Dom mansjonarski w Sanoku

Rok później, działalność kolegium została zatwierdzona przez biskupa Jana K. Sołtyka, co przyczyniło się do ufundowania przez ks. Goźlińskiego domu dla mansjonarzy. Budowę zatwierdził biskup przemyski Krzysztof Jan Szembek, a realizacja rozpoczęła się w latach 30. XVIII wieku. Zgodnie z niektórymi źródłami, budynek został pierwotnie wzniesiony między 1750 a 1775 rokiem. W XIX wieku przeszedł istotne zmiany, w tym przebudowę i rozbudowę, zaś w owym czasie był oznaczony numerem 102 w Sanoku.

W ramach kolegium działało Bractwo Kapłańskie pw. Wniebowzięcia NMP, które zrzeszało zarówno duchowieństwo, jak i wpływowe osoby świeckie z regionu Ziemi Sanockiej. Zgromadzenie to miało za zadanie dbać o przydzielone ołtarze, prowadzić naukę katechizmową oraz celebrować liturgię. Infrastruktura domu stanowiła również miejsce do wspólnej modlitwy, w tym odmawiania brewiarza oraz głoszenia kazań.

Budynek, wzniesiony z kamienia łamanego, charakteryzuje się murowaną, długą i parterową formą, częściowo podpiwniczoną, o prostokątnym kształcie i czterospadowym dachu z lekko wklęsłymi połaciami. Wnętrze zawiera korytarz prowadzący na całej długości oraz liczne pomieszczenia, w których zachowały się oryginalne sklepienia kolebkowe oraz kolebkowo-krzyżowe.

W latach 1966–1989 prowadzono intensywne prace konserwacyjne i remontowe budynku. W 1952 roku obiekt został wpisany do wojewódzkiego rejestru zabytków, a w 1972 roku do gminnego rejestru zabytków Sanoka. Dzięki inicjatywom Komisji Opieki nad Zabytkami, działającej przy oddziale PTTK w Sanoku, na fasadzie budynku umieszczono informacyjną tablicę o jego historycznym znaczeniu w 1978 roku.

Od 1957 roku w Domu odbywały się różnorodne działania edukacyjne i kulturalne. Został on przekształcony w placówkę dla dzieci i młodzieży, której celem było wspieranie ich zainteresowań. W latach 60-tych funkcjonował tu Dom Kultury Dzieci i Młodzieży oraz Powiatowa Komenda Związku Harcerstwa Polskiego. W 1980 roku, z powodu złego stanu budynku, podjęto decyzję o jego zamknięciu w celu przeprowadzenia generalnego remontu. Po jego zakończeniu utworzono Ognisko Pracy Pozaszkolnej, które w 1996 roku przemianowano na Młodzieżowy Dom Kultury (MDK).

MDK, będący obecnie częścią działalności powiatu sanockiego, pełni funkcje wychowawcze i kulturalne, oferując różnorodne koła zainteresowań, w tym artystyczne. W przestrzeniach Domu rozgrywali swoje mecze zawodnicy sekcji szachowej klubu sportowego Sanoczanka Sanok, co podkreśla jego rolę jako miejsca spotkań i aktywności społecznej.