Riwka Gurfein

Kultura i sztuka

Riwka Gurfein-Uchmani, znana również jako Rebecca Gurfein, to niezwykła postać w świecie literatury. Urodziła się w 1908 roku w Sanoku, a swoją działalność literacką kontynuowała w Izraelu, gdzie zmarła w 1983 roku w En Szemer.

Była nie tylko pisarką, ale także tłumaczką oraz krytykiem literackim, co czyni ją wszechstronnym działaczem w dziedzinie kultury i literatury. Jej twórczość miała znaczący wpływ na rozwój literacki w Izraelu, a także na popularyzację literatury hebrajskiej.

Życiorys

Riwka Gurfein, po ukończeniu gimnazjum, zapisała się do organizacji Ha-Szomer Ha-Cair. Wkrótce potem wyjechała do Krakowa, gdzie podjęła studia z zakresu polonistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Dodatkowo, zrealizowała fakultet dotyczący rolnictwa. W swoim dorobku miała publikacje w „Nowym Dzienniku”. W 1932 roku podjęła kolejną życiową decyzję i osiedliła się w Mandacie Palestyny, gdzie zamieszkała w kibucu En Szemer. Tam przyznano jej rolę doradcy ds. młodzieży w organizacji Alija.

Gurfein pracowała jako nauczycielka i prowadziła grupy młodzieżowe zarówno w Ha-Szomer Ha-Cair, jak i w Mapam. Jej pierwsze prace literackie ukazywały się w czasopismach związanych z ruchem robotniczym. Początkowo zaangażowana była w pisanie dla dzieci oraz opowiadań dla kobiet z kibuców. Po zdobyciu wykształcenia pedagogicznego na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie, rozpoczęła wykłady dotyczące literatury ogólnej oraz poezji hebrajskiej w Kolegium Haderah i w Instytucie Edukacji dla nauczycieli w Hajfie.

W trakcie pierwszej wojny izraelsko-arabskiej, znanej również jako wojna o niepodległość, Gurfein początkowo prowadziła działalność kulturalną wśród ludności cywilnej. Później, z powodu wydarzeń wojennych, została wcielona do Sił Obronnych Izraela, gdzie wspólnie z mężem, Azrielem Uchmani (Schwartzem) (1907-1978), kontynuowała działalność kulturalno-oświatową.

Po nawiązaniu przez Izrael relacji dyplomatycznych z Polską, małżeństwo Gurfeinów znalazło się w Warszawie. Azriel Uchmani objął stanowisko radcy poselstwa oraz kierownika Departamentu Kultury w Ambasadzie Izraela. Riwka aktywnie uczestniczyła w pracy redakcyjnej czasopisma „Devar ha-Po’elet”, gdzie zamieszczała swoje felietony dotyczące literatury, kultury oraz społeczeństwa. Ponadto, publikowała liczne eseje i artykuły, które dotyczyły literatury hebrajskiej.

Twórczość literacka

Riwka Gurfein, utalentowana autorka, która z powodzeniem przyczyniła się do literatury, stworzyła niezwykłe dzieła w różnych formach. Wśród jej esejów literackich można wyróżnić kilka kluczowych tytułów, takich jak:

  • Mi-karov u-me-Raḥok (1964),
  • Im Shir (1967),
  • Bi-Keriah Kashuvah (1969),
  • Le- Or ha-Katuv (1972).

W obszarze noweli jej najważniejsze prace to:

  • Ne’urim ba-Shemesh (1954),
  • Kokhavim me-al ha-Gan (1964),
  • Ta’am shel Beḥirah (1975).

Ma również na swoim koncie przekłady, którymi jest:

  • Dnie o noce – na język polski (Natan Bystrycki),
  • Sen Azrila – na język hebrajski (Julian Stryjkowski),
  • Austeria – na język hebrajski (Julian Stryjkowski).

Odznaczenia

Riwka Gurfein to postać, która zdobyła uznanie w swoim środowisku. Poniżej przedstawiamy jej wyróżnienia i nagrody:

  • nagroda Ussishkin,
  • nagroda Histadrut Y. Aharonovitch,
  • nagroda Ḥayyim Greenberg.

Przypisy

  1. Natan Gross. Notatki izraelskie. Stryjkowski po hebrajsku. „Wiadomości”, s. 3, Nr 7 (1768) z 17.02.1980 r.
  2. Riwka Gurfajn. Żydzi Warszawy znów płaczą. „Mosty”, Nr 119 (241) z 09.10.1948 r.

Oceń: Riwka Gurfein

★★★★★
Średnia ocena:4.69 Liczba ocen:19