Kamienica przy ul. Henryka Sienkiewicza 2 w Sanoku


Kamienica usytuowana przy ul. Henryka Sienkiewicza 2 w Sanoku to znaczący element architektoniczny i historyczny, który dodaje uroku centralnej części miasta. Budynek, wzniesiony w 1905 roku, znajduje się w dzielnicy Śródmieście, w miejscu, gdzie krzyżują się ulica Henryka Sienkiewicza oraz ulica Tadeusza Kościuszki. Właściwy front budynku zwrócony jest w stronę ulicy Sienkiewicza.

Ten dwukondygnacyjny i dwufrontowy obiekt historyczny początkowo figurował pod numerem konskrypcyjnym 186, lecz z czasem zyskał aktualny adres. Powstał na gruncie należącym do Berla Finka, który wcześniej zarządzał dwoma drewnianymi budkami handlowymi. W wyniku umowy z Radą Miejską w październiku 1905 roku, Fink przeniósł jedną z budek w inne miejsce, aby móc rozpocząć budowę kamienicy. Stare, drewniane zabudowania w tej lokalizacji mogły istnieć przez około 100 lat.

W czasie budowy, na przełomie sierpnia i września 1905 roku, natrafiono na dobrze zachowany rurociąg zrealizowany z drewna sosnowego, co może sugerować wcześniejszą obecność infrastruktury w tym miejscu. W okresie II Rzeczypospolitej, Berl Fink pozostawał właścicielem kamienicy, czerpiąc zyski z wynajmu lokali dla mieszkańców. Z danych urzędowych z 1931 roku wynika, że właścicielką budynku była Mala Fink.

W okresie przed II wojną światową na parterze mieszkały dwie żydowskie rodziny: Ortnerowie oraz druga rodzina, która wynajmowała część swojego lokum od Władysława Dajewskiego, profesora Państwowego Gimnazjum w Sanoku. Na pierwszym piętrze zamieszkiwały rodziny handlowców, w tym żydowska rodzina Trachmanów oraz polska rodzina Stefańskich, której synowie, Stefan i Marian, również mieli swoje miejsca w tej społeczności. W piwnicach budynku mieszkała jeszcze jedna żydowska rodzina z dziećmi..

W zachodniej części kamienicy znajdowała się oficyna, w której rodzina Englardów prowadziła produkcję słodyczy dla swojego sklepu, który funkcjonował w kamienicy przy ulicy Tadeusza Kościuszki 20. Budynek zyskał potoczną nazwę „kamienica Finka”, odnoszącą się do swojego pierwszego właściciela.

W okresie II wojny światowej, pod wpływem zmieniającej się sytuacji politycznej, lokatorzy kamienicy zmieniali się regularnie. W 2002 roku przeprowadzono renowację elewacji budynku, co przywróciło mu dawny blask. Na początku XXI wieku, lokal stał się siedzibą kilku organizacji, takich jak koło Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, koło terenowe Związku Sybiraków, oddział Związku Strzeleckiego Rzeczypospolitej oraz Stowarzyszenie „Jednostka Strzelecka 2210”.

Przypisy

  1. Oddziały Stowarzyszeń Rejestrowych. powiat-sanok.pl. [dostęp 17.05.2020 r.]
  2. Zawiadomienie. sanok.pl. [dostęp 17.05.2020 r.]
  3. Stowarzyszenie. panoramafirm.pl. [dostęp 17.05.2020 r.]
  4. Joanna Kozimor. Obrazki z miasta. „Tygodnik Sanocki”. Nr 36 (565), s. 3, 06.09.2002 r.
  5. Stefański 2005 ↓, s. 18.
  6. Stefański 2005 ↓, s. 16–17.
  7. Stefański 2005 ↓, s. 16, 18.
  8. Stefański 2005 ↓, s. 15, 17.
  9. Tadeusz Chmielewski: Arbiter elegantiarum. W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888–1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 270.
  10. Władysław Dajewski: Ze wspomnień polonisty. W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888–1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 271–276.
  11. Z Rady miejskiej. „Gazeta Sanocka”. Nr 88, s. 2, 03.09.1905 r.
  12. Z Rady miejskiej. „Gazeta Sanocka”. Nr 88, s. 3, 03.09.1905 r.
  13. Z Rady miejskiej. „Gazeta Sanocka”. Nr 41, s. 3, 09.10.1905 r.
  14. Kronika. „Gazeta Sanocka”. Nr 42, s. 3–4, 16.10.1905 r.
  15. Stefański 2005 ↓, s. 15.
  16. Stefański 2005 ↓, s. 15–16.
  17. Stefański 2005 ↓, s. 16.

Oceń: Kamienica przy ul. Henryka Sienkiewicza 2 w Sanoku

Średnia ocena:4.68 Liczba ocen:10