Glinice (wzgórze)

W przeszłości, tereny te były domem dla dzielnicy Dąbrówka, położonej pomiędzy Glinicami a Stróżnią. Etymologia nazwy Glinice wskazuje na obecność gliny w tym obszarze, co historycznie przyciągało lokalnych wydobywców.

Od północy sąsiaduje z Glinicami masyw Kopacza, w którym znajduje się grodzisko Horodyszcze (429 m n.p.m.), a od południa rozciąga się Pogórze Bukowskie. Na zachodzie, dolina Pijawki oddziela Glinice od masywu Wrocznia, a od wschodu wznoszą się Góry Słonne z lasem Selpy (450 m n.p.m.), nabierającym szczególnego charakteru od strony Międzybrodzia.

Glinice to także miejsce o znaczeniu geologicznym, przez które biegnie antyklina eoceńska. W okresie międzywojennym teren ten był przedmiotem poszukiwań złóż roponośnych. Ciekawe są także znaleziska mineralogiczne: w okolicy przysiółka Kiczera, ujawniają się warstwy rudy manganowej, które były przedmiotem systematycznych badań aż do wybuchu II wojny światowej.

Rejon Glinic ma bogatą historię. To właśnie tam, na południowym stoku, od odkryto pierwsze neolityczne stanowisko na terenie Sanoka, co pokazuje, jak istotne były te tereny w historii zamieszkania człowieka. W XX wieku znajdowały się tu: folwark oraz cegielnia, a również szubienica, symbolizująca trudne dzieje regionu.

Glinice były świadkiem wielu dramatycznych wydarzeń, w tym bitwy, która miała miejsce 5 października 1914 roku, pomiędzy wojskami rosyjskimi a austriackimi w wyniku kontrofensywy. W czasie II wojny światowej, 4 sierpnia 1944 roku, tereny te były miejscem walk pomiędzy niemieckimi wojskami pancernymi a armią radziecką, która została zmuszona do wycofania się na Glinice, co miało swoje następstwa w historii Sanoka. Na południowym stoku, przy ulicy Kiczury, znajduje się również nieczynny cmentarz żydowski, dodający głębi historycznej tej lokalizacji.