Lotnisko Sanok-Baza, dawniej znane jako „lotnisko sanitarne” (kod ICAO: EPSA), ma znaczące miejsce na mapie lotnictwa cywilnego w Polsce, szczególnie w regionie podkarpackim.
Od 1961 roku pełni ono rolę bazy Lotniczego Pogotowia Ratunkowego, co podkreśla jego fundamentalną rolę w systemie ratownictwa medycznego. Obiekt przystosowany jest do realizacji operacji śmigłowców sanitarnych i ratowniczych, które mogą odbywać się zarówno w ciągu dnia, jak i w nocy. Warto zaznaczyć, że lotnisko ma możliwość przyjmowania maszyn o dopuszczalnej masie startowej wynoszącej 5700 kg.
W zarządzie tego ważnego obiektu znajduje się Lotnicze Pogotowie Ratunkowe z Warszawy. W 2012 roku lotnisko zostało wpisane do ewidencji lądowisk Urzędu Lotnictwa Cywilnego pod numerem 162. Natomiast w 2017 roku zyskano status lotniska cywilnego, co dodatkowo podkreśla jego znaczenie oraz formalizuje jego działalność w aspekcie lotnictwa cywilnego.
Charakterystyka
Baza lotnictwa sanitarnego znajduje się w Sanoku, na Białej Górze, w obrębie dzielnicy Wójtostwo. Usytuowana jest na prawym brzegu rzeki San, przy ulicy Biała Góra, w stronę miejscowości Międzybrodzie, w niewielkiej odległości od Muzeum Budownictwa Ludowego.
Baza ma za zadanie obsługiwać całe województwo podkarpackie, z szczególnym uwzględnieniem górzystego terenu Bieszczadów. Dzięki swojemu położeniu oraz odpowiednim zasobom, zapewnia szybką pomoc zarówno mieszkańcom regionu, jak i turystom podróżującym w te strony. Lotnicze Pogotowie Ratunkowe w Sanoku współpracuje blisko z Bieszczadzką Grupą GOPR, uczestnicząc wspólnie w akcjach poszukiwawczych oraz ratunkowych w górach.
W ciągu roku piloci, w towarzystwie ratowników, realizują około 300 lotów, co świadczy o ich dużym zaangażowaniu oraz niezbędności takiej jednostki w obszarze górskiego ratownictwa.
Z historii bazy warto wspomnieć, że w 1961 roku jej współtwórcą był Tadeusz Augustyniak, który był jednym z pierwszych pilotów. Pierwszy pilot na tym stanowisku to Jerzy Rzewuski, a jego asystentem był Jerzy Mendyka, który z czasem awansował na starszego pilota i pełnił funkcję kierownika zespołu. Inicjatorem powstania bazy był dr Lesław Łukomski, kierownik powiatowej stacji pogotowia ratunkowego, a do służby przydzielono helikopter SM-1.
Pierwotnie istniał Zespół Lotnictwa Sanitarnego, który później przekształcił się w Bieszczadzkie Pogotowie Lotnicze. To ostatnie zostało przeniesione z siedziby w Ustrzykach Dolnych do Sanoka. W pierwszych dwóch latach działalności, do 1964 roku, śmigłowiec sanitarny wykonał blisko 2000 lotów.
W 1973 roku w Zespole Lotnictwa Sanitarnego pracowały już cztery osoby, w tym piloci oraz mechanicy. Lotnicze Pogotowie Ratunkowe w Sanoku zostało formalnie utworzone w 1974 roku. Dwa lata później zbudowano hangar oraz inne zabudowania.
W 1983 roku zespół dysponował już dwoma śmigłowcami Mi-2 oraz samolotem „Gawron”. Baza w Sanoku korzystała z śmigłowca Mi-2 przez kolejne 36 lat, aż w 2010 roku został on zastąpiony przez nowoczesny Eurocopter EC135.
Jubileusz 25-lecia istnienia sanockiego lotnictwa sanitarnego obchodzono w 1986 roku, podobnie jak Grupa Bieszczadzka GOPR, która ma swoją siedzibę w Sanoku. W 2012 roku, po przeprowadzeniu remontu i rozbudowy, powstała najnowocześniejsza w Polsce baza LPR, a koszt modernizacji wyniósł 6 milionów złotych. Cała baza została zbudowana na nowo, łącznie z budynkami i ogrodzeniem. Nowo zainstalowane oświetlenie naprowadzające umożliwia wykonywanie lotów ratunkowych zarówno w dzień, jak i w nocy.
Przypisy
- Rejestr Lotnisk Cywilnych [online], Urząd Lotnictwa Cywilnego [dostęp 18.06.2021 r.]
- Sanok: nowoczesny śmigłowiec rozpoczął służbę w bazie LPR [online], rynekzdrowia.pl [dostęp 18.06.2021 r.]
- Paweł Kłosiński: W wieku 78 lat zmarł Jerzy Rzewuski pilot lotnictwa sanitarnego. gorpol.pl [dostęp 21.08.2017 r.]
- Wykaz lądowisk wpisanych do ewidencji lądowisk na dzień 5 maja 2016 roku. Urząd Lotnictwa Cywilnego, 05.05.2016 r.
- Roman Majewski, Mieczysław Buczek: Historia Pogotowia Ratunkowego w Sanoku. W: Zarys dziejów lecznictwa na terenie Ziemi Sanockiej w latach 1485–2012. Sanok: Sanocka Fundacja Ochrony Zdrowia, 2012 r., s. 262.
- Andrzej Olejko. Jubileusz ratowników z Białej Góry. „Tygodnik Sanocki”. Nr 20 (497), s. 9, 18.05.2001 r.
- Marek Tutak. Nadziemny zawód. „Tygodnik Sanocki”. Nr 29 (506), s. 10, 20.07.2001 r.
- Izabela Wilk. Ratunek przychodzi z powietrza. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 24 (316), s. 4, 01-10.09.1984 r.
- Elżbieta Kolano. Dyżur przez okrągły rok. „Nowiny”, s. 4, Nr 238 z 11-12.10.1986 r.
- Przed i po noworocznych wiwatach. Jubileusz powietrznej służby. „Nowiny”, s. 4, Nr 1 z 02.01.1986 r.
- Edmund Gajewski. Latające karetki. „Nowiny”, s. 4, Nr 95 z 23-24.04.1983 r.
- Barbara Guzik. Śmigłowiec z czerwonym krzyżem. „Nowiny”, s. 3, Nr 223 z 15.08.1973 r.
- Barbara Guzik. A mostu w Sanoku jak nie było, tak nie ma. „Nowiny”, s. 3, Nr 229 z 21.08.1973 r.
- Bieszczadzkie Pogotowie Lotnicze. „Nowiny”, s. 3, Nr 123 z 05.05.1972 r.
- Na hasło: „Ratunek”. „Nowiny”. Nr 266, s. 5, 09.11.1964 r.
Pozostałe obiekty w kategorii "Obiekty związane z transportem i komunikacją":
Most Olchowiecki w Sanoku | Lądowisko Sanok-SzpitalOceń: Lotnisko Sanok-Baza