Józef Winter

---

Życiorys

Józef Winter przyszedł na świat w rodzinie, której głową był Józef, zmarły w 1913 roku, pełniący funkcję urzędnika prokuratorii, oraz Maria Kmiotek, jego żona. W rodzinie tej dorastał także jego brat, Janina Michalina, która przyszła na świat w 1906 roku, a w 1926 roku poślubiła sierżanta Wojska Polskiego, Franciszka Piróga.

W roku 1911 rozpoczął naukę w Gimnazjum Męskim w Sanoku. W czasie końcowych dni I wojny światowej, będąc uczniem klasy maturalnej, w październiku 1918 roku postanowił ochotniczo zgłosić się do milicji. 3 listopada tego samego roku dołączył do 3 Batalionu Strzelców Sanockich. W jego szeregach od 15 listopada brał udział w walkach polsko-ukraińskich, w tym m.in. w rejonie Chyrowa. Niestety, w marcu 1919 roku zapadł na zapalenie płuc, co zmusiło go do powrotu do Sanoka pod koniec miesiąca. 8 kwietnia 1919 roku został zwolniony z wojska, a następnie dokończył swoje kształcenie, zdając 18 stycznia 1919 roku egzamin maturalny w Państwowym Gimnazjum w Sanoku.

W roku akademickim 1919/1920 podjął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, które były przeplatane jego działalnością wojskową. W czerwcu 1920 roku postanowił wstąpić do wojska i uczestniczył w walkach wojny polsko-bolszewickiej jako członek 6. pułku artylerii ciężkiej, co zostało nagrodzone odznaczeniem z tego tytułu. Następnie, w lipcu 1920 roku, został przydzielony do Obozu Akademickiego Podchorążych Rezerwy Artylerii w Poznaniu, gdzie zakończył kurs 11 listopada tego samego roku, a jego stopień to podchorąży.

Po ukończeniu studiów prawniczych na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1926 roku, przeprowadził się do Tarnowa, gdzie zamieszkał przy ulicy Katedralnej 2. Na początku swojej kariery pracował jako asesor notarialny, jednak w 1930 roku zdał egzamin sędziowski i rozpoczął pracę jako sędzia w sądzie grodzkim w Tarnowie.

13 maja 1925 roku otrzymał awans na stopień podporucznika ze starszeństwem od 1 grudnia 1920 roku. Został przydzielony do 6. pułku artylerii polowej w Krakowie, gdzie w 1925 roku odbył ćwiczenia wojskowe. Niebawem został przydzielony do 3. pułku artylerii polowej w Zamościu, a 29 stycznia 1929 roku do 7. pułku artylerii polowej. W 1930 roku uczestniczył w kursie łączności w Centrum Wyszkolenia Łączności, natomiast 29 stycznia 1932 roku otrzymał awans na stopień porucznika w korpusie oficerów rezerwy artylerii, zdobywając 140. lokatę, a także w tym samym roku brał udział w ćwiczeniach wojskowych jako dowódca plutonu łączności w 7. pułku artylerii lekkiej.

Gdy wybuchła II wojna światowa, aktywnie uczestniczył w kampanii wrześniowej. Po agresji ZSRR na Polskę 17 września został aresztowany przez wojska radzieckie i przetrzymywany w obozie w Kozielsku. Prawdopodobnie 21 lub 22 kwietnia 1940 roku został przewieziony do Katynia, gdzie został rozstrzelany przez funkcjonariuszy Obwodowego Zarządu NKWD w Smoleńsku oraz agentów NKWD przybyłych z Moskwy na mocy decyzji Biura Politycznego KC WKP(b) z 5 marca 1940 roku. Jego miejsce spoczynku znajduje się na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.

Józef Winter pozostawił po sobie żonę oraz dziecko.

Upamiętnienie

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej, Aleksander Szczygło, dokonał pośmiertnego awansu Józefa Wintera do stopnia kapitana. Uroczyste ogłoszenie awansu miało miejsce 9 listopada 2007 roku w Warszawie podczas wydarzenia pod nazwą „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

W dniu 18 kwietnia 2009 włączono go w akcję „Katyń… pamiętamy” / „Katyń… Ocalić od zapomnienia”. Wówczas w tzw. Alei Katyńskiej na Cmentarzu Centralnym w Sanoku zasadzono 21 Dębów Pamięci. Wśród tych dębów posadzony został również dąb upamiętniający Józefa Wintera. Zasadzania dokonał ks. prałat dr Andrzej Skiba, będący proboszczem parafii Przemienienia Pańskiego w Sanoku.

Odznaczenia

Józef Winter był zasłużonym żołnierzem, który otrzymał liczne odznaczenia za swoje bohaterstwo i służbę dla ojczyzny.

• medal pamiątkowy za wojnę 1918–1921,
• medal dziesięciolecia odzyskanej niepodległości.

---

Oceń: Józef Winter

---