Cerkiew z Rosolina

---

Historia

Budowa cerkwi w Rosolinie została zakończona, jak wynika z inskrypcji umieszczonej na belce tęczowej, datowanej na 1750 rok, oraz w tabernakulum, gdzie podano datę 20 lipca 1750. Cerkiew ta została wzniesiona na miejscu wcześniejszej świątyni, której istnienie dokumentuje wzmianka z roku 1580.

Pewna legenda mówi, iż cerkiew została zbudowana przez Onufrego Giebułtowskiego, który był właścicielem wsi. Zrealizował ją jako wyraz wdzięczności za cudowne ocalenie z wezbranej rzeki Czarnej. Na temat historii dotyczącej tych wydarzeń, pewne niejasności pojawiają się w publikacjach Ryszarda Brykowskiego. W wysłaniu wystroju świątyni znajduje się kilka herbów, w tym Leliwa i Sas, jednak brakuje herbu Lis, którym posługiwała się rodzina Giebułtowskich.

Warto zauważyć, że herbu Leliwa używała matka Onufrego Giebułtowskiego, Wiktoria, z domu Karśnicka. Ponadto, według tradycji, cerkiew nie była budowlą nową, lecz zakupioną w okolicach Bandrowa. Może mieć swoje korzenie nawet w II połowie XVII wieku, co sugeruje archaiczna konstrukcja świątyni.

W roku 1951 cerkiew została opuszczona, a w 1957 przeniesiono ją do skansenu w Sanoku, gdzie obecnie można ją podziwiać.

Budowa

Rosolińska cerkiew jest szczególnym przykładem architektury sakralnej, charakteryzującym się orientacją oraz trójdzielną konstrukcją zrębową, zrealizowaną z drewna jodłowego. Z zewnątrz ciężko dostrzec trójdzielność obiektu, co wynika z unikalnej formy dachu, która pokrywa wszystkie części budynku.

Dach babińca, posiadający wspólną kalenicę z dachem nawy, jest z nim połączony. Natomiast dach okapowy nad nawą, opierający się na wystających belkach zrębu, harmonijnie łączy się z dachem nad prezbiterium.

Strome połacie dachowe są efektem nawiązania do gotyckich tradycji związanych z budownictwem sakralnym w Małopolsce. Na samej kalenicy można dostrzec niewielką wieżyczkę, która dodaje temu obiektowi szczególnego charakteru.

Wnętrze

W ciszy i spokoju cerkwi odnajdujemy niezwykłą atmosferę, która przyciąga zarówno wiernych, jak i turystów. Warto zauważyć, że w wnętrzu tej świątyni nigdy nie umieszczono ikonostasu, co stanowi rzadkość w tego rodzaju budowlach sakralnych.

Zamiast typowego dla cerkwi ikonostasu, w tym miejscu znajdują się trzy ołtarze, które są zdobione przedstawieniami z ważnymi postaciami religijnymi. Pierwszy z nich ukazuje koronację Matki Bożej, następnie ołtarz św. Jana Nepomucena, a ostatni to ołtarz poświęcony św. Mikołajowi.

Wokół cerkwi

Dzwonnica

Obok cerkwi znajduje się skromna dzwonnica, która charakteryzuje się trzema słupami przykrytymi dwuspadowym dachem. W przeszłości dzwony umiejscowione na dzwonnicy były ważnym elementem ceremonii religijnych. Obecnie zostały one przeniesione do Baryczy, a sama dzwonnica zyskała nowe życie w skansenie w Sanoku, gdzie dotarła w 1957 roku.

Kostnica

Na cmentarzu przy cerkwi można również dostrzec kostnicę, która pochodzi z XVIII wieku. Jest to niewielka budowla wykonana w technologii zrębowej, przykryta czterospadowym dachem pokrytym gontem. Podobnie jak dzwonnica, kostnica również trafiła do skansenu w Sanoku, a miało to miejsce w roku 1962.

Cmentarz

Na terenie cmentarza cerkiewnego niestety nie zachowały się żadne nagrobki, co sprawia, że jego historia i pamięć o dawnych mieszkańcach pozostają w dużej mierze nieudokumentowane.

---

Oceń: Cerkiew z Rosolina

---