Jan Ryniak


Jan Ryniak, urodzony 26 lutego 1963 roku w Sanoku, to postać, która łączy w sobie wiele pasji i umiejętności. Jako polski tenisista zyskał uznanie w swoim środowisku sportowym, jednak to nie jedyna dziedzina, w której się wyróżnia.

Oprócz kariery tenisowej, Ryniak oddał się również hokejowi na lodzie, pełniąc różne role, w tym te bardziej wymagające, jak trener oraz sędzia hokejowy.

Życiorys i kariera

Stal Sanok / STS Sanok (1980-1992, 1994-)

Jan Ryniak na początku swojej kariery sportowej trenował równocześnie hokej na lodzie w ramach sekcji Stali Sanok oraz tenis ziemny, grając w klubie SKT Sanok. Jego debiuty tenisowe miały miejsce w kategorii młodzika i juniora, gdzie brał udział w licznych turniejach ogólnopolskich oraz spartakiadach. Jego mentorami w tym czasie byli Eugeniusz Czerepaniak oraz Stefan Tarapacki.

Ryniak w 1976 roku zdobył tytuł Mistrza Okręgu Młodzików w Przemyślu, gdzie w decydującym pojedynku pokonał swojego klubowego kolegę Zbigniewa Milczanowskiego, który również związał swoje życie ze sportem hokejowym w Stali Sanok. W czerwcu 1978 roku, na turnieju w Łańcucie, osiągnął sukces docierając do finału mistrzostw okręgu juniorów.

W młodym wieku, będąc uczniem piątej klasy w Szkole Podstawowej nr 4 w Sanoku o profilu sportowym, rozpoczął intensywne treningi z zakresu hokeja na lodzie. Szkoła znajdowała się w bliskim sąsiedztwie lodowiska Torsan, co sprzyjało jego rozwojowi. Wkrótce znalazł się w grupie pod okiem trenera Tadeusza Glimasa. Przez jakiś czas uprawiał obydwie dyscypliny sportowe, lecz ostatecznie zdecydował się na hokej. Równocześnie kształcił się w Zespole Szkół Mechanicznych w Sanoku, gdzie w 1981 roku zdobył kwalifikacje jako kierowca mechanik pojazdów samochodowych.

Na początku 1979 roku Ryniak zadebiutował w reprezentacji Polski do lat 18, biorąc udział w meczu z Czechosłowacją. W 1980 roku dołączył do drużyny seniorskiej Stali Sanok, uczestnicząc w II lidze. W edycji 1981/1982 wyróżniono go jako zawodnika, który znacząco się rozwijał w drużynie Stali, co przekładało się na jego występy w Mistrzostwach Polski juniorów. W rezultacie został powołany do reprezentacji Polski do lat 20.

W sezonie 1986/1987 był jednym z kluczowych graczy Stali, zajmując drugie miejsce w klasyfikacji kanadyjskiej, zdobywając 29 punktów, z czego 15 to bramki, a 14 asyst. W połowie 1988 roku objął rolę grającego asystenta trenera Jerzego Rożdżyńskiego oraz pełnił funkcję kapitana zespołu w sezonie 1988/1989. Kontynuując swoją pracę jako grający asystent trenera Rożdżyńskiego w edycji II ligi 1989/1990, Ryniak dalej zasilał szeregi drużyny, która, pod jego wodzą, przeszła do Sanockiego Towarzystwa Sportowego. W sezonie 1991/1992 zdołał wywalczyć awans do I ligi, po czym na krótko przerwał swoją karierę.

Po dwuletniej przerwie, Ryniak wznowił aktywność sportową przed sezonem ligowym 1994/1995. Po zakończeniu pełnoprawnej kariery zawodniczej, zdecydował się na nową rolę w świecie hokeja, przyjmując posadę sędziego hokejowego, gdzie również odegrał znaczącą rolę.

Osiągnięcia

Jan Ryniak jest niezwykle utalentowanym zawodnikiem, którego osiągnięcia zasługują na szczególną uwagę.

W kontekście klubowym, jednym z najważniejszych momentów w jego karierze było zdobycie awansu do I ligi w 1992 roku z drużyną STS Sanok.

Jeśli mówimy o jego osiągnięciach indywidualnych w II lidze polskiej w hokeju na lodzie w sezonie 1991/1992, to warto zauważyć, że Ryniak zajął czwarte miejsce w klasyfikacji strzelców, asystentów oraz punktowej w zespole STS.

  • Zdobył łącznie 15 punktów,
  • W tym 12 goli,
  • I 3 asysty.

Przypisy

  1. Jan Ryniak. hokej.net. [dostęp 07.01.2016 r.]
  2. Marian Struś: Odesłali rywala do "szkółki". nowiny24.pl, 07.01.2004 r. [dostęp 07.01.2016 r.]
  3. Tadeusz Szylar. STS jednak wystartuje. Rusza hokejowa ekstraklasa. „Nowiny”, s. 5, Nr 173 z 03.09.1992 r.
  4. Marek Pomykała. Hokejowe statystyki. „Tygodnik Sanocki”, s. 12, Nr 7 (39) z 19.02.1992 r.
  5. Józef Ząbkiewicz. II-ligowcy przed sezonem. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 26 (497) z 20-30.09.1989 r.
  6. Marek Pomykała. Szansa sanockich hokeistów. „Nowiny”, s. 4, Nr 236 z 12.10.1989 r.
  7. Marek Pomykała. Odmłodzona Stal nadzieją sanockiego hokeja. „Nowiny”, s. 4, Nr 239 z 13.10.1988 r.
  8. Józef Ząbkiewicz. Hokeiści czekają na lód i rozgrywki. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 23 (458) z 10-20.08.1988 r.
  9. Józef Ząbkiewicz. Cz. Radwański – królem strzelców. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 7, Nr 12 (411) z 20-30.04.1987 r.
  10. Marian Struś. Zaproszenie do kadry. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 1 (235) z 20-30.05.1982 r.
  11. Marian Struś. Dobry sezon hokeistów. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 1 (235) z 20-30.05.1982 r.
  12. Marian Struś. Zaszczytne wyróżnienie. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 9 (138) z 20-31.03.1979 r.
  13. Z kortów tenisowych. A. Solonek i Zb. Niedbała ze Stalowej Woli mistrzami okręgu juniorów. „Nowiny”, s. 5, Nr 141 z 22.06.1978 r.
  14. Jutro Łódź – pojutrze Moskwa. Czy pójdą w ślady Pikulskiego i Banasia?. „Nowiny”, s. 7, Nr 98 z 02.05.1977 r.
  15. Sukcesy najmłodszych cieszą najbardziej. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 17 (62) z 01-30.09.1976 r.
  16. Marian Struś / Eugeniusz Czerepaniak. Czy w Sanoku może wyrosnąć następca Fibaka?. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 8, Nr 15 (60) z 01-15.08.1976 r.
  17. Absolwenci. W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 85.

Oceń: Jan Ryniak

Średnia ocena:4.52 Liczba ocen:10