkoły Muzycznej w Krakowie, gdzie kształcił się w latach 1952–1963, a swoją weryfikację zawodową jako muzyk przeszedł w 1966 roku.
W jego karierze muzycznej możemy dostrzec współpracę z kwartetem Zbigniewa Seiferta w latach 1965–1969. Ponadto był współzałożycielem oraz kontrabasistą w takich zespołach jak „Playing Family” (1965–1968) i „Old Metropolitan Band” (1968–1970).
Jan Poprawa działał w Krakowie w wielu instytucjach, w tym w Archiwum Miasta Krakowa, w redakcji „Studenta” oraz „Przekroju”. Zatrudniony był również w Prowincjonalnej Oficynie Wydawniczej „Exartim”, Agencji PO oraz w Teatrze Bagatela im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego. Oprócz tego, od 1999 roku pełnił funkcję redaktora w Telewizji Polskiej S.A., Oddział w Krakowie, gdzie w 2000 roku został redaktorem prowadzącym, a od 2003 roku był zastępcą kierownika redakcji programu regionalnego, specjalizując się w publicystyce.
Był również aktywnym członkiem wielu organizacji społecznych, takich jak Związek Harcerstwa Polskiego, Zrzeszenie Studentów Polskich, Polskie Stowarzyszenie Jazzowe, Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich, Dziennikarzy RP oraz Stowarzyszenie Autorów. Jan Poprawa brał czynny udział w działalności przedstawicielskiej, zasiadając jako radny Dzielnicowej Rady Narodowej Kraków Śródmieście oraz jako członek Rady Funduszu Literatury przy Ministrze Kultury i Sztuki.
Był również scenarzystą wielu widowisk estradowych oraz spektakli teatralnych, w tym „W podróży”, które zrealizowano w Teatrze Rozrywki w Chorzowie. A także autorem cyklicznych programów telewizyjnych, takich jak „Krakowskie Studio Jazzowe” (we współpracy z Andrzejem Wasylewskim) oraz „Śpiewnik Ilustrowany” (wspólnie z Grzegorzem Styłą). Ponadto był współautorem licznych koncertów, które były transmitowane przez II Program TVP.
Jan Poprawa jest również współtwórcą, laureatem oraz członkiem rad artystycznych, a także jurorem wielu konkursów i festiwali z zakresu muzyki, teatru, kabaretu i literatury. Autor opracowań muzycznych spektakli, które wystawiano w Teatrze Bagatela w Krakowie, Teatrze im. C.K. Norwida w Jeleniej Górze oraz Teatrze KTO w Krakowie. Był również kierownikiem literackim Teatru Ewy Demarczyk.
Jan Poprawa był pomysłodawcą oraz gospodarzem „Salonu Literackiego Jana Poprawy”, który stawał się cykliczną imprezą promującą literaturę w Krakowie. Ponadto organizował cykl spotkań artystycznych pod nazwą „Próba generalna” w Fundacji Starego Teatru oraz koncertów pt. „Trzynastu poetów” i wielu innych form działalności kulturalnej.
Działał również jako autor wielu książek, będąc współpracownikiem kilkudziesięciu dzienników i periodyków. Oprócz tego, jego teksty ukazały się w kilkunastu wydawnictwach zbiorowych. Jan Poprawa jest współautorem „Raportu o stanie kultury w Krakowie” z 1994 roku, a także autorem haseł w „Encyklopedii Muzycznej PWM” (od 1984) oraz „Popularnej Encyklopedii Powszechnej” (od 1995). Redagował także antologie, takie jak „Pamięć” (1996) oraz „Suplement poetycki” (2000). Współpracował w ramach serii wydawniczych „Biblioteka Stowarzyszenia Autorów Polskich” (w partnerstwie z Tadeuszem Skoczkiem, 22 tomy) oraz w „Salonie Literackim Jana Poprawy” (33 tomy). Wraz z Stanisławem Bukowcem i Tadeuszem Skoczkiem, założył kwartalnik „Piosenka” w 2006 roku.
Kariera zawodowa
Jan Poprawa to wybitny pedagog oraz wykładowca, który od 1999 roku związany jest z Państwową Wyższą Szkołą Teatralną im. L. Solskiego w Krakowie.
Równocześnie pełnił funkcję pedagoga i wykładowcy w studium aktorskim Teatru Rozrywki w Chorzowie. Prowadził również różnorodne „warsztaty” związane z dziennikarstwem, muzyką, estradą oraz teatrem, organizując je w wielu miejscowościach takich jak Świnoujście, Chodzież, Bolesławiec, Pęzino, Barzkowice, Olsztyn, Chrzanów, Kołobrzeg, Dęblin, Jawor, Krasnobród oraz Horyńca-Zdroju.
Ważniejsze wyróżnienia
Jan Poprawa, znany i ceniony w środowisku artystycznym, zdobył liczne wyróżnienia i nagrody, które potwierdzają jego znaczący wkład w kulturę polską. Oto najważniejsze z nich:
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2000),
- Srebrny Medal „Gloria Artis”,
- Odznaka Zasłużony Działacz Kultury (dwukrotnie),
- Nagroda Miasta Krakowa w dziedzinie kultury (1990),
- Nagroda im. Stefana Żeromskiego (2002),
- „Złoty laur za mistrzostwo w sztuce” Fundacji Kultury Polskiej (2002),
- Nagroda im. Jana Adamczewskiego (2003),
- Nagroda Andrzeja Potoka (2006).
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Broncia Koller-Pinell | Jerzy Wojtowicz (malarz) | Stanisław Budweil | Rafał Szałajko | Stefan Stefański (muzealnik) | Tomasz Kasprzyk (fotograf) | Damian Kurasz | Marian Pankowski | Dominik Wania | Beniamin Tytus Muszyński | Iwona Demko | Azriel Uchmani | Kaen | Maksymilian Siemianowski | Dariusz Glazer | Maciej Pałka | Grzegorz Gajewski (reżyser) | Włodzimierz Roman Lewicki | Adam Sowa (muzyk) | Ryszard KuzyszynOceń: Jan Poprawa