Stal Sanok (piłka nożna)

---

Sezony ligowe

Sezony ligowe w historii piłki nożnej w Sanoku to niezwykle fascynujący temat, który odzwierciedla rozwój i zmiany w klubie Stal Sanok. Ten zespół, założony wiele lat temu, przeszedł przez różne szczeble rozgrywek, co można zobaczyć w poniższej tabeli przedstawiającej wyniki z różnych sezonów.

Sezon	Klasa	Liga	Msc.	Mecze	Z.	R.	P.	Gole	Pkt.	Uwagi	Źródła
1947/1948	6	Kl. C	7/7	12	–	–	–	12:40	3	Jako Wagon Sanok	–
1949/1950	6	Kl. C, Gr. II Płd.	?/7	12	–	–	–	–	–	–	–
1950	5	Kl. B	–	–	–	–	–	–	–	Jako Stal Sanok	–
1951	6	Kl. C	–	–	–	–	–	–	–	–	–
1952	3	Kl. I, Gr. V	5/6	10	–	–	–	18:30	6	–	–
1953	5	Kl. B, Gr. Podk.	1/11	–	–	–	–	–	–	Awans po barażach	–
1954	4	Kl. A, Gr. II	6/12	22	–	–	–	45:36	23	–	–
1955	4	Kl. A	4/18	34	–	–	–	84:47	43	–	–
1956	4	Kl. A	5/14	29	–	–	–	68:48	29	–	–
1957	3	III, Gr. VII Rzesz.	9/12	22	–	–	–	33:44	18	Po fuzji odtąd jako RKS Sanoczanka	–
1958	3	III, Gr. VII Rzesz.	7/12	22	–	–	–	40:40	21	–	–
1959	3	III, Gr. VII Rzesz.	10/12	22	–	–	–	29:41	20	Spadek	–
1960	4	Kl. A, Gr. Płd.	2/12	22	–	–	–	61:27	30	–	–
1960/1961	4	Kl. A, Gr. Płd.	5/12	22	–	–	–	60:44	23	W rundzie jesiennej jako RKS Sanoczanka, od rundy wiosennej jako ZKS Stal	–
1961/1962	4	Kl. A, Gr. Płd.	6/11	20	–	–	–	27:35	17	–	–
1962/1963	4	Kl. A, Gr. Płd.	4/12	22	–	–	–	51:30	27	–	–
1963/1964	4	Kl. A	4/16	30	–	–	–	65:31	37	–	–
1964/1965	4	Kl. A	3/15	28	–	–	–	84:29	40	–	–
1965/1966	4	Kl. A	1/14	26	21	4	1	83:18	46	Formalny awans do III ligi	–
1966/1967	4	Liga Okr.	4/13	24	–	–	–	46:36	25	Po reorganizacji IV liga okręgowa	–
1967/1968	4	Liga Okr.	3/13	24	–	–	–	43:30	27	–	–
1968/1969	4	Liga Okr.	6/14	26	–	–	–	38:32	28	–	–
1969/1970	4	Liga Okr.	6/14	26	–	–	–	36:38	26	–	–
1970/1971	4	Liga → Kl. Okr.	9/14	26	–	–	–	24:28	23	W trakcie sezonu przemianowanie, z ligi okręgowej na klasę okręgową	–
1971/1972	4	Kl. Okr.	4/14	26	–	–	–	36:29	28	–	–
1972/1973	4	Kl. Okr.	4/14	26	–	–	–	33:26	31	–	–
1973/1974	3	Kl. Okr.	4/18	34	–	–	–	57:31	45	Po reorganizacji (likwidacji klasy międzywojewódzkiej), klasa okręgowa stała się III ligą	–
1974/1975	3	Kl. Woj.	9/16	30	9	11	10	41:34	29	–	–
1975/1976	3	Kl. Okr.	2/14	26	13	7	6	35:19	33	Kwalifikacja do nowej III ligi Grupy IV	–
1976/1977	3	Kl. M, Gr. IV	13/14	26	–	–	–	20:37	20	Spadek	–
1977/1978	4	Kl. okr. M	2/14	26	17	5	4	63:18	39	Awans	–
1978/1979	3	Liga M, Gr. IV	7/14	26	11	6	9	31:20	28	–	–
1979/1980	3	Liga M, Gr. IV	11/15	28	7	10	11	32:36	24	Po reorganizacji spadek	–
1980/1981	4	Kl. okr., Gr. Rzesz.-Krośn.	1/14	26	–	–	–	52:22	38	Awans po barażach z Chełmianką Chełm	–
1981/1982	3	III, Gr. IV	13/14	26	6	8	12	18:28	20	–	–
1982/1983	3	III, Gr. VIII	13/14	26	–	–	–	16:50	18	Spadek	–
1983/1984	4	Kl. M, Gr. R-K-T	2/14	26	–	–	–	47:21	36	Awans	–
1984/1985	3	III, Gr. VIII	12/14	26	–	–	–	25:37	21	Spadek	–
1985/1986	4	Kl. M, Gr. Krośn.	1/14	26	–	–	–	48:11	41	Awans	–
1986/1987	3	III, Gr. VIII	13/14	26	–	–	–	25:47	13	Spadek	–
1987/1988	4	Kl. M, Gr. Przem.	1/14	26	19	6	1	54:14	44	Awans	–
1988/1989	3	III, Gr. VIII	13/14	26	–	–	–	22:47	11	Spadek	–
1989/1990	4	Liga Reg., Gr. Rz.	1/14	26	–	–	–	40:16	40	Awans	–
1990/1991	3	III Kl. M, Gr. Młp.	6/13	24	–	–	–	29:27	25	–	–
1991/1992	3	III, Gr. III Młp.	4/15	28	–	–	–	49:31	33	–	–
1992/1993	3	III, Gr. I Młp.	16/18	34	7	9	18	27:42	23	Spadek	–
1993/1994	4	Kl. Reg., Gr. Rz.	2/16	30	17	6	7	54:23	40	Awans	–
1994/1995	3	III, Gr. V Młp.	9/18	34	11	11	12	38:32	33	–	–
1995/1996	3	III, Gr. VI Młp.	7/18	34	15	8	11	38:27	53	Od tego sezonu 3 pkt. za zwycięstwo	–
1996/1997	3	III, Gr. VI Młp.	4/18	34	17	10	7	46:33	61	–	–
1997/1998	3	III, Gr. IV Młp.	1/18	34	22	8	4	59:25	74	Awans po barażach z Orlętami Łuków	–
1998/1999	2	II, Gr. Wsch.	15/15	28	2	4	22	15:74	10	Spadek	–
1999/2000	3	III, Gr. IV Młp.	13/18	34	10	10	14	37:49	40	–	–
2000/2001	3	III, Gr. IV	17/19	36	9	11	16	38:66	38	Spadek	–
2001/2002	4	IV, Gr. Podk.	7/18	34	15	5	14	48:37	50	–	–
2002/2003	4	IV, Gr. Podk.	3/18	34	17	10	7	67:44	61	–	–
2003/2004	4	IV, Gr. Podk.	3/18	34	21	7	6	67:29	70	–	–
2004/2005	4	IV, Gr. Podk.	1/18	34	24	7	3	66:23	79	Awans	–
2005/2006	3	III, Gr. IV	8/16	30	10	10	10	36:35	40	–	–
2006/2007	3	III, Gr. IV	15/16	30	2	8	20	18:50	14	Spadek	–
2007/2008	4	IV, Gr. Podk.	7/18	34	16	11	7	66:37	59	Po reorganizacji spadek	–
2008/2009	5	IV, Gr. Podk.	1/16	30	20	5	5	77:23	65	Awans	–
2009/2010	4	III, Gr. VIII Lub.-Podk.	4/16	30	13	6	11	37:37	45	–	–
2010/2011	4	III, Gr. VIII Lub.-Podk.	4/16	30	15	5	10	44:31	50	–	–
2011/2012	4	III, Gr. VIII Lub.-Podk.	12/16	30	8	11	11	32:36	35	–	–
2012/2013	4	III, Gr. VIII Lub.-Podk.	5/16	30	14	7	9	49:43	49	–	–
2013/2014	4	III, Gr. VIII Lub.-Podk.	13/17	32	10	8	14	28:41	38	Spadek	–
2014/2015	Bez uczestnictwa w rozgrywkach ligowych
2015/2016	7	Kl. A, Gr. Krosno I	1/17	32	24	4	4	92:25	76	Odtąd jako Geo-Eko Ekoball Stal Sanok. Awans	–
2016/2017	6	Kl. O, Gr. Krosno	1/16	30	26	2	2	82:10	80	Awans	–
2017/2018	5	IV, Gr. Podk.	10/17	32	12	10	10	39:33	46	–	–
2018/2019	5	IV, Gr. Podk.	5/18	34	14	12	8	49:30	54	–	–
2019/2020	5	IV, Gr. Podk.	5/18	18	8	5	5	29:20	29	Sezon nieukończony wskutek pandemii COVID-19	–
2020/2021	5	IV, Gr. Podk.	11/22	34	15	8	11	48:47	53	W rundzie rewanżowej w podgrupie „o utrzymanie”	–
2021/2022	5	IV, Gr. Podk.	13/20	38	13	12	13	42:41	51	Spadek	–
2022/2023	6	Kl. O, Gr. Krosno	1/16	30	28	2	0	108:12	86	Awans	–
2023/2024	5	IV, Gr. Podk.	4/18	34	20	4	10	64:44	64	–	–

Puchar Polski

Mimo niewielkich sukcesów na poziomie ligowym, zaledwie jednorocznym epizodem w drugiej klasie rozgrywkowej, klub Stal Sanok zdołał kilkakrotnie odbić się w prestiżowych rozgrywkach Pucharu Polski. W różnych sezonach, z powodzeniem zdobywał Puchar na szczeblu wojewódzkim, a następnie przystępował do pucharowej rywalizacji na poziomie ogólnopolskim, mierząc się z czołowymi drużynami kraju.

Warto przypomnieć kilka pamiętnych edycji Pucharu Polski, w których Stal Sanok osiągnęła znaczące rezultaty:

• 1/16 finału Pucharu Polski 1973/1974. Kluby, które Stal Sanok wyeliminowała, to Stal Stalowa Wola, Polonia Przemyśl i Ursus Warszawa. Niestety, drużynę zatrzymał Ruch Chorzów.
• 1/16 finału Pucharu Polski 1993/1994. Wówczas Stal Sanok pokonała Resovię oraz Stal Rzeszów, a ich strzał w finale zakończył się porażką z Jagiellonią Białystok.
• 1/8 finału Pucharu Polski 2006/2007. Kluby, które zostały pokonane przez Stal, to KSZO II Ostrowiec Św. i Polonia Bytom. Stal Sanok odpadła w konfrontacji z Arką Gdynia.
• 1/4 finału Pucharu Polski 2008/2009. Stal Sanok wyeliminowała drużyny takie jak Unia Tarnów, Podbeskidzie Bielsko-Biała, Widzew Łódź i Stal Stalowa Wola, lecz w walce o półfinał uległa Legii Warszawa.

Zachęcamy do przeczytania osobnego artykułu poświęconego występom Stali Sanok w Pucharze Polski w piłce nożnej.

Osiągnięcia

Stal Sanok, znana ze swoich osiągnięć na boisku, ma na swoim koncie wiele znaczących sukcesów, które podkreślają jej pozycję w polskim futbolu oraz determinację do rywalizacji na różnych levelach.

• Mistrzostwo III ligi Małopolskiej zdobyte w sezonie 1997/1998,
• Awans do II ligi miał miejsce po raz pierwszy w roku 1998,
• Awans do III ligi nastąpił aż 10 razy, w latach: 1976, 1978, 1981, 1984, 1986, 1988, 1990, 1994, 2005, 2009,
• 1/16 finału Pucharu Polski osiągnięto dwukrotnie, w sezonach 1973/1974 oraz 1993/1994,
• 1/8 finału Pucharu Polski zrealizowano w sezonie 2006/2007,
• 1/4 finału Pucharu Polski to sukces w sezonie 2008/2009.

Derby

Pod pojęciem derbów sanockiej piłki nożnej rozumie się różne rywalizacje, które z czasem ewoluowały. Dawne pojedynki pomiędzy drużynami mającymi siedzibę w Sanoku miały miejsce, gdy obie ekipy występowały na tym samym poziomie rozgrywkowym. W miarę upływu czasu, zniknęły one, gdyż w Sanoku pozostał jedynie jeden klub profesjonalny. W ramach lokalnych derbów, mecze pomiędzy Stalą a Górnikiem były pełne emocji, poprzedzone intensywnymi przygotowaniami, w tym obozami treningowymi. Obie drużyny cieszyły się wsparciem swoich fanów, którzy w sposób kulturalny dopingowali swoich ulubieńców. Sympatycy Stali, pochodzący z dzielnicy Posady, gdzie zlokalizowana była fabryka Sanowag, znana później jako Autosan, nosili przydomek „Czerkiesów”. Na przełomie XX wieku, derbami Sanoka zaczęto nazywać również zmagania drużyny rezerwowej Stal II Komunalni Sanok z Amatorem Sanok, które odbywały się na szczeblu A-klasy.

Inna forma rywalizacji, która się ukształtowała, to zmagania pomiędzy zespołami z Sanoka i Krosna, które do dziś stanowią istotny element lokalnej piłki nożnej. Warto również wspomnieć o meczach Sanoka z Jaślem, gdzie na czoło wysuwa się pojedynek Stal Sanok z Czarnymi Jasło. Zawody te, jak i te pomiędzy Sanokiem, a Krosnem oraz Jasłem są określane jako Derby Podkarpacia.

Derby sanockie

Sezon	Liga	Data	Rezultat	Gole	Uwagi
1949/1950	C Klasa, Grupa II Południe	??.X.1949	Wagon – Gwardia 3:0 (w.)	_	Walkower za brak dostarczenia piłki przez Gwardię przy stanie 1:0.
		1950	Gwardia – Wagon	_	_
1954	A Klasa, Grupa II	06.VI.1954	Górnik – Stal 5:0 (3:0)	_	_
		12.IX.1954	Stal – Górnik 2:1 (1:1)	_	_
1955	A Klasa	26.VI.1955	Górnik – Stal 1:2 (1:1)	_	_
		23.X.1955	Stal – Górnik 1:1 (0:1)	_	_
1956		08.04.1956	Stal – Górnik 3:1 (1:0)	Mach, Kornecki, sam. / Rogoziński	Józef Zajdel (Stal)
		15.VII.1956	Górnik – Stal 4:0 (1:0)	Tarapacki 2, Wolwowicz, Drwięga	_

Derby z Krosnem

Aby uzyskać dodatkowe informacje, zachęcamy do zapoznania się z artykułem poświęconym Derby Podkarpacia w piłce nożnej, w szczególności z sekcją dotyczącą meczów Karpaty Krosno – Stal Sanok.

Zawodnicy

W kontekście historii Stali Sanok, warto podkreślić, że klub ten był domem dla wielu niezwykle utalentowanych zawodników, którzy osiągali znakomite rezultaty w swojej karierze. W przeszłości, barwy Stali Sanok nosili sportowcy, którzy brali udział w rozgrywkach na wyższych poziomach.

• Orest Lenczyk – przed 1960 rokiem grał w RKS Sanoczanka, a od początku 1961 roku stał się częścią Stali Sanok. Po zakończeniu kariery zawodniczej, odniósł sukcesy jako trener, zdobywając m.in. mistrzostwo Polski z Wisłą Kraków w 1978 oraz z Śląskiem Wrocław w 2012. Orest Lenczyk jest aktualnym rekordzistą pod względem liczby meczów jako szkoleniowiec w polskiej ekstraklasie, mając na koncie 560 spotkań.
• Ryszard Adamiak – grający dla Stali Sanok, po przeprowadzce do Stanów Zjednoczonych w 1968 roku, zajął się działalnością gospodarczą i razem z bratem Janem stworzył klub Orzeł Yonkers (Eagles), który w 1987 zdobył tytuł mistrza amatorskich drużyn w USA.
• Jerzy Pietrzkiewicz – rozpoczął karierę w Zatoce Braniewo, a później był ważną postacią Włodawianki Włodawa. Uznawany za jednego z najskuteczniejszych strzelców w historii Stali Sanok, zdobył 273 gole. Po zakończeniu kariery, działał jako trener oraz w zarządzie klubu (1953–2017).
• Ryszard Pytlowany – również wychowanek Stali, otrzymał powołanie do reprezentacji Polski juniorów.
• Piotr Florczak – będący wychowankiem Stali, został powołany do reprezentacji juniorów Polski w 1988 roku.
• Stanisław Mielniczek – grał w takich klubach jak Odra Opole, Legia Warszawa, Zawisza Bydgoszcz, Legia Krosno, Pogoń Szczecin oraz Motor Lublin. Spędził ostatnie lata kariery w Stali (1964-1971).
• Sławomir Miklicz – wychowanek Stali, po zakończeniu kariery zajął się polityką oraz działalnością samorządową.
• Bogusław Kawecki – grał jako pomocnik w Stali Stalowa Wola na poziomie I ligi.
• Marek Hendzel – obrońca, który był związany ze Stalą w latach 1989 oraz 1995-1997 (grał w barwach Igloopolu Dębica w I lidze, następnie został trenerem).
• Elchan Rasułow – azerski bramkarz, występował w Stali w sezonie 1991/1992, wcześniej był związany z Neftçi PFK oraz Karpatami Lwów.
• Jacek Wiśniewski – obrońca, obecny w Stali w latach 1992–1994. Później grał w klubach takich jak Górnik Zabrze, Cracovia, Ruch Radzionków oraz Rozwój Katowice.
• Jacek Chyła – bramkarz Stali od 1995, wcześniej grał w Hutniku Szczecin, Chemiku Police, Stali Stocznia Szczecin i Widzewie Łódź w I lidze.
• Janusz Mulawka – napastnik Stali od 1995, grał wcześniej w I lidze dla Stali Stalowa Wola oraz Siarki Tarnobrzeg.
• Dariusz Michalak – pomocnik Stali, który dołączył do zespołu w 1995 roku, wcześniej grał w I lidze dla Stali Stalowa Wola.
• Maciej Nalepa – bramkarz Stali w 1999, później występował w Resovii, Stali Stalowa Wola, Karpaty Lwów, FK Charków, Piastu Gliwice, Odrze Wodzisław oraz reprezentował Polskę.
• Krzysztof Majda – grał jako pomocnik, występował również w Ceramice Opoczno, Petrochemii Płock, Dyskobolii Grodzisk Wlkp., GKS Katowice, Radomiaku Radom, Arce Gdynia, oraz Stali Rzeszów.
• Damian Niemczyk – pomocnik oraz napastnik, również wychowanek Stali, w 2004 roku grał w reprezentacji Polski do lat 18, a później występował m.in. w Cracovii.
• Robert Bilski – bramkarz w 2008 roku, wcześniej grał w klubach takich jak KSZO Ostrowiec Świętokrzyski, Tłoki Gorzyce.
• Dawid Pietrzkiewicz – bramkarz Stali w latach 2004–2009, później zagrał w Polonii Warszawa, Baníku Ostrawa, NK Primorje, Simurq Zaqatala, obecnie gra w FK Qəbələ.
• Ireneusz Gryboś – napastnik Stali, grał w latach 2006–2007, później występował w Stali Rzeszów i Zagłębiu Sosnowiec.

Warto również przypomnieć skład Stali Sanok, który odniósł sukces w 1997/1998, zdobywając mistrzostwo III ligi Grupy IV Małopolskiej oraz awans do II ligi w barażach. Ekipa ta składała się z:

• Bramkarze: Bernard Sołtysik, Dariusz Starejki, Wiesław Zabawski.
• Obrońcy: Jacek Kucharski, Roman Lechoszest, Maciej Pelc, Waldemar Szarek, Marek Węgrzyn, Mariusz Zabłotny.
• Pomocnicy: Mariusz Birówka, Szymon Gołda, Arkadiusz Kuc, Maciej Kuzicki, Krzysztof Łoch, Mariusz Sumara, Robert Szewczyk, Sławomir Warchoł, Robert Ząbkiewicz, Jacek Zięba.
• Napastnicy: Grzegorz Kornecki, Grzegorz Pastuszak, Janusz Sieradzki.
• Trenerzy: Jerzy Daniło (I) oraz Jerzy Pietrzkiewicz (II).

Podobnie, kadra Stali Sanok przygotowana na wiosenną rundę II ligi Grupy Wschodniej w sezonie 1998/1999 zawierała:

• Bramkarze: Bernard Sołtysik, Dariusz Starejki, Wiesław Zabawski.
• Obrońcy: Tomasz Bryndza, Roman Lechoszest, Maciej Pelc, Waldemar Szarek, Marek Węgrzyn, Mariusz Zabłotny.
• Pomocnicy: Mariusz Birówka, Szymon Gołda, Paweł Kosiba, Mariusz Krupa, Jacek Kucharski, Maciej Kuzicki, Krzysztof Łoch, Maciej Podstawski, Mariusz Sumara, Robert Szewczyk, Sławomir Warchoł, Jacek Zięba.
• Napastnicy: Grzegorz Kornecki, Daniel Niemczyk, Grzegorz Pastuszak, Janusz Sieradzki, Witold Tarnolicki.
• Trenerzy: Jerzy Daniło (I), Jerzy Pietrzkiewicz (II).

Szkoleniowcy

W kontekście klubu piłkarskiego Stal Sanok, szczególne miejsce zajmuje temat szkolenia i prowadzenia drużyny przez różnorodnych trenerów. Kategoria dotycząca szkoleniowców jest istotnym aspektem historii klubu, pokazującym, jak zmieniają się podejścia do treningu oraz strategia w zespole.

Stanisław Pierożyński (1948–1949) Florian Jayko (1950–1954) Karol Grzegorzek (01.V.1955–1955) Konrad Samisz (01.I.1956–1957) Roman Zbroja (1957) Aleksander Wolwowicz (1958–1960) Stanisław Janczura (1960–1963) Adam Kornecki (1963–1964) Michał Pełepyszyn (1964–1965) Aleksander Wolwowicz (1965–1966) Władysław Lemiszko (1966–1968) Marian Leszczyński (1969–1971) Adam Kornecki (1972–1974) Kazimierz Kurkarewicz (1974–1975) Adam Kornecki (1975–1977) Marian Leszczyński (1977–1978) Zbigniew Sołtysik (1978–1979) Alojzy Matysiak (I-XI.1980)

_

Zbigniew Sołtysik (1980–V.1983) Andrzej Łękawski (V-VII.1983) Ireneusz Sarzyński (VII-X.1983) Eugeniusz Piętka (25.X.1983–X.1985) Zbigniew Sołtysik (X.1985–VI.1987) Adam Słowik (VII.1987–1988) Jerzy Frączek (I–VII.1989) Marek Biega (VII.1989–1991) Zbigniew Gnida (06.VIII-XI.1991) Roman Lechoszest (XI.1991) Jewhen Kaminski (XII.1991-II.1992) Marek Biega (II-VI.1992) Roman Lechoszest (15.VII-27.IX.1992) Jerzy Pietrzkiewicz (IX-X.1992) Jan Domarski (X-XII.1992) Marek Biega (1993–XII.1995) Jerzy Daniło (XII.1995–X.1999) Ryszard Federkiewicz (X.1999–VI.2001)

_

Piotr Kot (VII.2001–2002) Andrzej Łękawski (2002–2003) Ryszard Federkiewicz (01.VII.2003–17.X.2006) Ryszard Pytlowany (17.X.2006–27.XI.2006) Marek Biega (27.XI.2006–22.VI.2007) Maciej Bukład (01.VII.2007–18.VII.2008) Janusz Sieradzki (18.VII.2008–21.IX.2009) Ryszard Pytlowany (21.IX-2009–04.X.2009) Piotr Kot (X.2009–05.VII.2010) Roman Lechoszest (05.VII.2010–24.X.2011) Ryszard Federkiewicz (25.X.2011–24.IX.2013) Marcin Gabor (26.IX.2013–19.X.2013) Marek Biega (24.X.2013–XII.2013) Piotr Kot (I.2014–VI.2014) Robert Ząbkiewicz (2015–VI.2018) Mateusz Ostrowski (02.VII.2018–31.VII.2020) Piotr Kot (01.VIII.2020–VI.2022) Paweł Załoga (12.VII.2022–07.XI.2023) Piotr Kot (07.XI.2023–I.2024) Paweł Załoga (10.-I.2024–)

Informacje te są oparte na dokumentacji źródłowej, która ukazuje wielowątkowe losy oraz różnorodność trenerów w chronologicznej kolejności ich pracy w Stali Sanok.

Prezesi i działacze

W kontekście klubu Stal Sanok oraz jego działalności powinno się również zwrócić uwagę na kategorię dotyczącą prezesów i działaczy tej drużyny.

Filip Schneider (1946-1949) Tadeusz Drwięga (1949-1950) Władysław Radzik (1950-1951) Andrzej Gielar (1951-1952) Mieczysław Chudzik (1952-1953) Jan Skulich (1953-1954) Mieczysław Chudzik (1954) Witold Górski (1954)

_

Bronisław Bekalik (1955-1958) Mieczysław Chudzik (1959-1960) Henryk Mieloch (1960-1961) Leszek Kawczyński (1962-1964) Stanisław Turczynowski (1964-1966) Jerzy Żołnierczyk (1966-1968) Stanisław Grochmal (1968-1988) Zdzisław Smoliński (1988-1992)

_

Andrzej Iskrowicz (1992) Jerzy Frączek (1993-1994) Jan Cesarczyk (05.1994-1996) Jan Fuks (1996-1999) Bogusław Struś (31.05.1999-2002) Józef Konieczny (25.03.2002-05.06.2016) Prezesi KS Ekoball Bogusław Rajtar (-01-02.2022) Tomasz Mateja (01-02.2022-)

(Na podstawie materiału źródłowego)

Nie można zapomnieć o osobach, które miały wpływ na rozwój i działalność klubu. Wśród nich wymienia się: Wanda Lichnowska, Tadeusz Nowakowski (który był również trenerem), Jan Łożański, Henryk Gralka, Stanisław Adamiak oraz Tadeusz Mleczko. Warto również wyróżnić Franciszka Pajerskiego, Albina Rysza oraz Stanisława Hadama, którzy odegrali istotną rolę w zespole.

Obiekty

Stal Sanok posiada kilka istotnych obiektów, które odgrywają kluczową rolę w jej działalności sportowej. A jednym z nich jest Stadion Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji „Wierchy”, usytuowany przy ul. Żwirki i Wigury. Ten historyczny stadion, który powstał jeszcze w czasach II Rzeczypospolitej, jest miejscem, gdzie rozgrywane są mecze drużyny Stali Sanok. W kwietniu 2012 roku Miasto Sanok ogłosiło przetarg na sprzedaż parceli o powierzchni 2,21 ha, która obejmowała stadion oraz przylegające zaplecze. Władze miasta zapowiedziały równocześnie plan budowy nowego stadionu, który znajdzie się w dzielnicy Błonie, w pobliżu MOSiR Sanok.

W historii klubu było również wiele innych obiektów, które pełniły różne funkcje. Na przykład, stadion przy ul. Stróżowskiej, który początkowo był zlokalizowany przy ul. Włodzimierza Lenina. Prace budowlane na tym obiekcie rozpoczęto w latach 1954–1958. W 1964 roku Sanocka Fabryka Autobusów przejęła stadion, co zaowocowało licznymi modernizacjami, jak budowa wodociągu, boiska treningowego oraz ogrodzenia. W 1971 roku zdecydowano o budowie pawilonu, który oddano do użytku w 1975 roku, stając się najokazalszym tego typu obiektem w regionie. Stadion ten przez lata pełnił funkcję głównego obiektu, później służył jako boisko treningowe i miejsce rozgrywek meczów rezerw oraz grup młodzieżowych.

W związku z trudnościami finansowymi klubu, władze Stali Sanok podjęły decyzję o sprzedaży nieruchomości, na której mieścił się stadion. Finalizacja tej transakcji miała miejsce w maju 2015 roku, a obiekt trafił w ręce prywatnych nabywców. Od tego momentu, Rodzinne Centrum Sportu i Rekreacji „WIKI” w Sanoku zajęło się remontem oraz modernizacją byłego budynku klubowego oraz otoczenia stadionu przy ul. Stróżowskiej 19.

Kolejnym obiektem, który należał do Stali, był wyciąg narciarski w Karlikowie, wybudowany w 1985 roku. Obiekt ten stanowił istotne źródło przychodów dla klubu. W 1989 roku przeprowadzono modernizację wyciągu, a w 1997 roku władze klubu zdecydowały o wystawieniu infrastruktury Karlikowa na sprzedaż. Ostateczna decyzja o sprzedaży stacji narciarskiej w Karlikowie zapadła w styczniu 2012 roku, a sama transakcja zakończyła się w listopadzie 2013 roku, kiedy to wyciąg został sprzedany.

Drużyna rezerw

Dawniej w ramach struktur klubu istniała drużyna rezerwowa, która miała swoje znaczenie w historii Stali Sanok. W okresie sezonu 1992/1993, w marcu 1993 roku, zespół Stali II Sanok został wycofany z rozgrywek klasy R grupy rzeszowskiej, co oznaczało czwarty poziom rozgrywkowy w hierarchii ligowej.

W lipcu 1994 roku nastąpiła fuzja między dotychczasowym zespołem ZKS Komunalni Sanok, który działał przy zakładzie patronackim Sanockiego Przedsiębiorstwa Gospodarki Komunalnej w Sanoku, i ZKS Stal. W wyniku tej współpracy powstał nowy zespół – Stal II Komunalni Sanok, który zaczął występować w klasie A.

Od sezonu 2011/2012 drużyna ta rywalizowała na poziomie V ligi, w klasie okręgowej (grupa Krosno), występując pod nazwą sponsorską Stal II AGENDA2000 Sanok. Niestety, po rundzie jesiennej sezonu 2012/2013 zespół został ponownie wycofany z rozgrywek, co zakończyło jego działalność w tym formacie.

Kibice

Kibice Stali Sanok posiadają swoją zorganizowaną formę od końca XX wieku, a konkretniej przynajmniej od lat 80. XX wieku. Powstanie oficjalnego Klubu Kibica ZKS Stal Sanok miało miejsce 6 października 1983 roku, kiedy to głównie uczniowie II LO w Sanoku postanowili połączyć siły. Inicjatorem został uczeń tej szkoły, Marek Pomykała, który objął rolę pierwszego prezesa KK. W okresie tym zarysowały się lokalne sympatie oraz antagonizmy, silnie związane z rywalizacją mieszkańców Sanoka z sąsiednimi miastami, co zaowocowało wyraźnym konfliktem z kibicami z Krosna.

W miarę upływu lat w środowisku kibicowskim zaczęły powstawać różnorodne grupy sympatyków Stali Sanok. Większość z nich miała swoje wyjątkowe nazwy, takie jak Busters’99, Londyn 2000 oraz Ludzie Ze Stali. Co ciekawe, fani Stali także stworzyli fan-cluby w innych miejscowościach, takich jak Zarszyn, Przysietnica czy Besko. Obecnie kibice Stali mają sojusz z fanami JKS 1909 Jarosław, który został nawiązany w 1997 roku. Dodatkowo, kibice Stali zawiązali porozumienia z organizacjami kibiców Resovii. Aktualny „układ” został odnowiony 12 września 2014 roku, wcześniej trwając od 1996 do sezonu 2000/2001.

W przeszłości istniał również pakt między Stalowcami a kibicami KSZO Ostrowiec Świętokrzyski, który obowiązywał od 16 października 1999 do grudnia 2017 roku. Warto zaznaczyć, że poza tym, w 2001 roku zawarto umowę z sympatykami Sanovii Lesko; jednak po okresie zgody w latach 2007–2011, relacje te zostały przekształcone w neutralne.

Dnia 1 września 2018 roku kibice zainaugurowali nowy układ z fanami Unii Tarnów. Najwięksi wrogowie kibiców Stali, nazywani w środowisku „kosy”, to przede wszystkim sympatycy Karpat Krosno, a także Czarnych Jasło, Stali Rzeszów, Czuwaju Przemyśl oraz Polonii Przemyśl.

Odznaczenia i wyróżnienia

Historia klubu Stal Sanok jest bogata w różne osiągnięcia oraz uznania, które świadczą o jego znaczeniu w środowisku piłki nożnej. W 1966 roku, sztandar klubu, ufundowany przez Zarząd Główny Związku Zawodowego Metalowców, zyskał uznanie, które zostało docenione w formie licznych odznaczeń i wyróżnień.

Wśród najważniejszych odznaczeń wymienia się:

• dyplom z okazji 50-lecia PZPN oraz 25-lecia ROZPN w Rzeszowie, przyznany za działalność społeczną (1969),
• odznaka „Zasłużony dla SFA” (24 kwietnia 1975),
• odznaka „Zasłużony dla Sanoka” (listopad 1976),
• dyplom „zasłużony dla Piłkarstwa Rzeszowskiego”, przyznany z okazji 50-lecia ROZPN w Rzeszowie (1995),
• srebrna odznaka honorowa Polskiego Związku Piłki Nożnej (1999),
• nagroda Burmistrza Sanoka (2010).

Każde z tych wyróżnień potwierdza aktywność i wkład klubu w rozwój piłki nożnej na poziomie lokalnym oraz krajowym.

---

Oceń: Stal Sanok (piłka nożna)

---