Tadeusz Skórka

---

Życiorys

Tadeusz Jan Skórka przyszedł na świat 5 czerwca 1924 roku w Sanoku, w robotniczej rodzinie. Jego rodzicami byli Alojzy, który odszedł w 1939 roku, oraz Anna z domu Maślany, żyjąca do 1969 roku. W rodzinie Tadeusza byli także: siostra Kazimiera, znana z późniejszego życia jako synowa Stanisława i małżonka Juliusza Augustyńskiego, oraz brat Adam, który zmarł w 1982 roku. Swoją edukację podstawową zakończył w 1938 roku, kończąc 7-klasową Szkołę Powszechną III stopnia im. Króla Władysława Jagiełły w rodzinnym mieście.

W czasie II wojny światowej, podczas niemieckiej okupacji, Tadeusz pracował w fabryce maszyn i wagonów, gdzie w 1941 roku rozpoczął naukę zawodu tokarza. Jego umiejętności zostały docenione, gdy w 1944 roku zdał egzamin na czeladnika. Po wyzwoleniu wschodniego frontu, służył w Milicji Obywatelskiej w Sanoku od 21 sierpnia 1944 roku aż do 30 marca 1956 roku. W tym czasie uczestniczył w operacjach związanych z tzw. utrwaleniem władzy ludowej, zajmując się między innymi ochroną obiektów przemysłowych oraz walką z banderowcami UPA w okolicznych wsiach, takich jak Odrzechowa, Niebieszczany, Dobra, Tyrawa Wołoska oraz Rakowa, pod komendą Jana Hnatuśki.

W 1947 roku Tadeusz zdał egzamin dojrzałości w oddziale dla dorosłych w siebie Gimnazjum i Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku. Po ukończeniu edukacji, rozpoczął pracę w Banku Gospodarstwa Spółdzielczego jako kasjer, a po pewnej restrukturyzacji w Państwowym Banku Rolnym, gdzie pełnił funkcję technika bankowego do 1950 roku. W latach 1950-1954 studiował w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie, zdobywając dyplom magistra ekonomii II stopnia na Wydziale Finansów i Statystyki. W międzyczasie, nauczał w Technikum Administracyjno-Handlowym pod Warszawą.

Po ukończeniu studiów, został zatrudniony w Sanockiej Fabryce Wagonów „Sanowag”, która później przekształciła się w Sanocką Fabrykę Autobusów „Autosan”. Zajmował tam różne stanowiska, w tym planisty oraz kierownika działu planowania i organizacji. W okresie od 1957 do 1967 roku piastował funkcję zastępcy dyrektora ds. administracyjnych i handlowych. Od 16 października 1967 roku do 31 października 1977 roku był naczelnym dyrektorem Sanockich Zakładów Przemysłu Gumowego „Stomil” w Sanoku, gdzie zajmował się rozbudową fabryki oraz inwestycjami towarzyszącymi w sferze mieszkaniowej i edukacyjnej. Po zakończeniu pracy w Stomilu, powrócił do Autosanu, gdzie pełnił rolę starszego specjalisty ds. sprzedaży i eksportu, aż do przejścia na emeryturę.

Tadeusz Skórka był również aktywny w organizacjach społecznych. Od 1944 do 1947 roku działał w ZHP Sanok, a po wojnie, w 1947 roku, przystąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej. W 1954 roku przejął członkostwo w PZPR, pełniąc różne funkcje, w tym członka komisji kontroli partii oraz członka plenum Komitetu Powiatowego PZPR w latach 1967-1977. Zasiadał także w Miejskiej Radzie Narodowej w Sanoku w latach 1961-1965 i 1965-1969. Od 1978 roku należał do koła miejsko-gminnego ZBoWiD w Sanoku, a dzięki studiom wojskowym uzyskał stopień podporucznika.

Od 1950 roku jego żoną była Elżbieta Maria z domu Wojnarowicz, z którą miał dwóch synów: Andrzeja oraz Wojciecha. Tadeusz zmarł 26 stycznia 1996 roku, a jego ciało spoczęło na Cmentarzu Centralnym w Sanoku 29 stycznia 1996 roku.

Odznaczenia

Tadeusz Skórka, będący osobą o znaczących osiągnięciach, został odznaczony wieloma wyróżnieniami za swoją działalność. Poniżej przedstawiamy niektóre z jego nagród, które potwierdzają jego wkład w różne dziedziny:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1971),
• Złoty Krzyż Zasługi (1962),
• Srebrny Krzyż Zasługi (1958),
• Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974),
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1976),
• Złote Odznaczenie im. Janka Krasickiego (1972),
• Odznaka „Za zasługi dla przemysłu chemicznego” (1974),
• Zasłużony Pracownik Sanockich Zakładów Przemysłu Gumowego „Stomil” w Sanoku (1974),
• Odznaka „Zasłużony Działacz Polskiego Związku Podnoszenia Ciężarów”,
• Jubileuszowy Adres (1984).

---

Oceń: Tadeusz Skórka

---