Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sanoku

Zbory

Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa, z siedzibą w Sanoku-Posadzie, jest ważnym ośrodkiem religijnym w regionie. Należy do archidiecezji przemyskiej i funkcjonuje w ramach dekanatu Sanok II.

Jako rzymskokatolicka wspólnota, parafia łączy wiernych w praktykach modlitewnych i sakramentalnych, oferując im duchowe wsparcie oraz możliwość uczestnictwa w życiu Kościoła.

Historia

Posada jest miejscowością z bogatą historią, która sięga 1432 roku, kiedy to była wymieniana jako wieś służebna dla grodziska sanockiego. W XVI wieku zaczęto ją nazywać Posada Sanocka, a pod koniec XVIII wieku przyjęła nazwę Posada Olchowska. W 1901 roku rozpoczęto działania mające na celu budowę kościoła filialnego w tejże wsi. Faktyczna budowa murowanego kościoła w stylu gotyckim zaczęła się w 1927 roku, według projektu architekta inżyniera Władysława Chomiaka. Kamień węgielny, poświęcony przez ks. prałata Franciszka Matwijkiewicza, został umieszczony w 1929 roku.

W 1931 roku, Posada stała się częścią miasta Sanoka, a 13 września tego samego roku, biskup Anatol Nowak poświęcił nowo wybudowany kościół, który nosił imię Najświętszego Serca Pana Jezusa. Również w 1933 roku, zrealizowano projekt plebanii po przeciwnej stronie ulicy Lipińskiego. Rok później, plebania została przekształcona na dom (bursę) Katolickiego Związku Młodzieży Rękodzielniczej i Przemysłowej w Sanoku, gdzie z czasem utworzono przedszkole oraz miejsce dla świetlicy środowiskowej. W okresie II wojny światowej plebania pełniła rolę Publicznej Szkoły Gospodarstwa Domowego oraz Szkoły Rzemiosła dla Krawczyń.

W latach 1927–1942, ks. Antoni Wołek pełnił funkcję wikariusza parafii farnej, a jednocześnie był katechetą i budowniczym kościoła w Posadzie. Niestety, w listopadzie 1944 roku, kościół został poważnie uszkodzony w wyniku pobliskich wybuchów oraz obrabowany. Nowa parafia została erygowana 17 marca 1945 roku na podstawie dekretu bpa Franciszka Bardy, wyodrębniając część terenu parafii Sanok Fara.

W 1958 roku, dyrygent Antoni Wojewoda założył Chór im. św. Cecylii, który otrzymał Nagrodę Miasta Sanoka; w kolejnych latach powstał również chór Gloria Sanocensis. W 1953 roku przeprowadzono prace związane z wyposażeniem oraz polichromią kościoła. Siostry Służebniczki Starowiejski przybyły do parafii w 1969 roku, a w 1970 roku kościół zyskał status konsekrowanego.

Duchowni z tej parafii mieli swój wkład w stworzenie kaplicy, która znajduje się w szpitalu przy ul. Stanisława Konarskiego w Sanoku. Grobowiec proboszczów parafii znajduje się na Cmentarzu Posada w Sanoku. Na terenie parafii obecnie mieszka 5 980 wiernych.

Lista proboszczów parafii:

  • 1931–1943: ks. Antoni Wołek (wikariusz parafii farnej),
  • 1945–1952: ks. Piotr Roztocki,
  • 1952–1961: ks. Stanisław Gajecki,
  • 1961–1981: ks. Kazimierz Pyś,
  • 1981–2003: ks. Kazimierz Pszon,
  • 2003–nadal: ks. prał. Piotr Buk.

Terytorium parafii

Obszar działalności parafii obejmuje szereg ulic, które są istotne dla lokalnej społeczności. Do najważniejszych z nich zaliczamy:

  • Akacjowa,
  • Ceramiczna,
  • Cmentarna,
  • Dworcowa,
  • Jasińskiego,
  • Kasprzaka,
  • Kilińskiego,
  • Kołłątaja,
  • Kościelna,
  • Leśna,
  • Lipińskiego,
  • Lipowa,
  • Lwowska (numery parzyste),
  • Łany,
  • Murarska,
  • Nowa,
  • Okrzei,
  • Porcelanowa,
  • Reja,
  • Reymonta,
  • Robotnicza,
  • Rysia,
  • Rzemieślnicza,
  • Stróże Wielkie,
  • Stróżowska,
  • Szklana,
  • Topolowa,
  • Wichrowa,
  • Wierzbowa,
  • Wilcza,
  • Wolna.

Każda z wymienionych ulic stanowi integralną część życia parafialnego, umożliwiając mieszkańcom uczestnictwo w różnych aktywnościach i wydarzeniach organizowanych przez wspólnotę.

Przypisy

  1. Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1979 (s. 187) [dostęp 20.02.2024 r.]
  2. Rocznik Diecezji przemyskiej na rok 1984 (s. 393-394) [dostęp 20.02.2024 r.]
  3. Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1966 (s. 130-131) [dostęp 20.02.2024 r.]
  4. Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1958 (s. 122) [dostęp 20.02.2024 r.]
  5. Rocznik Diecezji Przemyskiej na rok 1952 (s. 107-108) [dostęp 20.02.2024 r.]
  6. Zbigniew Osenkowski. Kalendarium sanockie 2001–2004. „Rocznik Sanocki”. Tom IX, s. 437, 2006.
  7. Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 164.
  8. Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 111-112.
  9. Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 68.
  10. Alicja Wolwowicz. Była w Sanoku taka szkoła. „Rocznik Sanocki”. VIII, s. 166, 2001. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej.
  11. Edward Zając: Obywatele Honorowi Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 2002, s. 98-101.
  12. Katolicki Związek Młodzieży Rękodzielniczej i Przemysłowej w Sanoku 1923-1934. Jednodniówka. Sanok: Katolicki Związek Młodzieży Rękodzielniczej i Przemysłowej w Sanoku, 1934, s. 1, 27.
  13. Andrzej Brygidyn, W latach powojennych. Życie polityczne. W przełomie październikowym w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, s. 798.
  14. Chór im. św. Cecylii
  15. a b Historia parafii
  16. Opis dekanatu na stronie archidiecezji

Oceń: Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sanoku

★★★★★
Średnia ocena:4.95 Liczba ocen:5