Eugeniusz Czerepaniak

---

Życiorys

Urodziny Eugeniusza Czerepaniaka miały miejsce 1 stycznia 1921 roku w Sanoku, gdzie przyszedł na świat jako syn Jana. W okresie II Rzeczypospolitej, z uwagi na zawodową sytuację ojca, od bardzo wczesnego dzieciństwa mieszkał w Poznaniu, a następnie, od 1935 roku, w Wolnym Mieście Gdańsku. Jan Czerepaniak pełnił tam funkcję w urzędzie Komisarza Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej. To właśnie w Poznaniu rozpoczął swoją przygodę z tenisem stołowym, którą kontynuował po przeprowadzce, dołączając do klubu GKS Gedania Gdańsk. Po ukończeniu edukacji zdobył dyplom Wyższej Szkoły Handlowej w Gdańsku oraz aktywnie uczestniczył w działalności ZHP.

W obliczu wybuchu II wojny światowej Eugeniusz przebywał w Gdyni, gdzie brał udział w obronie miasta, której organizacją zajął się jego ojciec, zanim został wzięty do niewoli przez Niemców. Po klęsce polskiej armii, razem z matką i braćmi, został przymusowo wywieziony na teren Generalnego Gubernatorstwa. Powrócił do rodzimego Sanoka w listopadzie 1939 roku i rozpoczął pracę w polsko-francuskiej spółce, zwanej Towarzystwo Naftowe. Jako żołnierz Armii Krajowej uczestniczył w ruchu oporu. Niestety, podczas okupacji jego starszy brat zginął, próbując uciec do Węgier, a młodszy trafił do kamieniołomu.

Po zakończeniu działań wojennych Eugeniusz Czerepaniak znalazł zatrudnienie w Sanockim Zakładzie Górnictwa Nafty i Gazu, a równocześnie aktywnie uczestniczył w życiu kulturalnym, występując w różnych programach scenicznych. Jego działalność sportowa nie wygasła, bowiem w Sanoku kontynuował grę w tenisa stołowego, współpracując z Bolesławem Peszkowskim, bratem Zdzisława. W marcu 1950 roku objął stanowisko kierownika sekcji tenisa stołowego w klubie KS Związkowiec Sanok, gdzie odniósł sukces, wygrywając III Indywidualne Mistrzostwa Sanoka w tej dyscyplinie. Uczestniczył w licznych turniejach, trzy razy awansując do finałów mistrzostw Polski.

Zainspirowany przez Zbigniewa Dańczyszyna, Eugeniusz podjął w 1946 roku naukę tenisa ziemnego. W 1952 roku uzyskał licencję instruktora tenisowego podczas pierwszego po wojnie kursu tego typu w Szczecinie, organizowanego przez Główny Komitet Kultury Fizycznej. W 1948 roku został zawodnikiem utworzonego klubu Górnik Sanok, w którym brał udział w lokalnych mistrzostwach tenisowych. Był również inicjatorem budowy kortów tenisowych w Sanoku w 1953 roku.

W wyniku przekształceń klubowych Eugeniusz od 1957 do 1963 roku pełnił obowiązki prezesa sekcji tenisowej klubu Sanoczanka Sanok (późniejszego Stal Sanok) oraz był czynnym zawodnikiem i instruktorem. Jego osiągnięcia w tenisie ziemnym obejmowały tytuł mistrza w 1950 i 1954 roku oraz udział w pierwszych powojennych mistrzostwach Sanoka, gdzie w 1949 roku triumfował Zbigniew Dańczyszyn. W 1965 roku, grając w parze ze Stefanem Tarapackim, zajął trzecią lokatę w mistrzostwach województwa rzeszowskiego. W 1972 roku, gdy powstał Sanocki Klub Tenisowy (SKT), Eugeniusz pełnił funkcję wiceprezesa, a w 1976 roku został przewodniczącym okręgowego związku tenisa ziemnego w Sanoku.

Był także trenerem w Sanockim Klubie Tenisowym, którego wychowankowie zdobywali liczne nagrody w zawodach. Jeden z jego podopiecznych, Edyta Dubiel, sięgnęła po brązowy medal mistrzostw Polski juniorów w 1997 roku. Wśród jego uczniów znalazł się także Jan Ryniak, późniejszy hokeista, co dodatkowo podkreśla jego wpływ na lokalny sport.

Eugeniusz Czerepaniak był współzałożycielem Spółdzielni Mieszkaniowej w Sanoku w 1959 roku, a od października 1959 do 1965 roku pełnił funkcję pierwszego prezesa. Po zakończeniu kariery zawodowej w 1982 roku, po 42 latach pracy w przemyśle górniczym, aktywnie angażował się w różne organizacje. Jako reprezentant PGNiG, 15 marca 1981 roku dołączył do prezydium Międzyzakładowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność”. W 2004 roku był jednym z inicjatorów reaktywacji sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, gdzie pełnił różne rolę w zarządzie, w tym przewodniczącego Sądu Honorowego w latach 2008, 2012 i 2015.

Kontynuując swoją pasję tenisową, w kategorii weteranów osiągnął liczne sukcesy, nawet po przekroczeniu wieku 90 lat. Zdobywał medale podczas mistrzostw Polski i Europy, w tym trzecie miejsce w kategorii wiekowej 85+ podczas 28. Mistrzostw Polski Amatorskiego Tenisa Polskiego w 2012 roku w Warszawie. Stoczył również pierwszy w historii polskiego tenisa mecz zawodników powyżej 90 roku życia. W 2015 roku był jednym z trzech Polaków w międzynarodowym rankingu ITF.

Eugeniusz Czerepaniak był sędzią tenisowym od 1955 roku, prowadził rozgrywki w lidze i organizował zawody, w tym Puchar Davisa i mistrzostwa Europy kolejarzy. Uzyskał także uprawnienia instruktora łyżwiarstwa figurowego, co świadczy o jego wszechstronnych zainteresowaniach sportowych. W 2002 roku, jako kombatant, otrzymał nominację na stopień podporucznika. Zmarł 25 maja 2016 roku, a urna z jego prochami została złożona w grobowcu na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku 4 czerwca 2016 roku.

Jego żona, Maria z domu Słuszkiewicz (1910-2014), była córką Józefa i wnuczką Michała. Była choreografem, instruktorką tańca oraz jedną z najstarszych członkiń „sokolic” w Polsce oraz utalentowaną artystką w zakresie malarstwa i tkactwa. Ich syn, Daniel, poszedł w ślady ojca i został lekarzem.

Odznaczenia i wyróżnienia

Lista odznaczeń oraz wyróżnień Eugeniusza Czerepaniaka to dowód jego znaczącego wkładu w sport oraz kulturę fizyczną. Poniżej przedstawiamy szczegółowe informacje dotyczące jego osiągnięć:

• Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie, przyznany w 1997,
• Krzyż Armii Krajowej, zdobyty w 1997,
• dwie odznaki resortowe za pracę w przemyśle naftowym,
• Medal 100-lecia Sportu Polskiego,
• Złota Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej”, przyznana w 1987 przez Główny Komitet Kultury Fizycznej i Turystyki,
• Srebrna Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej”,
• Złota Odznaka „Zasłużony dla Polskiego Związku Tenisowego”,
• Dyplom dla wyróżniającego się sportowca, przyznany przez Powiatowy Komitet Kultury Fizycznej w Sanoku w 1952,
• Nagroda Dyrektora Wydziału ds. Młodzieży i Kultury Fizycznej Urzędu Wojewódzkiego w Krośnie, otrzymana w 1988,
• Nagroda specjalna w IV Plebiscycie na Najpopularniejszego Sportowca Sanoka za rok 1997, organizowanym przez „Tygodnik Sanocki”,
• Nagroda Miasta Sanoka za rok 2001 w dziedzinie sportu i turystyki,
• Puchar pamiątkowy SKT Sanok, przyznany w 2014,
• Honorowy członek TG „Sokół”,
• Złoty Znak Sokoła, otrzymany w 2012.

Wszystkie te wyróżnienia podkreślają nieprzeciętne osiągnięcia i zaangażowanie Eugeniusza Czerepaniaka w rozwój sportu oraz kultury fizycznej w Polsce.

---

Oceń: Eugeniusz Czerepaniak

---